Tίποτα δεν είναι τυχαίο στην εποχή του θεάματος. Την μια έχεις τσόντες, την άλλη γάμους, την άλλη life style θέματα για λοβοτομημένους θεατές. Και βρίσκουμε δικαιολογίες. Βλέπουμε την ανεργία να καλπάζει, τις χώρες να υποφέρουν από την δικτατορία των αγορών και του κορπορατισμού μεταξύ κυβερνήσεων-πολυεθνικών. Βλέπουμε τα χάλια του διπλανού και επαναπαυόμαστε με τα δικά μας. Θάβουμε τις δικαιολογίες μας επειδή δειλιάζουμε. Την Πρωτομαγιά κατέβηκαν ελάχιστοι στους δρόμους γιατί οι πολλοί έχουν αηδιάσει και βαρεθεί να χρειάζεται να συνταχθείς με κάποιον για να εξεγερθείς. Οι λαικές εξεγέρσεις και τα ανατρεπτικά κινήματα ποτέ δεν βασίστηκαν σε γραφεία τύπου, κόμματα και οργανωμένες δυνάμεις με επίσημη πιστοποίηση.Αν υπάρχει ελπίδα, αυτή βρίσκεται στους καθημερινούς ανθρώπους που βάζουν στην άκρη τις διαφορές και τις ατομικές τους προτιμήσεις και ενώνονται στο πεζοδρόμιο για να βάλουν ένα τέρμα στην κατρακύλα της κοινωνίας. Ακόμη δεν έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο να πεινάμε για να γεννήσει η απελπισία την τυφλή οργή. Αλλιώς δεν καταλαβαίνω τι περιμένουμε ακόμη. Όποιος νομίζει ότι έχει ακόμη την δουλειά του και δεν κινδυνεύει, είναι σαν να πιστεύει πως δεν θα βραχεί από πλημμύρα επειδή κρατάει ομπρέλα. To υπουργείο περιμένει ανάπτυξη, η οποία θα έρθει όταν πολυεθνικές κατακλύσουν την χώρα και εμείς θα είμαστε το πιο φτηνό εργατικό δυναμικό. Και αδύναμοι και φοβισμένοι θα δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί στην κυριολεξία.
Οι Sex Pistols είχαν τραγούδι “The Revolution Will not be Televised” και ταιριάζει όσο τίποτα στην εποχή μας. Πιο πολύ μιλάμε για την όποια επανάσταση, παρά την σχεδιάζουμε με πρακτικές και για το τι μέλλει γενέσθαι την επόμενη ημέρα. Δεν είμαστε μουδιασμένοι, αλλά διαιρεμένοι. Πρέπει να βρεθούμε στις γειτονιές και μετά στις πόλεις. Ο λαός έχει εγκλωβιστεί στις κονσερβοποιημένες επιλογές του κοινοβουλευτικού συστήματος. Είναι απαράδεκτο ακόμη στις δημοσκοπήσεις, τα δύο μεγάλα κόμματα να συγκεντρώνουν μεγάλο ποσοστό. Όσο περνούσαν τα χρόνια ο καθένας μας άκουγε το ψέμα-παρηγοριά “όλα θα πάνε καλά”, λες και μόνο οι κακοί μένουν άνεργοι, οι κακοί πεινάνε ή οι αρρώστιες κάνουν διάκριση σε τάξη, φυλή και προσόντα. Αυτό το ψέμα καθημερινά διαψεύδεται τόσα χρόνια και όσοι το διδάχθηκαν θα αισθάνονται μόνοι όσο μεγαλώνουν. Τι περιμένουμε; Κατάρα, φωτιά και τσεκούρι σ’ αυτούς που υποθηκεύουν το μέλλον μας. Κι αν σε κάποιους φαίνεται η βίαιη εξέγερση αδιέξοδη, τότε θα την δουν να συμβαίνει κάτω από το παράθυρό τους.
«Μας φαίνονταν μεγάλοι γιατί ήμασταν γονατιστοί . . .Άς εγερθούμε» -Τσε ΓκεΒάρα
http://strangejournal.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου