Θα ήταν αστείο…
να κάτσεις σε μια γωνιά και να παρακολουθείς όλα τα σχέδια και τις εξαγγελίες τους να πέφτουν στο κενό.
Θα ήταν αστείο να παρακολουθείς μνημόνιο, μετά από μνημόνιο, να μην πιάνουν τους προβλεπόμενους στόχους.
Θα ήταν αστείο να βλέπεις μέτρα αιματηρής εξοικονόμησης, να μαζεύουν χρήμα, που πέφτει άκαρπο στο βαρέλι δίχως πάτου του χρέους.
Θα ήταν αστείο να βλέπεις άσχημα, διεφθαρμένα πρόσωπα της πολιτικής, να θυσιάζουν κάθε τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που τους απέμεινε στον “ιερό σκοπό” της διάλυσης της χώρας.
Θα ήταν αστείο να παρακολουθείς κάθε βράδυ στην τηλεόραση σου παπαγαλάκια, παρατρεχάμενους, αναλυτές της κακιάς ώρας, τυχάρπαστους να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Να σου σερβίρουν τη μια χαζή κίνηση αποπροσανατολισμού μετά την άλλη.
Θα ήταν αστεία η κωμωδία με το σώσιμο κάθε τρεις και λίγο, μέχρι να εξοικονομηθεί η επόμενη “δόση”, που κρατάει το πτώμα ζωντανό.
Θα ήταν αστείο να σου λένε ότι ό,τι γίνεται γίνεται για να γλυτώσουμε την πτώχευση, και να ζούμε τη μια πτώχευση μετά την άλλη.
Θα ήταν αστείο να βλέπεις “μετριοπαθείς” κεντρώους να κάνουν πλάτες στο φασισμό, καταδικάζοντας την “βία από όπου και αν προέρχεται” ταυτόχρονα.
Θα ήταν αστείο να βλέπεις την μια κοινωνική ομάδα να στρέφεται εναντίον της άλλης, και όλες μαζί να έχουν αποχαυνωθεί.
Θα ήταν αστείο….αν το αστείο δεν ήταν σε βάρος σου.
Αν δεν τσάκιζαν τα δικά σου άκρα κάθε μέρα.
Τις ελπίδες σου, τα όνειρα σου. Τα όνειρα των παιδιών σου. Αυτοί γελάνε μαζί σου, όχι εσύ με αυτούς.
Αυτοί απλά παρατηρούν πόσο θα αντέξεις….
Σε μια παράλογη κοινωνία, ποιοι είναι οι λογικοί;
να κάτσεις σε μια γωνιά και να παρακολουθείς όλα τα σχέδια και τις εξαγγελίες τους να πέφτουν στο κενό.
Θα ήταν αστείο να παρακολουθείς μνημόνιο, μετά από μνημόνιο, να μην πιάνουν τους προβλεπόμενους στόχους.
Θα ήταν αστείο να βλέπεις μέτρα αιματηρής εξοικονόμησης, να μαζεύουν χρήμα, που πέφτει άκαρπο στο βαρέλι δίχως πάτου του χρέους.
Θα ήταν αστείο να βλέπεις άσχημα, διεφθαρμένα πρόσωπα της πολιτικής, να θυσιάζουν κάθε τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που τους απέμεινε στον “ιερό σκοπό” της διάλυσης της χώρας.
Θα ήταν αστείο να παρακολουθείς κάθε βράδυ στην τηλεόραση σου παπαγαλάκια, παρατρεχάμενους, αναλυτές της κακιάς ώρας, τυχάρπαστους να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Να σου σερβίρουν τη μια χαζή κίνηση αποπροσανατολισμού μετά την άλλη.
Θα ήταν αστεία η κωμωδία με το σώσιμο κάθε τρεις και λίγο, μέχρι να εξοικονομηθεί η επόμενη “δόση”, που κρατάει το πτώμα ζωντανό.
Θα ήταν αστείο να σου λένε ότι ό,τι γίνεται γίνεται για να γλυτώσουμε την πτώχευση, και να ζούμε τη μια πτώχευση μετά την άλλη.
Θα ήταν αστείο να βλέπεις “μετριοπαθείς” κεντρώους να κάνουν πλάτες στο φασισμό, καταδικάζοντας την “βία από όπου και αν προέρχεται” ταυτόχρονα.
Θα ήταν αστείο να βλέπεις την μια κοινωνική ομάδα να στρέφεται εναντίον της άλλης, και όλες μαζί να έχουν αποχαυνωθεί.
Θα ήταν αστείο….αν το αστείο δεν ήταν σε βάρος σου.
Αν δεν τσάκιζαν τα δικά σου άκρα κάθε μέρα.
Τις ελπίδες σου, τα όνειρα σου. Τα όνειρα των παιδιών σου. Αυτοί γελάνε μαζί σου, όχι εσύ με αυτούς.
Αυτοί απλά παρατηρούν πόσο θα αντέξεις….
Σε μια παράλογη κοινωνία, ποιοι είναι οι λογικοί;
ΠΗΓΗ: La Scapigliata
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου