Οι Έλληνες σπέρνουν τον τρόμο στη Νέα Υόρκη

«Δεν μπορούμε να είμαστε και πεινασμένοι και τρομαγμένοι» δήλωσε ο Καρατζαφέρης στη Βουλή. Και φυσικά δεν πρότεινε μέτρα για να μην είμαστε πεινασμένοι. Αλλά ξεσάλωσε ξεπερνώντας σε φασιστικό οίστρο τη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, ζητώντας αλλαγή του νόμου για την οπλοχρησία: “οι αστυνομικοί να μπορούν να προβαίνουν στη χρήση του όπλου τους, ακόμα και χωρίς να έχουν δεχθεί επίθεση” και ο “πολίτης” να μπορεί, “όταν ο ληστής μπαίνει μέσα στο σπίτι ή στην επιχείρησή του να τον πυροβολεί” είπε. Ενώ στην ίδια επερώτηση στη Βουλή, για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά πρότεινε στρατόπεδα εξόντωσης, λέγοντας: «Ο στρατός εγκαταλείπει στρατόπεδα. Βάλτε τους μέσα. Και θα τρώει όποιος παράγει για την Ελλάδα. Ένα πιάτο φαγητό για την Ελλάδα. Να ξέρει αυτός που έρχεται από το Αφγανιστάν ότι αν έρθει εδώ θα μπει σε στρατόπεδο, δεν θα κυκλοφορεί ελεύθερος να εγκληματεί. Και θα τρώει εάν παράγει».
Πρόκειται για μια ανατριχιαστική ρελάνς των φασιστών με γραβάτα του ΛΑΟΣ που επιχείρησαν να υπερκεράσουν τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής από τα …δεξιά, με το βλέμα στραμένο στις δημοσκοπήσεις όπου πλέον οι δυο εκπρόσωποι του φασιστικού χώρου διαγκωνίζονται για την είσοδο στη Βουλή, εκεί κοντά στο κατώφλι του 3%. Την ώρα που η ορμητική είσοδος του Καμμένου στο “αντιμνημονιακό στρατόπεδο” της δεξιάς πολυκατοικίας δείχνει να περιορίζει την εκλογική απήχηση των δυο εκπροσώπων του φασιστικού χώρου και να κονταίνει τον Σαμαρά, το ΛΑΟΣ παίζει το χαρτί της πιο χυδαίας εκδοχής ρατσισμού, νόμου και τάξης, την ώρα που η Χρυσή Αυγή πασχίζει αντιστρόφως να κατασκευάσει “λαϊκό προφίλ” προσποιούμενη συμπαράσταση στους Χαλυβουργούς, λέγοντας πως το κίνημα της πατάτας ξεκίνησε από “εθνικιστές”, προσπαθώντας να αποποιηθεί τη στάμπα του νεοναζί μαχαιροβγάλτη.
Παρά τον προεκλογικό χαρακτήρα της διαμάχης, όλα δεν είναι τυχαίο πως γίνονται τη στιγμή που έρχονται στο φως της δημοσιότητας κινήσεις αποστράτων και φιλελεύθερων για συγκρότηση ταγμάτων εφόδου, ή πολιτοφυλακών για την αποτροπή της εγκληματικότητας, καθώς – λέει – η αστυνομία αδυνατεί να περιορίσει το έγκλημα. Κοινό συμπέρασμα: “Έξω οι ξένοι, για να μειωθεί η εγκληματικότητα!”
Ίσως είναι διδακτικός για όλους μας ο πίνακας που δημοσιεύουμε. Περιλαμβάνει τον αριθμό των ατόμων που κατηγορήθηκαν ανά 100.000 άτομα της ίδιας ομάδας πληθυσμού άνω των 18 ετών, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης κατά το έτος 1929. Τα αποτελέσματα του πίνακα αυτού είναι συνταρακτικά: ανάμεσα σε όλους τους Ευρωπαίους μετανάστες, οι Έλληνες κατέχουν τα σκήπτρα της εγκληματικότητας, και μάλιστα με μεγάλη διαφορά!

* Στο σύνολο των αδικημάτων οι Έλληνες προηγούνται σαφώς, με 779,5 έναντι μόλις 344 των Ιταλών και 189 των Ρώσων.
* Ειδικά στις ανθρωποκτονίες, οι Έλληνες είναι πραγματικοί πρωταθλητές. Έχουν υπερδεκαπλάσιες επιδόσεις από τους, δεύτερους, Ιταλούς.
* Σαφή υπεροχή επιδεικνύουν οι Έλληνες και στους βιασμούς, τις επιθέσεις, τις κλοπές και τις ληστείες.
* Στα ναρκωτικά οι Έλληνες μετανάστες έχουν περίπου το μονοπώλιο.
* Στο μόνο αδίκημα που υστερούσαν κάπως οι συμπατριώτες μας στη Νέα Υόρκη του 1929 ήταν η οπλοκατοχή. Εκεί προηγούνται σαφώς οι Ιταλοί, με 63,3 έναντι 28,2 των δικών μας.
Είτε το θέλουμε, λοιπόν, είτε όχι, οι Έλληνες ήταν ο μεγάλος πονοκέφαλος της αστυνομίας της Νέας Υόρκης το μεσοπόλεμο. Η εγκληματική τους δράση σκορπούσε πανικό στους φιλήσυχους Αμερικάνους πολίτες, που ζητούσαν απεγνωσμένα τη βοήθεια της αστυνομίας και κατηγορούσαν για ανικανότητα τις διωκτικές αρχές της χώρας.
Τα στοιχεία του πίνακα δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση. Προέρχονται από την “Εκθεση Ουίκερσαμ” και δημοσιεύονται στο έργο του Thorsten Sellin “Culture Conflict and Delinquency” (New York, Social Science Research Council, 1938). Πρόκειται για ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας εγκληματολογικής βιβλιογραφίας, γραμμένο από έναν διαπρεπή επιστήμονα.

Τεχνητή αύξηση

Με τη σοβαρότητα και την ευαισθησία που τον διέκρινε, ο Sellin περιγράφει τα όρια αυτών των στατιστικών: “Ακόμα κι αν διαθέταμε ακριβή στατιστικά στοιχεία του πληθυσμού, θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της αξιολόγησης και της χρησιμότητας των εγκληματολογικών στατιστικών.”
Ο Sellin προχωρούσε παραπέρα: “Υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι ο μετανάστης είναι αντικείμενο μιας διαφορετικής μεταχείρισης από τη διοίκηση και τη δικαιοσύνη. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην προέλευσή του και εν μέρει στην οικονομική και κοινωνική του κατάσταση. Ο,τι και να συμβαίνει, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να συλληφθεί και να καταδικαστεί ένας μετανάστης, παρά ένας γηγενής αυτής της χώρας. Και όταν συλλαμβάνεται, είναι πιθανότερο να καταδικαστεί σε μεγαλύτερη ποινή ο μετανάστης παρά ο γηγενής. Όταν ανήκει κάποιος σε μια ομάδα μεταναστών – ειδικά όταν η κοινωνική απόσταση ανάμεσα σ’ αυτή την ομάδα και την ομάδα που κυριαρχεί στην κοινωνία είναι σημαντική – τα ποσοστά εγκληματικότητας είναι τεχνητά αυξημένα, και ο ερευνητής οφείλει να το λαμβάνει αυτό υπόψη.”
Γνωρίζουμε ότι σήμερα η ελληνική παρουσία στη Νέα Υόρκη δεν έχει τίποτα να κάνει με τη σκοτεινή εικόνα του 1929. Το ελληνικό λόμπι θεωρείται απολύτως προσαρμοσμένο στα ήθη της αμερικανικής πατρίδας και οι εγκληματολογικές στατιστικές δεν παρουσιάζουν καμιά απόκλιση από τον εθνικό μέσο όρο. Την εξέλιξη αυτή την είχε προβλέψει ο ίδιος ο Sellin, ο οποίος έγραφε ότι οι μετανάστες δεύτερης γενιάς, οι οποίοι τείνουν να ενσωματωθούν στη χώρα υποδοχής, εμφανίζουν πολύ μικρές αποκλίσεις στην κοινωνική συμπεριφορά. Όσοι, λοιπόν, βρίσκουν αφορμή από τις στατιστικές του αστυνομικού δελτίου, για να ζητήσουν την εκδίωξη των μεταναστών από την Ελλάδα, ας αναρωτηθούν λίγο για τον τρόπο υποδοχής και τις δυνατότητες ενσωμάτωσης που τους προσφέρουμε. Και την επομένη φορά που θα νιώσουν την ανάγκη να λιντσάρουν κάποιον ξένο πορτοφολά στο λεωφορείο, ας στρέψουν λίγο τη σκέψη τους στους εξαθλιωμένους Έλληνες μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη δεκαετία του ’20 και του ’30.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ksm

ΠΗΓΗ: iospress