ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ΤΡΕΛΟ ΑΛΟΓΟ
Κατάλαβες τι εννοούσα?
Άντε και μαζευτήκαμε. Εκατό, διακόσιες, πεντακόσιες χιλιάδες. Άντε κι ένα εκατομμύριο αφού σ΄αρέσει τόσο να μετράς κουκιά. Αυτό ήταν το πρόβλημά σου? Να καταλάβει η κυβέρνηση και η Τρόικα πως είμαστε πάρα πολλοί που δεν γουστάρουμε τα μνημόνιο? Δηλαδή πιστεύεις πως έστω και για ένα λεπτό κυβερνώντες και Τροικανοί έχουν αναρωτηθεί μήπως και μας αρέσει η εκτέλεσή μας? Υπάρχει κανένας τρελός που γουστάρει να του κόβουν το μισθό? Να μένει άνεργος? Να μην έχει φάρμακα? Σύνταξη? Ασφάλεια? Να μην μπορεί να ταΐσει τα παιδιά του? Να γουστάρει να ζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση? Υπάρχει κανένας που να του αρέσει να του πατάνε τη μπότα στο λαιμό, να τον εκβιάζουν, να τον απειλούν? Κανένας δεν είναι τοοοοοοοοοοοοοσο μαλάκας.
Όλοι όσοι έχουμε πληγεί από τα μέτρα ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως στενάζουμε. Πρέπει να οργανώσουμε μια απεργία και να κατέβουμε κάτω, χωρίς άλλο σκοπό παρά μόνο να πούμε ξέρετε δεν μου αρέσουν τα μέτρα και θα θυμώσω? ? Και μ΄αυτό τι θα πετύχουμε? Εξηγήστε ρε παιδιά, τι πετυχαίνει κάποιος όταν έχει απέναντί του κυβερνώντες που έχουν ξεφύγει εντελώς και αρπακτικά διεθνούς φήμης που δεν τους καίγεται καρφί ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, με το να οργανώνεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρόμενων, φιλήσυχων, που έχουν κατέβει απλά και μόνο για να πουν το αυτονόητο και να επιστρέψουν σπίτι τους στη μιζέρια τους.
Μπορείς ακόμα ν΄ακούς ηλίθιες ανακοινώσεις μετά από το τέλος κάθε γενικής απεργίας όπως «ήταν μια μεγαλειώδη συγκέντρωση» δηλαδή κάτι παρόμοιο με το «αχ ήταν καλός ο μακαρίτης....» Και στο τέλος σαν τσόντα , « η μεγάλη και ειρηνική συγκέντρωση των απεργών κλπ κλπ...» Δηλαδή σου λένε κατάμουτρα «μπράβο καλό και ήσυχο παιδί που έκανες σωστά τη παρέλαση σου και δεν μας ενόχλησες σε τίποτα απολύτως. Πάντα τέτοια...»
Η συγκέντρωση ήταν μεγαλειώδης. Πλήθος κόσμου. Οι πορείες είχαν τεράστια επιτυχία. Πενήντα ίσως και εκατό χιλιάδες κόσμου (κι αυτό θεωρείται μεγάλη επιτυχία) ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΑΝ ΕΙΡΗΝΙΚΑ (κοινώς δεν προξένησαν κανένα πρόβλημα σε κανέναν) και αποσύρθηκαν σπίτι τους να δουν τι λένε τα κανάλια για τη συγκέντρωση και για το επόμενο πετσόκομα της ζωή τους.
Σοβαρολογείτε πως πρέπει, ένας έστω και ελάχιστα νοήμων άνθρωπος που επιθυμεί άμεσα να σταματήσει όλη αυτή η αθλιότητα, να συμπορευτεί μ΄αυτή την άποψη? Και γιατί να μην κάτσω σπίτι μου να διαμαρτυρηθώ στο τοίχο μου και να εκτονωθώ και καλύτερα? Στ΄αλήθεια έχετε την εντύπωση πως άμα βλέπουμε ο ένας τον άλλον να διαμαρτύρεται και να κατεβαίνει στη πορεία, ξαφνικά θα αποκτήσουμε έμπνευση ελευθερίας, αντίστασης και θάρρους? Αφού μόλις παρεκλίνεις από τη "γραμμή" θα είσαι μόνος σου... Το νοιώθεις έτσι δεν είναι? Αφού μόλις τολμήσεις να περάσεις τις ομάδες περιφρούρησης και φωνάξεις άλλο σύνθημα από αυτό που ήταν καταχωρημένο στο τυφλοσούρτη της διαμαρτυρίας, θα είσαι μόνος σου... Το ξέρεις.
Την επόμενη φορά να οργανωθούμε να κάνουμε μια πορεία της προκοπής. Γιατί προς το παρόν είμαστε αστείοι όπως ακριβώς λέει κι η γνωστή διαφήμιση. Στη τάδε πλατεία όσοι είσαστε μ΄αυτόν, στην άλλη πλατεία όσοι είσαστε μ΄εκείνον, τη τάδε ώρα εσείς θα διαλυθείτε κι εσείς θα αρχίσετε τα επεισόδια.... Τόσο δούλεμα θα το ονομάσουμε αντίσταση?
Το πρόβλημα στην χώρα μας αυτή τη στιγμή δεν είναι το μνημόνιο. Είναι η απίστευτη αποχαύνωση του λαού. Χαίρεστε μωρέ με τα κουκιά που μετράτε και έχετε το θράσος να αισθάνεστε ικανοποίηση, όταν από τη μια έχουμε συνδικάτα και τις λεγόμενες αντιπολιτευόμενες δυνάμεις που κρατάνε με κάθε τρόπο το κόσμο που έχει φτάσει στα όρια, να μη γίνει χαμός κι από την άλλη - το χειρότερο από όλα - ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας να μην ασχολείτε καν με το θέμα ή να μην τολμά ούτε βήμα να κάνει?
Ποια επιτυχία της απεργίας? Οι στριμωγμένοι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς χτες που μιλάγανε όλοι στα κινητά και λέγανε "τώρα σε λίγο φθάνω, μη φοβάσαι αφεντικό δεν απεργώ" ? Βρήκατε πουθενά χτες κάποια δυσκολία να εξυπηρετηθείτε εκτός από το δημόσιο? Δεν πήρατε το καφέ σας εσείς οι ικανοποιημένοι από τη συγκέντρωση, από τα παιδιά που δουλεύανε και σας τον φτιάξανε? Δεν αγοράσατε τα ψώνια σας από τα ανοιχτά σούπερ μάρκετ? Δεν βρήκατε μαγαζιά ανοιχτά? Δε βάλατε βενζίνη στο αυτοκίνητό σας? Δε είδατε τη μηδέν συμμετοχή των περίφημων σκλαβοπάζαρων των πολυεθνικών? Δεν αγοράσατε ψωμί από το φούρνο? Δε πήγατε ρούχα στο καθαριστήριο? Δεν είδατε τις γυναίκες που καθαρίζουν τα σπίτια και τα γραφεία, και φυλάνε τα παιδιά, ξεσκατίζουν τους γερόντους, να τρέχουν πανικόβλητες μην αργήσουν? Δεν παραγγείλατε από το ντελίβερυ για να σχολιάσετε τις σημαντικές εξελίξεις της επανάστασης του κώλου?
Δουλευόμαστε? Γιατί ήταν ΜΟΝΟ τόσοι κάτω. Γιατί τόσοι πολλοί δεν απεργήσανε. Γιατί τόσοι άλλοι δεν ενδιαφέρονται για τίποτα. Γιατί άλλοι ακόμα είναι τόσο φοβισμένοι που θα υποκύψουν ακόμα κι αν το μνημόνιο επιβάλλει να τους μαστιγώνουν. Γιατί τόσες χιλιάδες κόσμος δεν εμπιστεύεται ούτε κυβέρνηση ούτε αντιπολίτευση, και νοιώθει ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε? Αυτά δεν είναι τα πραγματικά ερωτήματα που πρέπει να σκεφτούμε αντί να γελάτε σαν ηλίθιοι που ο κοσμάκης κατέβηκε χωρίς να κάνει κιχ και χωρίς να σπάσει ούτε εκατοστό τις γραμμές σας?
