Ενας 70χρονος ημιπληγικός συνταξιούχος των 700 ευρώ και ένας Βούλγαρος σκηνοθέτης, που επιβιώνει ως μπογιατζής, κατέλαβαν το κτήριο-σκάνδαλο του πρώην Νοσοκομείου «Αγιος Παύλος» στην οδό Φράγκων, στη Θεσσαλονίκη, για το οποίο ξοδεύτηκαν πάνω από 12 εκατ. ευρώ, αλλά παρέμενε ένα εγκαταλειμμένο γιαπί.Ενας 70χρονος συνταξιούχος και ένας Βούλγαρος σκηνοθέτης καλούν σε αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα αλληλοβοήθειας στο κτήριο-σκάνδαλο, όπου 12 εκατ. ευρώ έκαναν φτερά Εσπασαν τη σάπια κλειδαριά της εξώπορτας και τώρα προσφέρουν καταφύγιο σε αστέγους, ανέργους και σε όσους αντιμετωπίζουν πλέον πρόβλημα επιβίωσης. «Επιβίωση» είναι και η ονομασία που έδωσαν στην ανοιχτή κοινωνική κατάληψη που ξεκίνησαν. Σκοπός τους, μαζί με όποιον μπορεί να προσφέρει βοήθεια, να μετατρέψουν το κατεστραμμένο κτήριο σε ανάσα ζωής για όποιον έχει ανάγκη. Ηδη 9 άστεγοι ζουν στους χώρους του συγκροτήματος, που αποτελείται από ένα διώροφο και ένα εξαώροφο κτήριο.
Δι’ Ελέου και… φόβου
Μετά το πανάκριβο ναυάγιο των σχεδίων του υπουργείου Υγείας να το ξαναφτιάξει, για να το μετατρέψει σε Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου, το κτήριο επέστρεψε στην καθολική Μονή Αδελφών του Ελέους, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Αλλά όχι μόνο δεν υπάρχει καμία βοήθεια απ’ αυτή την πλευρά, αντιθέτως ζητήθηκε από τους καταληψίες να φύγουν, και μάλιστα με το φόβητρο του εισαγγελέα και της Αστυνομίας. Την υποστήριξή τους στην προσπάθεια δείχνουν όμως οι γύρω καταστηματάρχες, που φέρνουν τρόφιμα.
Ο 48άχρονος Λιούμπεν Αλέξιεφ, με τη φόρμα εργασίας και το μυστρί στο χέρι, ξεκίνησε να φτιάχνει σιγά σιγά κάποιους από τους χώρους, ώστε να γίνουν κάπως πιο φιλόξενοι. Ο 70χρονος Θανάσης Γεωργιάδης κάθεται στην πόρτα, στο αναπηρικό καροτσάκι του, και εξηγεί στους περαστικούς την αιτία για την πράξη του και το όραμά του. «Να μαζευτεί εδώ ο κόσμος που δεν έχει πού να μείνει, που δεν έχει να φάει. Ξοδεύτηκαν εκατομμύρια γι’ αυτό το κτήριο, αλλά το άφησαν να ρημάζει, ενώ μπορεί να στεγάσει ώς και 1.000 άτομα. Να γίνει εδώ μια μικρή κοινότητα ανθρώπων. Να βρουν αυτοί καταφύγιο και το κτήριο να πάρει ζωή».
Το κτήριο παραμένει σιωπηλός μάρτυρας της περίεργης εξαφάνισης εκατομμυρίων ευρώ, τόσο από ευρωπαϊκούς όσο και από εθνικούς πόρους. Σπασμένες τουαλέτες, σπασμένοι νιπτήρες, κατεστραμμένα μαγειρεία, τρύπες στα τσιμέντα των δαπέδων, σπασμένα τζάμια, ξεχαρβαλωμένοι ηλεκτρικοί πίνακες. Και ανάμεσα σ’ αυτά, μια εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό, ζωγραφισμένη σ’ ένα παράθυρο.
«Μόνο μία τουαλέτα καταφέραμε να φτιάξουμε υποτυπωδώς, ενώ νερό έχει μόνο μία βρύση σε έναν εξωτερικό διάδρομο. Βάλαμε μία γεννήτρια για να έχουμε φως και να μπορούμε να δουλέψουμε, μέχρι να βρούμε πώς θα πάρουμε ρεύμα», λέει ο Λιούμπεν.
Εκκληση βοήθειας
Σκοπός των δύο «καταληψιών» είναι να δημιουργηθεί μέσα στο κτήριο μια ανοιχτή, αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και συμπαράστασης, όπου καθηγητές θα διδάσκουν δωρεάν φοιτητές και οι φοιτητές τα παιδιά των άστεγων οικογενειών. Να δημιουργηθούν χώρος πολιτισμού, μαγειρείο, αναγνωστήριο και άλλες δραστηριότητες, που θα καλύπτουν τις ανάγκες των ενοίκων της μικρής αυτής κοινότητας. Προς το παρόν, υπάρχει ανάγκη για οτιδήποτε. Γι’ αυτό και οι δύο «καταληψίες» κάνουν έκκληση για βοήθεια σε όποιον μπορεί να προσφέρει τρόφιμα, κρεβάτια, στρώματα, θερμαντικά σώματα και οτιδήποτε άλλο.
Δι’ Ελέου και… φόβου
Μετά το πανάκριβο ναυάγιο των σχεδίων του υπουργείου Υγείας να το ξαναφτιάξει, για να το μετατρέψει σε Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου, το κτήριο επέστρεψε στην καθολική Μονή Αδελφών του Ελέους, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Αλλά όχι μόνο δεν υπάρχει καμία βοήθεια απ’ αυτή την πλευρά, αντιθέτως ζητήθηκε από τους καταληψίες να φύγουν, και μάλιστα με το φόβητρο του εισαγγελέα και της Αστυνομίας. Την υποστήριξή τους στην προσπάθεια δείχνουν όμως οι γύρω καταστηματάρχες, που φέρνουν τρόφιμα.
Ο 48άχρονος Λιούμπεν Αλέξιεφ, με τη φόρμα εργασίας και το μυστρί στο χέρι, ξεκίνησε να φτιάχνει σιγά σιγά κάποιους από τους χώρους, ώστε να γίνουν κάπως πιο φιλόξενοι. Ο 70χρονος Θανάσης Γεωργιάδης κάθεται στην πόρτα, στο αναπηρικό καροτσάκι του, και εξηγεί στους περαστικούς την αιτία για την πράξη του και το όραμά του. «Να μαζευτεί εδώ ο κόσμος που δεν έχει πού να μείνει, που δεν έχει να φάει. Ξοδεύτηκαν εκατομμύρια γι’ αυτό το κτήριο, αλλά το άφησαν να ρημάζει, ενώ μπορεί να στεγάσει ώς και 1.000 άτομα. Να γίνει εδώ μια μικρή κοινότητα ανθρώπων. Να βρουν αυτοί καταφύγιο και το κτήριο να πάρει ζωή».
Το κτήριο παραμένει σιωπηλός μάρτυρας της περίεργης εξαφάνισης εκατομμυρίων ευρώ, τόσο από ευρωπαϊκούς όσο και από εθνικούς πόρους. Σπασμένες τουαλέτες, σπασμένοι νιπτήρες, κατεστραμμένα μαγειρεία, τρύπες στα τσιμέντα των δαπέδων, σπασμένα τζάμια, ξεχαρβαλωμένοι ηλεκτρικοί πίνακες. Και ανάμεσα σ’ αυτά, μια εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό, ζωγραφισμένη σ’ ένα παράθυρο.
«Μόνο μία τουαλέτα καταφέραμε να φτιάξουμε υποτυπωδώς, ενώ νερό έχει μόνο μία βρύση σε έναν εξωτερικό διάδρομο. Βάλαμε μία γεννήτρια για να έχουμε φως και να μπορούμε να δουλέψουμε, μέχρι να βρούμε πώς θα πάρουμε ρεύμα», λέει ο Λιούμπεν.
Εκκληση βοήθειας
Σκοπός των δύο «καταληψιών» είναι να δημιουργηθεί μέσα στο κτήριο μια ανοιχτή, αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και συμπαράστασης, όπου καθηγητές θα διδάσκουν δωρεάν φοιτητές και οι φοιτητές τα παιδιά των άστεγων οικογενειών. Να δημιουργηθούν χώρος πολιτισμού, μαγειρείο, αναγνωστήριο και άλλες δραστηριότητες, που θα καλύπτουν τις ανάγκες των ενοίκων της μικρής αυτής κοινότητας. Προς το παρόν, υπάρχει ανάγκη για οτιδήποτε. Γι’ αυτό και οι δύο «καταληψίες» κάνουν έκκληση για βοήθεια σε όποιον μπορεί να προσφέρει τρόφιμα, κρεβάτια, στρώματα, θερμαντικά σώματα και οτιδήποτε άλλο.
τσακάλι
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου