Ο ελληνικός στρατός για μια ακόμα φορά αποδεικνύει ότι δε σέβεται το στρατιωτικό κανονισμό.
Τα όσα συμβαίνουν στο Σχολείο Προχωρημένης Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων στην Κόρινθό, είναι προσβλητικά, όχι μόνο για το στρατό σαν έννοια, αλλά και για τα άτομα που τον απαρτίζουν, τον διοικούν, και δεν τον ελέγχουν... Οι αξιωματικοί με την υβριστικότατη και προκλητικά προσβλητική γλώσσα τους σε συνδυασμό με τις φασιστικές ιδέες τους, δε θα μπορούσαν να συνάδουν με μορφωμένους "εφάμιλλα με επίπεδο πανεπιστημίου" όπως λένε ανθρώπους. Ακόμα και ο διοικητής του στρατοπέδου, φαίνεται πως δεν έχει αντιληφθεί το ρόλο του στο παιχνίδι αυτό, θεωρώντας και διατυμπανίζοντας με μίσος ότι ο υπέρτατος στόχος του φαντάρου, είναι να σουβλίσει τον εχθρό με την ξιφολόγχη!
Σε ένα χώρο που βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν γίνονται σεβαστά, όπως για παράδειγμα το ιατρικό απόρρητο, αφού ο λοχαγός είναι ταυτόχρονα θεός ηγεμόνας και γιατρός, υποχρεώνοντας δημόσια τον καθένα να φωνάξει το πρόβλημα υγείας του, ώστε να αποφασίσει αν δικαιούται ιατρικής εξέτασης. Κλασικό το ερώτημα: "πεθαίνεις;"..
Προκαλεί εντύπωση όμως στο μέσο εκπαιδευόμενο, ο γενικευμένος παραλογισμός της εκπαίδευσης, ο στόχος του οποίου εγείρει προβληματισμό (και ίσως δε στοχεύει στους αντικειμενικούς στόχους του εκάστοτε θέματος). Την ημέρα εκπαίδευσης πάνω σε θέματα ναρκών, πληροφορηθήκαμε (από εκπαιδευτές) ότι τα όπλα διασποράς και οι νάρκες κατά προσωπικού, έχουν απαγορευτεί από τη συνθήκη της Γενεύης την οποία έχει υπογράψει και η Ελλάδα. Ωστόσο "εάν αυτό χρειαστεί" η χώρα θα χρησιμοποιήσει νάρκες κατά προσωπικού, πράγμα καταφορά αντίθετο με τη διεθνή ηθική, όσο και την "τιμιότητα" του Έλληνα. Έτσι ο κάθε φαντάρος εκπαιδεύεται να τοποθετεί και να παραλλάσσει ένα όπλο, απρόσωπο, εν δυνάμει εναντίον παιδιών και ηλικιωμένων. Ίσως τελικά και εμείς να μην είμαστε πολύ καλύτεροι από τους Αμερικάνους (που υποστηρίζουμε στρατιωτικά) και τους Τούρκους (που είναι τόσο κακοί)...
Στα πλαίσια της εκπαίδευσης, διδαχθήκαμε ακόμη ότι ένας νεκρός τραυματιοφορέας αξίζει όσο
5 νεκροί οπλίτες ("αλλά αυτό κανονικά δεν πρέπει να σας το λέμε εδώ") και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα. Επίσης ιδιαίτερη εντύπωση και προβληματισμό, προκαλεί ο ανθυπασπιστής κύριος Ξένος, με τις γενικότερα "προχωρημένες" απόψεις του, αλλά και συγκεκριμένα πάνω στο θέμα των αιχμαλώτων πολέμου. Ο "γενναίος" αυτός και "βετεράνος μαχητής", είναι τόσο "σκληρός" που δεν αναγνωρίζει τέτοιες έννοιες, παρουσιάζοντας τη "φιλοσοφία" του στο γιατί πρέπει να σκοτώνουμε ακόμα και όσους θέλουν να παραδοθούν. Ακόμα και αν υπάρχουν εντολές για το αντίθετο (μοναδική περίπτωση που επιτρέπει στον Έλληνα στρατιώτη να μην σκοτώσει εχθρό που θέλει να παραδοθεί). Ο ίδιος άνθρωπος επέμεινε την ημέρα ρίψης αληθινής χειροβομβίδας να πραγματοποιήσουν ρίψη ακόμα και άτομα που προηγουμένως δεν είχαν ρίξει εκπαιδευτική, αλλά το επιθυμούσαν διακαώς, (αντίθετα με τις διαταγές που δεν προβλέπουν κάτι τέτοιο). Άραγε ποιος θα ευθυνόταν σε περίπτωση δυστυχήματος; Ο λοχαγός ; Ο κύριος Ξένος; Ο στρατιώτης; Ή οι διαταγές που δεν άρεσαν στον κύριο Ξένο; Τελικά εκείνη τη μέρα πολλοί στρατιώτες έριξαν την πρώτη τους πραγματική χειροβομβίδα χωρίς να έχουν προηγουμένως ρίξει εκπαιδευτική. Εν γνώσει όλων των παριστάμενων αξιωματικών.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των πολλών, που οι διαταγές ήταν αντίθετες του στρατιωτικού κανονισμού, ήταν η υποχρέωση μας να διατηρούμε τους πολιτικούς μας σάκους στο υπόγειο χωρίς τη φύλαξη που παρέχει ο θάλαμος μέσω του θαλαμοφύλακα. Κάτι τέτοιο δεν έχω συναντήσει πουθενά, και μάλιστα δεν προβλέπεται, αφού αντιθέτως προβλέπεται "η διευθέτηση των πολιτικών ειδών" κάτω από το κρεβάτι. Βέβαια το φαγητό ήταν πολύ καλό και οι τοίχοι φρεσκοβαμμένοι, άρα όλα τα άλλα δικαιολογούνται.. Και τα τρύπια παράθυρα, και οι κλειδωμένες τουαλέτες ώστε ο στρατιώτης να επισκέπτεται άλλες πιο μακρινές σε άλλο κτίριο, και τα λουτρά που απείχαν πάνω από 200 μέτρα ενώ υπήρχαν άλλα κλειδωμένα στο λόχο, και τα καψόνια, όταν κάποιος είχε πρόβλημα και δεν μπορούσε να εκτελέσει κάμψεις...Γιατί άνθρωπος όπως έγραψε ο Ντοστογιέφσκι "είναι το ον που συνηθίζει σε κάθε τι", και οι στρατιώτες πρέπει να είναι πάνω απ όλα "άνθρωποι"..
diktiospartakos.blogspot.com
Σε ένα χώρο που βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν γίνονται σεβαστά, όπως για παράδειγμα το ιατρικό απόρρητο, αφού ο λοχαγός είναι ταυτόχρονα θεός ηγεμόνας και γιατρός, υποχρεώνοντας δημόσια τον καθένα να φωνάξει το πρόβλημα υγείας του, ώστε να αποφασίσει αν δικαιούται ιατρικής εξέτασης. Κλασικό το ερώτημα: "πεθαίνεις;"..
Προκαλεί εντύπωση όμως στο μέσο εκπαιδευόμενο, ο γενικευμένος παραλογισμός της εκπαίδευσης, ο στόχος του οποίου εγείρει προβληματισμό (και ίσως δε στοχεύει στους αντικειμενικούς στόχους του εκάστοτε θέματος). Την ημέρα εκπαίδευσης πάνω σε θέματα ναρκών, πληροφορηθήκαμε (από εκπαιδευτές) ότι τα όπλα διασποράς και οι νάρκες κατά προσωπικού, έχουν απαγορευτεί από τη συνθήκη της Γενεύης την οποία έχει υπογράψει και η Ελλάδα. Ωστόσο "εάν αυτό χρειαστεί" η χώρα θα χρησιμοποιήσει νάρκες κατά προσωπικού, πράγμα καταφορά αντίθετο με τη διεθνή ηθική, όσο και την "τιμιότητα" του Έλληνα. Έτσι ο κάθε φαντάρος εκπαιδεύεται να τοποθετεί και να παραλλάσσει ένα όπλο, απρόσωπο, εν δυνάμει εναντίον παιδιών και ηλικιωμένων. Ίσως τελικά και εμείς να μην είμαστε πολύ καλύτεροι από τους Αμερικάνους (που υποστηρίζουμε στρατιωτικά) και τους Τούρκους (που είναι τόσο κακοί)...
Στα πλαίσια της εκπαίδευσης, διδαχθήκαμε ακόμη ότι ένας νεκρός τραυματιοφορέας αξίζει όσο
5 νεκροί οπλίτες ("αλλά αυτό κανονικά δεν πρέπει να σας το λέμε εδώ") και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα. Επίσης ιδιαίτερη εντύπωση και προβληματισμό, προκαλεί ο ανθυπασπιστής κύριος Ξένος, με τις γενικότερα "προχωρημένες" απόψεις του, αλλά και συγκεκριμένα πάνω στο θέμα των αιχμαλώτων πολέμου. Ο "γενναίος" αυτός και "βετεράνος μαχητής", είναι τόσο "σκληρός" που δεν αναγνωρίζει τέτοιες έννοιες, παρουσιάζοντας τη "φιλοσοφία" του στο γιατί πρέπει να σκοτώνουμε ακόμα και όσους θέλουν να παραδοθούν. Ακόμα και αν υπάρχουν εντολές για το αντίθετο (μοναδική περίπτωση που επιτρέπει στον Έλληνα στρατιώτη να μην σκοτώσει εχθρό που θέλει να παραδοθεί). Ο ίδιος άνθρωπος επέμεινε την ημέρα ρίψης αληθινής χειροβομβίδας να πραγματοποιήσουν ρίψη ακόμα και άτομα που προηγουμένως δεν είχαν ρίξει εκπαιδευτική, αλλά το επιθυμούσαν διακαώς, (αντίθετα με τις διαταγές που δεν προβλέπουν κάτι τέτοιο). Άραγε ποιος θα ευθυνόταν σε περίπτωση δυστυχήματος; Ο λοχαγός ; Ο κύριος Ξένος; Ο στρατιώτης; Ή οι διαταγές που δεν άρεσαν στον κύριο Ξένο; Τελικά εκείνη τη μέρα πολλοί στρατιώτες έριξαν την πρώτη τους πραγματική χειροβομβίδα χωρίς να έχουν προηγουμένως ρίξει εκπαιδευτική. Εν γνώσει όλων των παριστάμενων αξιωματικών.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των πολλών, που οι διαταγές ήταν αντίθετες του στρατιωτικού κανονισμού, ήταν η υποχρέωση μας να διατηρούμε τους πολιτικούς μας σάκους στο υπόγειο χωρίς τη φύλαξη που παρέχει ο θάλαμος μέσω του θαλαμοφύλακα. Κάτι τέτοιο δεν έχω συναντήσει πουθενά, και μάλιστα δεν προβλέπεται, αφού αντιθέτως προβλέπεται "η διευθέτηση των πολιτικών ειδών" κάτω από το κρεβάτι. Βέβαια το φαγητό ήταν πολύ καλό και οι τοίχοι φρεσκοβαμμένοι, άρα όλα τα άλλα δικαιολογούνται.. Και τα τρύπια παράθυρα, και οι κλειδωμένες τουαλέτες ώστε ο στρατιώτης να επισκέπτεται άλλες πιο μακρινές σε άλλο κτίριο, και τα λουτρά που απείχαν πάνω από 200 μέτρα ενώ υπήρχαν άλλα κλειδωμένα στο λόχο, και τα καψόνια, όταν κάποιος είχε πρόβλημα και δεν μπορούσε να εκτελέσει κάμψεις...Γιατί άνθρωπος όπως έγραψε ο Ντοστογιέφσκι "είναι το ον που συνηθίζει σε κάθε τι", και οι στρατιώτες πρέπει να είναι πάνω απ όλα "άνθρωποι"..
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου