Λίγο πριν από το δελτίο των οκτώ, την Δευτέρα 4 Απρίλη 2011, σκοτώνεται από ηλεκτροπληξία εργαζόμενος στον τηλεοπτικό σταθμό Αντέννα.
Το ότι το “ατύχημα”, συνέβη πριν το βραδινό δελτίο ειδήσεων δεν είναι τυχαίο. Όσοι εργάζονται σε αυτό το χώρο γνωρίζουν πολύ καλά την πίεση που υφίστανται στο όνομα της ενημέρωσης. Ειδικά την ώρα πριν το κεντρικό δελτίο, ώρα που θεωρείται υψηλής τηλεθέασης, άρα και υψηλής κοστολόγησης, κάθε είδηση-πληροφορία που μεταδίδεται, μεταφράζεται σε κέρδος, αφού στρώνει το χαλί για ακριβοπληρωμένα διαφημιστικά.
Έτσι καθώς πτώματα στη Λιβύη μπερδεύονται με γιαούρτια για τη δυσκοιλιότητα, καθώς η ευτυχία μετατρέπεται σε πολυτελές οικογενειακό αυτοκίνητο και μια πολιτική διαμαρτυρία βαφτίζεται σε “επίθεση με φέιγ βολάν”, κέρδη εισρέουν στα ταμεία των τηλεοπτικών σταθμών. Το αυτονόητο ερώτημα που εγείρεται είναι, σε πόσο διαφημιστικό χρόνο μπορεί να μετρηθεί μια ανθρώπινη ζωή ;
Περίλυπη η “οικογένεια του Αντέννα” θρηνεί για το τραγικό ατύχημα, που οδήγησε στο θάνατο του Δωρόθεου Κρεμμυδά, υπονοώντας ότι ο ίδιος είναι υπεύθυνος για το θάνατο του και ότι πρόκειται για ανθρώπινο λάθος. Φυσικά τα εξοντωτικά ωράρια, το καθημερινό περιβάλλον εκφοβισμού με απολύσεις, μειώσεις μισθών και γενικότερα η εργοδοτική τρομοκρατία δεν έχουν καμία σχέση με τη δολοφονία ενός ακόμα εργαζόμενου.
Δολοφονία και όχι ατύχημα γιατί υπάρχει πρόθεση και πρόθεση είναι η συσσώρευση κέρδους που πίσω από το οποίο στοιβάζονται εργατικά ατυχήματα και απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Δολοφονία και όχι ατύχημα γιατί υπάρχει εγκληματική αδιαφορία, αδιαφορία για τις ασφαλείς συνθήκες εργασίας και τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης μας.
Δολοφονία και όχι ατύχημα γιατί υπάρχει ένοχος και ένοχος δεν είναι ο εργαζόμενος αλλά η εργοδοσία που μετατρέπει την απώλεια μιας ζωής, σε ένα μικρό δακρύβρεχτο διάλειμμα στη καθημερινή, βραδινή μας αποβλάκωση.
Όσο ταυτίζεται η θέση των θυτών-αφεντικών, που βαφτίζουν τις δολοφονίες ανθρώπινα λάθη, με αυτή των θυμάτων-εργαζόμενων, όσο οι εργαζόμενοι ανέχονται το εργοδοτικό εκβιασμό, τόσο οι νεκροί θα πολλαπλασιάζονται στο βωμό του κέρδους.
Αν δε προτάξουμε τις δικές μας λύσεις, αν δε δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις, αν δεν αντισταθούμε, τότε τα επόμενα θύματα είμαστε εμείς.
http://diakoptes.blogspot.com/
Το ότι το “ατύχημα”, συνέβη πριν το βραδινό δελτίο ειδήσεων δεν είναι τυχαίο. Όσοι εργάζονται σε αυτό το χώρο γνωρίζουν πολύ καλά την πίεση που υφίστανται στο όνομα της ενημέρωσης. Ειδικά την ώρα πριν το κεντρικό δελτίο, ώρα που θεωρείται υψηλής τηλεθέασης, άρα και υψηλής κοστολόγησης, κάθε είδηση-πληροφορία που μεταδίδεται, μεταφράζεται σε κέρδος, αφού στρώνει το χαλί για ακριβοπληρωμένα διαφημιστικά.
Έτσι καθώς πτώματα στη Λιβύη μπερδεύονται με γιαούρτια για τη δυσκοιλιότητα, καθώς η ευτυχία μετατρέπεται σε πολυτελές οικογενειακό αυτοκίνητο και μια πολιτική διαμαρτυρία βαφτίζεται σε “επίθεση με φέιγ βολάν”, κέρδη εισρέουν στα ταμεία των τηλεοπτικών σταθμών. Το αυτονόητο ερώτημα που εγείρεται είναι, σε πόσο διαφημιστικό χρόνο μπορεί να μετρηθεί μια ανθρώπινη ζωή ;Περίλυπη η “οικογένεια του Αντέννα” θρηνεί για το τραγικό ατύχημα, που οδήγησε στο θάνατο του Δωρόθεου Κρεμμυδά, υπονοώντας ότι ο ίδιος είναι υπεύθυνος για το θάνατο του και ότι πρόκειται για ανθρώπινο λάθος. Φυσικά τα εξοντωτικά ωράρια, το καθημερινό περιβάλλον εκφοβισμού με απολύσεις, μειώσεις μισθών και γενικότερα η εργοδοτική τρομοκρατία δεν έχουν καμία σχέση με τη δολοφονία ενός ακόμα εργαζόμενου.
Δολοφονία και όχι ατύχημα γιατί υπάρχει πρόθεση και πρόθεση είναι η συσσώρευση κέρδους που πίσω από το οποίο στοιβάζονται εργατικά ατυχήματα και απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Δολοφονία και όχι ατύχημα γιατί υπάρχει εγκληματική αδιαφορία, αδιαφορία για τις ασφαλείς συνθήκες εργασίας και τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης μας.
Δολοφονία και όχι ατύχημα γιατί υπάρχει ένοχος και ένοχος δεν είναι ο εργαζόμενος αλλά η εργοδοσία που μετατρέπει την απώλεια μιας ζωής, σε ένα μικρό δακρύβρεχτο διάλειμμα στη καθημερινή, βραδινή μας αποβλάκωση.
Όσο ταυτίζεται η θέση των θυτών-αφεντικών, που βαφτίζουν τις δολοφονίες ανθρώπινα λάθη, με αυτή των θυμάτων-εργαζόμενων, όσο οι εργαζόμενοι ανέχονται το εργοδοτικό εκβιασμό, τόσο οι νεκροί θα πολλαπλασιάζονται στο βωμό του κέρδους.
Αν δε προτάξουμε τις δικές μας λύσεις, αν δε δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις, αν δεν αντισταθούμε, τότε τα επόμενα θύματα είμαστε εμείς.
http://diakoptes.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου