Πολιτική τιμή κι αξιοπρέπεια

«Σεπούκου» ή «Χαρακίρι» («Seppuku», «Hara kiri»). Κατά την Ιαπωνική Παράδοση μετά την έλευση στην χώρα του Βουδισμού και την καθιέρωση του κώδικα «Μπουσίντο» («Bushido»), η τελετουργική αυτοκτονία σε περίπτωση που απειλείται η τιμή ή η αξιοπρέπεια ενός πολεμιστή ή ευγενή: «Η νίκη ή η ήττα είναι αποτελέσματα της τυχαίας δύναμης των συνθηκών. Αυτό που διαφέρει είναι η αποφυγή της αναξιοπρέπειας και αυτό γίνεται μόνο στον θάνατο» («Hagakure» ή «Ο Δρόμος των Σαμουράϊ», 1709 -1716).

Στην σημερινή Ιαπωνία πάντως το «Σεπούκου» αποτελεί παρελθόν, με σπανιότατες εξαιρέσεις λίγων αφοσιωμένων στην Εθνική Παράδοση Ιαπώνων. Το 1970 συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο η επιδεικτική αυτοκτονία με «Σεπούκου» του βραβευμένου λογοτέχνη Γιούκιο Μίσιμα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον εξαμερικανισμό και κατά προέκταση την ηθική και πνευματική κατάπτωση της πατρίδας του.

Τι σχέση έχουν τώρα όλα τα παραπάνω με την σύχρονη Ελλάδα;
Καμία. Γιατί εδώ ο έννοιες "τιμή", "ευθυξία", "αξιοπρέπεια" είναι άγνωστες στους πολιτικούς και πολιτικάντηδες. Ακόμα και η υποβολή παραίτησης από το βουλευτικό ή υπουργικό αξίωμα θεωρείται από όλους τους σχεδόν αδιανόητη. Η ενδεχόμενη αποτυχία επανεκλογής σε μια εκλογική αναμέτρηση θεωρούν ότι λειτουργεί ως Κολυμπήθρα του Σιλωάμ: αυτομάτως τους εξαγνίζει και τους παραδίδει πάλι άσπιλους και αμόλυντους στα κοινά. Αυτή θεωρούν ότι είναι η υπέρτατη τιμωρία τους κι ας έχουν κάνει εγκλήματα-πολιτικά ή ακόμη και ποινικά-κατά τη διάρκεια της θητείας τους.

Μπορεί το χαρακίρι ν' αποτελεί μια ακραία πράξη "αυτοτιμωρίας" που εφαρμοζόταν πριν πολλά χρόνια σε μια άλλη χώρα με άλλη κουλτούρα. Δεν περιμένουμε και δεν θέλουμε κάτι αντίστοιχο από Έλληνες πολιτικούς. Θέλουμε όμως, σε μια όψιμη κίνηση αυτοκριτικής, να μας απαλλάξουν οικειοθελώς από τη θλιβερή κι αποτυχημένη παρουσία τους.

Δεν βρέχει κύριοι! Σας φτύνουμε!

http://palamidi.wordpress.com