Χαιρετούρες και χαμόγελα ικανοποίησης και δηλώσεις του κώλου, για μια ακόμα συγκέντρωση χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Και ξέρετε κάτι? Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρουν οι αδιάφοροι, οι φοβιτσιάρηδες που δεν τολμάνε να αρθρώσουν ούτε λέξη, οι βολεψάκηδες, ή όποια άλλη κατηγορία είναι άξια της τύχης. Αυτό που με καίει είναι οι άνθρωποι που είναι έτοιμοι και διατεθειμένοι να κάνουν τη διαφορά, να δώσουν τη μάχη τους ενάντια σ΄αυτή τη συνολική ξεφτίλα, οι άνθρωποι που διψάνε να γίνει η διαφορά, και τους έχετε στο περίμενε και στις μπούρδες με το ένα πόδι σε στάση αναμονής κι έχετε βάλει τα δυνατά σας παλιοκερατάδες να τους πείσετε να μη κουνηθεί φύλλο για να διατηρήσετε το βόλεμά σας και τη καρέκλα σας. Κι επί πλέον έχετε κάνει τόσο καλά τη δουλειά σας που νοιώθουν αηδία για κάποιον σαν και μένα και πολλούς άλλους που προσπαθούμε να τους δείξουμε το αυτονόητο, αντί να ξεκινήσουν τις σφαλιάρες από σας για να ξεβρωμίσει ο τόπος.
Και δεν θα μπω καν στο κόπο να εξηγήσω ποιους εννοώ και γιατί. Γιατί ξέρετε και κάτι? Αρκετά. Είναι ανώφελο, μάταιο να προσπαθεί κανείς να χτυπήσει ένα ντουβάρι με τα χέρια. Οταν μάλιστα αυτό το ντουβάρι έχει χτιστεί με τόση μαεστρία και τόσο γερά υλικά, χρόνια τώρα..... Κι όσο για τη γνωστή πλέον ερώτηση, ωραία κι εσύ τι προτεινεις? Θα απαντήσω με κάτι πολύ απλό. Την ερώτηση αυτή να την απευθύνετε στα ινδάλματά σας και στους πατερούληδές σας. Εγώ είμαι μια ηλίθια που λέει μ@λακίες. Οι μη μ@λάκες που σας λένε συνέχεια φούμαρα τι κάνουν? Σ΄αυτούς να απευθυνθείτε και στον εαυτό σας.
Κατάλαβες τι εννοούσα?
Άντε και μαζευτήκαμε. Εκατό, διακόσιες, πεντακόσιες χιλιάδες. Άντε κι ένα εκατομμύριο αφού σ΄αρέσει τόσο να μετράς κουκιά. Αυτό ήταν το πρόβλημά σου? Να καταλάβει η κυβέρνηση και η Τρόικα πως είμαστε πάρα πολλοί που δεν γουστάρουμε τα μνημόνιο? Δηλαδή πιστεύεις πως έστω και για ένα λεπτό κυβερνώντες και Τροικανοί έχουν αναρωτηθεί μήπως και μας αρέσει η εκτέλεσή μας? Υπάρχει κανένας τρελός που γουστάρει να του κόβουν το μισθό? Να μένει άνεργος? Να μην έχει φάρμακα? Σύνταξη? Ασφάλεια? Να μην μπορεί να ταΐσει τα παιδιά του? Να γουστάρει να ζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση? Υπάρχει κανένας που να του αρέσει να του πατάνε τη μπότα στο λαιμό, να τον εκβιάζουν, να τον απειλούν? Κανένας δεν είναι τοοοοοοοοοοοοοσο μαλάκας.
Όλοι όσοι έχουμε πληγεί από τα μέτρα ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως στενάζουμε. Πρέπει να οργανώσουμε μια απεργία και να κατέβουμε κάτω, χωρίς άλλο σκοπό παρά μόνο να πούμε ξέρετε δεν μου αρέσουν τα μέτρα και θα θυμώσω? ? Και μ΄αυτό τι θα πετύχουμε? Εξηγήστε ρε παιδιά, τι πετυχαίνει κάποιος όταν έχει απέναντί του κυβερνώντες που έχουν ξεφύγει εντελώς και αρπακτικά διεθνούς φήμης που δεν τους καίγεται καρφί ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, με το να οργανώνεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρόμενων, φιλήσυχων, που έχουν κατέβει απλά και μόνο για να πουν το αυτονόητο και να επιστρέψουν σπίτι τους στη μιζέρια τους.
Μπορείς ακόμα ν΄ακούς ηλίθιες ανακοινώσεις μετά από το τέλος κάθε γενικής απεργίας όπως «ήταν μια μεγαλειώδη συγκέντρωση» δηλαδή κάτι παρόμοιο με το «αχ ήταν καλός ο μακαρίτης....» Και στο τέλος σαν τσόντα , « η μεγάλη και ειρηνική συγκέντρωση των απεργών κλπ κλπ...» Δηλαδή σου λένε κατάμουτρα «μπράβο καλό και ήσυχο παιδί που έκανες σωστά τη παρέλαση σου και δεν μας ενόχλησες σε τίποτα απολύτως. Πάντα τέτοια...»
Η συγκέντρωση ήταν μεγαλειώδης. Πλήθος κόσμου. Οι πορείες είχαν τεράστια επιτυχία. Πενήντα ίσως και εκατό χιλιάδες κόσμου (κι αυτό θεωρείται μεγάλη επιτυχία) ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΑΝ ΕΙΡΗΝΙΚΑ (κοινώς δεν προξένησαν κανένα πρόβλημα σε κανέναν) και αποσύρθηκαν σπίτι τους να δουν τι λένε τα κανάλια για τη συγκέντρωση και για το επόμενο πετσόκομα της ζωή τους.
Σοβαρολογείτε πως πρέπει, ένας έστω και ελάχιστα νοήμων άνθρωπος που επιθυμεί άμεσα να σταματήσει όλη αυτή η αθλιότητα, να συμπορευτεί μ΄αυτή την άποψη? Και γιατί να μην κάτσω σπίτι μου να διαμαρτυρηθώ στο τοίχο μου και να εκτονωθώ και καλύτερα? Στ΄αλήθεια έχετε την εντύπωση πως άμα βλέπουμε ο ένας τον άλλον να διαμαρτύρεται και να κατεβαίνει στη πορεία, ξαφνικά θα αποκτήσουμε έμπνευση ελευθερίας, αντίστασης και θάρρους? Αφού μόλις παρεκλίνεις από τη "γραμμή" θα είσαι μόνος σου... Το νοιώθεις έτσι δεν είναι? Αφού μόλις τολμήσεις να περάσεις τις ομάδες περιφρούρησης και φωνάξεις άλλο σύνθημα από αυτό που ήταν καταχωρημένο στο τυφλοσούρτη της διαμαρτυρίας, θα είσαι μόνος σου... Το ξέρεις.
Την επόμενη φορά να οργανωθούμε να κάνουμε μια πορεία της προκοπής. Γιατί προς το παρόν είμαστε αστείοι όπως ακριβώς λέει κι η γνωστή διαφήμιση. Στη τάδε πλατεία όσοι είσαστε μ΄αυτόν, στην άλλη πλατεία όσοι είσαστε μ΄εκείνον, τη τάδε ώρα εσείς θα διαλυθείτε κι εσείς θα αρχίσετε τα επεισόδια.... Τόσο δούλεμα θα το ονομάσουμε αντίσταση?
Το πρόβλημα στην χώρα μας αυτή τη στιγμή δεν είναι το μνημόνιο. Είναι η απίστευτη αποχαύνωση του λαού. Χαίρεστε μωρέ με τα κουκιά που μετράτε και έχετε το θράσος να αισθάνεστε ικανοποίηση, όταν από τη μια έχουμε συνδικάτα και τις λεγόμενες αντιπολιτευόμενες δυνάμεις που κρατάνε με κάθε τρόπο το κόσμο που έχει φτάσει στα όρια, να μη γίνει χαμός κι από την άλλη - το χειρότερο από όλα - ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας να μην ασχολείτε καν με το θέμα ή να μην τολμά ούτε βήμα να κάνει?
Ποια επιτυχία της απεργίας? Οι στριμωγμένοι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς χτες που μιλάγανε όλοι στα κινητά και λέγανε "τώρα σε λίγο φθάνω, μη φοβάσαι αφεντικό δεν απεργώ" ? Βρήκατε πουθενά χτες κάποια δυσκολία να εξυπηρετηθείτε εκτός από το δημόσιο? Δεν πήρατε το καφέ σας εσείς οι ικανοποιημένοι από τη συγκέντρωση, από τα παιδιά που δουλεύανε και σας τον φτιάξανε? Δεν αγοράσατε τα ψώνια σας από τα ανοιχτά σούπερ μάρκετ? Δεν βρήκατε μαγαζιά ανοιχτά? Δε βάλατε βενζίνη στο αυτοκίνητό σας? Δε είδατε τη μηδέν συμμετοχή των περίφημων σκλαβοπάζαρων των πολυεθνικών? Δεν αγοράσατε ψωμί από το φούρνο? Δε πήγατε ρούχα στο καθαριστήριο? Δεν είδατε τις γυναίκες που καθαρίζουν τα σπίτια και τα γραφεία, και φυλάνε τα παιδιά, ξεσκατίζουν τους γερόντους, να τρέχουν πανικόβλητες μην αργήσουν? Δεν παραγγείλατε από το ντελίβερυ για να σχολιάσετε τις σημαντικές εξελίξεις της επανάστασης του κώλου?
Δουλευόμαστε? Γιατί ήταν ΜΟΝΟ τόσοι κάτω. Γιατί τόσοι πολλοί δεν απεργήσανε. Γιατί τόσοι άλλοι δεν ενδιαφέρονται για τίποτα. Γιατί άλλοι ακόμα είναι τόσο φοβισμένοι που θα υποκύψουν ακόμα κι αν το μνημόνιο επιβάλλει να τους μαστιγώνουν. Γιατί τόσες χιλιάδες κόσμος δεν εμπιστεύεται ούτε κυβέρνηση ούτε αντιπολίτευση, και νοιώθει ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε? Αυτά δεν είναι τα πραγματικά ερωτήματα που πρέπει να σκεφτούμε αντί να γελάτε σαν ηλίθιοι που ο κοσμάκης κατέβηκε χωρίς να κάνει κιχ και χωρίς να σπάσει ούτε εκατοστό τις γραμμές σας?
Χαιρετούρες και χαμόγελα ικανοποίησης και δηλώσεις του κώλου, για μια ακόμα συγκέντρωση χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Και ξέρετε κάτι? Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρουν οι αδιάφοροι, οι φοβιτσιάρηδες που δεν τολμάνε να αρθρώσουν ούτε λέξη, οι βολεψάκηδες, ή όποια άλλη κατηγορία είναι άξια της τύχης. Αυτό που με καίει είναι οι άνθρωποι που είναι έτοιμοι και διατεθειμένοι να κάνουν τη διαφορά, να δώσουν τη μάχη τους ενάντια σ΄αυτή τη συνολική ξεφτίλα, οι άνθρωποι που διψάνε να γίνει η διαφορά, και τους έχετε στο περίμενε και στις μπούρδες με το ένα πόδι σε στάση αναμονής κι έχετε βάλει τα δυνατά σας παλιοκερατάδες να τους πείσετε να μη κουνηθεί φύλλο για να διατηρήσετε το βόλεμά σας και τη καρέκλα σας. Κι επί πλέον έχετε κάνει τόσο καλά τη δουλειά σας που νοιώθουν αηδία για κάποιον σαν και μένα και πολλούς άλλους που προσπαθούμε να τους δείξουμε το αυτονόητο, αντί να ξεκινήσουν τις σφαλιάρες από σας για να ξεβρωμίσει ο τόπος.
Και δεν θα μπω καν στο κόπο να εξηγήσω ποιους εννοώ και γιατί. Γιατί ξέρετε και κάτι? Αρκετά. Είναι ανώφελο, μάταιο να προσπαθεί κανείς να χτυπήσει ένα ντουβάρι με τα χέρια. Οταν μάλιστα αυτό το ντουβάρι έχει χτιστεί με τόση μαεστρία και τόσο γερά υλικά, χρόνια τώρα..... Κι όσο για τη γνωστή πλέον ερώτηση, ωραία κι εσύ τι προτεινεις? Θα απαντήσω με κάτι πολύ απλό. Την ερώτηση αυτή να την απευθύνετε στα ινδάλματά σας και στους πατερούληδές σας. Εγώ είμαι μια ηλίθια που λέει μ@λακίες. Οι μη μ@λάκες που σας λένε συνέχεια φούμαρα τι κάνουν? Σ΄αυτούς να απευθυνθείτε και στον εαυτό σας.
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου