Η ΕΙΤΗΣΕΕ χαιρετίζει την κατάργηση κατώτατης αποζημίωσης για συκοφαντική διαφήμιση

Χαιρετίζει η Ένωση Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής εμβέλειας την απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου να καταργήσει τον προσδιορισμό κατώτατης αποζημίωσης στις υποθέσεις συκοφαντικής διαφήμισης: «Η κρίση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για την αντισυνταγματικότητα της τυποκτόνας διάταξης επανέφερε στα πράγματα τις αξίες της αναλογίας και του μέτρου και προάσπισε τη δικαστική αποκλειστική αρμοδιότητα κρίσεως» αναφέρει η ΕΙΤΗΣΕΕ.


Η συγκεκριμένη διάταξη που καθιέρωνε κατώτατη αποζημίωση ύψους 295.000 ευρώ, να βάση το νόμο
2328./1995, σύμφωνα με την ΕΙΤΗΣΕΕ «λειτούργησε ως απειλή για να επιτευχθεί προληπτική αυτολογοκρισία και ως καταλύτης για να στηθεί παραβιομηχανία αποζημιωτικών αγωγών σε βάρος των δημοσιογράφων, των επιχειρήσεων και των επιχειρηματιών των ηλεκτρονικών ΜΜΕ»

Το δελτίο Τύπου της ΕΙΤΗΣΕΕ:
«Με αφορμή την απόφαση της Μείζονος Ολομέλειας του Αρείου Πάγου με την οποία κατακρίθηκε ως αντισυνταγματική η διάταξη του άρθρου 4 παράγραφος 10 του νόμου 2328/1995 για την επιβολή κατώτατου ορίου στις χρηματικές αποζημιώσεις για προσβολή προσωπικότητας από εκπομπές των τηλεοπτικών σταθμών, η Ένωση Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας (ΕΙΤΗΣΕΕ) έχει να παρατηρήσει τα ακόλουθα:

»Με το άρθρο 4 παράγραφος 10 του νόμου 2328/1995 είχε ορισθεί ότι το ελάχιστο όριο της χρηματικής ικανοποίησης για τις περιπτώσεις αυτές είναι τα 295.000 ευρώ.

»Χρειάσθηκε να περάσουν δεκαέξι (16) χρόνια ισχύος και εφαρμογής της διάταξης αυτής, μέχρι να καταργηθεί, κρινόμενη ως αντισυνταγματική από τον Αρειο Πάγο. Με τη διάταξη αυτή είχε αφαιρεθεί από τον δικαστή η αποκλειστική αρμοδιότητά του να επιβάλλει σε βάρος τηλεοπτικών σταθμών αποζημίωση κατά την απόλυτη κρίση του ως προς το ποσό, υπέρ προσώπων που εθίγησαν στην προσωπικότητά τους από τηλεοπτικές εκπομπές ήτοι χρηματική ικανοποίηση ανάλογη με τις περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης.

»Στην κλασσική αρχαιότητα διατάξεις τέτοιας φιλοσοφίας, που εξίσωναν τις ελάσσονες με τις μείζονες παραβατικές συμπεριφορές, προβλέποντας πάντοτε την επιβολή της ανώτατης κύρωσης, χαρακτηρίσθηκαν δρακόντειες.

»Η ψήφιση το 1995 της διάταξης του άρθρου 4 παράγραφος 10 του νόμου 2328/1995, λειτούργησε ως απειλή για να επιτευχθεί προληπτική αυτολογοκρισία και ως καταλύτης για να στηθεί παραβιομηχανία αποζημιωτικών αγωγών σε βάρος των δημοσιογράφων, των επιχειρήσεων και των επιχειρηματιών των ηλεκτρονικών ΜΜΕ.

»Η κρίση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για την αντισυνταγματικότητα της τυποκτόνας διάταξης επανέφερε στα πράγματα τις αξίες της αναλογίας και του μέτρου και προάσπισε τη δικαστική αποκλειστική αρμοδιότητα κρίσεως.

»Η επί 20ετία αδυναμία των κρατικών αρχών να προβούν σε συνολική αδειοδότηση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου παράλληλα με την θέσπιση ακραίων διατάξεων για το περιεχόμενο των εκπομπών, φαίνεται ότι προκαλούν προβληματισμό για την προσφορότητα του άρθρου 15 του Συντάγματος (και για τις εξ αυτού απορρέουσες τροποποιήσεις του άρθρου 14, επίσης).»
http://www.skai.gr