ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΕΠΑΜ

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΕΠΑΜ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Όλοι εμείς, που συμμετείχαμε στο ΕΠΑΜ σε αυτούς τους 9 μήνες της ύπαρξης του, συμπαραταχθήκαμε σε αυτό, ακριβώς γιατί πιστέψαμε ότι αυτό που ήταν αναγκαίο, για να ανατραπεί η επίθεση που δέχεται ο ελληνικός λαός, ήταν ένα ευρύ κοινωνικοπολιτικό μέτωπο που θα δομείται στη βάση των 5 προταγμάτων της ιδρυτικής διακήρυξης του ΕΠΑΜ.

Στη διάρκεια της συμμετοχής μας σε αυτό το πρωτόγνωρο εγχείρημα είδαμε το ΕΠΑΜ να αναπτύσσεται ραγδαία, να απλώνεται σε όλη την Ελλάδα, να μαζικοποιείται με εντυπωσιακούς ρυθμούς, να συσπειρώνει συναγωνιστές που δεν είχαν βρεθεί ποτέ ή είχαν πολλά χρόνια να βρεθούν σε μια κοινωνικοπολιτική οργάνωση, ενώ τα βασικά του προτάγματα σταδιακά υιοθετούνταν και από άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Ταυτόχρονα, ειδικά το τελευταίο διάστημα, βιώσαμε και κάποια αρνητικά φαινόμενα, που χαρακτηρίζουν τους περισσότερους πολιτικούς φορείς: προσωπικά παιχνίδια εξουσίας, εσωτερικές αντιπαραθέσεις με χτυπήματα κάτω από τη μέση, εμφάνιση μιας ομάδας αυλικών γύρω από τους πιο γνωστούς συναγωνιστές καθώς και ανάδυση ενός μηχανισμού που επιχειρούσε να προκαθορίσει την πολιτική και οργανωτική πορεία του ΕΠΑΜ. Ωστόσο θεωρήσαμε ότι όλα αυτά αποτελούν φαινόμενα που χαρακτηρίζουν συχνά αναπτυσσόμενους πολιτικούς οργανισμούς, και ότι θα έπρεπε να παραμείνουμε στο ΕΠΑΜ για να τα αντιπαλέψουμε. Άλλωστε όλα αυτά μπορεί να δημιουργούσαν συχνά προβλήματα και ένα νοσηρό κλίμα στο εσωτερικό του μετώπου, ωστόσο δεν αλλοίωναν τα βασικά χαρακτηριστικά του ΕΠΑΜ, όπως αυτά παρουσιάζονται στην ιδρυτική του διακήρυξη.

Ελπίζαμε ότι στην πορεία προς το Συνέδριο και ιδιαίτερα στη βάση των αποφάσεων που θα λαμβάνονταν σε αυτό, το ΕΠΑΜ θα έβρισκε τους τρόπους να υπερβεί όλα αυτά τα διαλυτικά φαινόμενα. Ωστόσο αυτό που βιώσαμε στα πλαίσια των διαδικασιών του Συνεδρίου ήταν μια αναπαραγωγή όλων αυτών των παθογενειών σε ένα πιο διευρυμένο και οργανωμένο επίπεδο: εμφάνιση ενός συγκροτημένου μηχανισμού, αλλεπάλληλες χειραγωγήσεις της διαδικασίας διαλόγου και λήψης αποφάσεων, απόπειρες διαγραφών και εξόντωσης συναγωνιστών καθώς και μια συνεχής διασπορά φημών και κουτσομπολιών στο «παρασκήνιο», που δηλητηρίαζε το όποιο συντροφικό κλίμα.

Στη συνολική αυτή πορεία του ΕΠΑΜ θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε δύο κρίσιμα σημεία:

-Την απόφαση του Συνεδρίου για συμμετοχή στις επικείμενες εκλογές.

-Την εκπροσώπηση του ΕΠΑΜ από ορισμένους συναγωνιστές στο διάλογο που γινόταν, πριν και μετά το Συνέδριο, με διάφορους πολιτικούς χώρους και κινήματα με στόχο τη συνεργασία – συμπαράταξη εναντίον του καθεστώτος.

Τι προέκυψε από τα παραπάνω;

α) Το ΕΠΑΜ σύρεται σε μία εκλογική αναμέτρηση με ασφυκτικά περιθώρια χρόνου σε βάρος της δουλειάς που είχε γίνει ως τώρα από τους πυρήνες. Μέσα σε λίγες μέρες θα πρέπει οι συναγωνιστές να εργαστούν σε άλλη κατεύθυνση, χωρίς εμπειρία οι περισσότεροι, με τους όρους του πολιτικού κατεστημένου (απαιτήσεις του εκλογικού νόμου), λες και οι εκλογές είναι το πρώτιστο μέλημα.

Θυμίζουμε εδώ ένα απόσπασμα από το κείμενο του Δ. Καζάκη «Τι είναι και τι θέλει το ΕΠΑΜ»:

[......] Για πολλούς το πρώτιστο μέλημα είναι οι επερχόμενες εκλογές. Επομένως το όλο θέμα είναι να στήσουμε ένα κόμμα ή κάποιο ευρύτερο σχήμα με θέσεις που να έχουν απήχηση και να ετοιμαστούμε για τις εκλογές. Όποτε κι αν γίνουν. Όμως κάτι τέτοιο σε καταδικάζει σε μια από τα ίδια. Ακόμη κι αν βρεθεί κόσμος να σε ψηφίσει.

Είναι αδιανόητο πόσοι σήμερα προβάρουν τα καλά τους, ώστε να είναι έτοιμοι να καταλάβουν τα έδρανα της Βουλής. Ψηφοδέλτια στήνονται αναφανδόν. Παλιά και νέα κόμματα επί ποδός εκλογών. Όλοι τους σε άγρα ψήφων. Ποντάρουν στο γεγονός ότι επειδή πλατύτερες μάζες αντιλαμβάνονται την πολιτική μέσα από το «τι θα ψηφίσω στις εκλογές», μπορούν να τις ξεγελάσουν και έτσι να υφαρπάξουν την ψήφο τους. Αυτό που χρειάζεται είναι κάποια ονόματα-κράχτες, πέντε υποσχέσεις, άλλα πέντε δεηθώμεν και έτοιμο το ψηφοδέλτιο. Λίγο σπρώξιμο από κάποια επιχειρηματικά ή άλλα κυκλώματα και έτοιμη η «λαϊκή απήχηση».

Υπολογίζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Οι εξελίξεις είναι αδυσώπητες, οι καταστάσεις μέσα στην κοινωνία γίνονται όλο και πιο άγριες. Όποιος προετοιμάζεται για τις εκλογές, απλά ετοιμάζει το ξεβράκωμά του. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, θα κρατήσει για λίγους μόνο μήνες, επιδεινώνοντας δραματικά την πολιτική κρίση που βιώνει η χώρα. Η λύση του προβλήματος δεν μπορεί να δοθεί μέσα από εκλογές, όπως αυτές γίνονταν μέχρι σήμερα. Όποιος ποντάρει στην ανάδειξή του μέσα από τέτοιες εκλογές, είναι απολύτως σίγουρο ότι θα καταλήξει στον σκουπιδοτενεκέ της πολιτικής. Και μάλιστα πολύ γρήγορα.

β) Η πολιτική συνεργασιών σε επίπεδο κορυφής απέδωσε μόνο στο χώρο των κινημάτων αλλά όχι με τις υπάρχουσες αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις.

Το καλύτερο αποτέλεσμα, σαφώς, θα ήταν μία ευρεία συμμαχία με αντιμνημονιακές δυνάμεις από όλο το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα.

Αντ’ αυτού προέκυψε η με το στανιό, «επιβεβαίωση» της θέσης του ΕΠΑΜ για συμμαχίες, με ότι βρέθηκε εύκαιρο.

Τελική κατάληξη αυτής της πορείας ήταν η απόφαση που πάρθηκε για συμμετοχή στις εκλογές, σε συνεργασία με το κόμμα Δημοκρατική Αναγέννηση του Σ. Παπαθεμελή, μια πολιτική επιλογή που αποτελεί το σημείο χωρίς επιστροφή για το ΕΠΑΜ, καθώς καταργεί τον πυρήνα της πολιτικής του φυσιογνωμίας, τον παλλαϊκό (πέρα από ιδεολογικές διαφοροποιήσεις) και μετωπικό του χαρακτήρα.

Γιατί δεν μπορείς να επικαλείσαι την αναγκαιότητα μετωπικής ενότητας όλου του λαού και τελικά να συνεργάζεσαι με ένα κόμμα του περιορισμένου εύρους της Δημοκρατικής Αναγέννησης.

Δεν μπορείς να μιλάς για συνεργασίες πέρα και πάνω από το ιδεολογικό δίπολο αριστερά-δεξιά και να κατεβαίνεις στις εκλογές με ένα μόνο κόμμα που είναι σαφώς ιδεολογικά χρωματισμένο. Και μάλιστα στο πλαίσιο της συμφωνίας κοινής εκλογικής καθόδου, να αναφέρονται όροι με σαφές ιδεολογικό στίγμα, όπως η υπεράσπιση της θρησκευτικής μας κληρονομιάς. 

Δεν μπορείς να μιλάς για ρήξη με το σάπιο και ξεπερασμένο πολιτικό σύστημα και να συνεργάζεσαι με τα πιο φθαρμένα του υπολείμματα.

Δεν μπορείς να αναφέρεσαι στην αναγκαιότητα ευρείας κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, στην αναγκαιότητα οργάνωσης γενικής πολιτικής απεργίας και αυτοοργάνωσης του λαού με επιτροπές από τα κάτω και τελικά να προχωράς σε εκλογικές συνεργασίες κορυφών με συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις που ουδέποτε έθεσαν τέτοιους στόχους και ουδέποτε συνέβαλλαν στην αγωνιστική αφύπνιση του ελληνικού λαού.

Δεν μπορείς να προβάλλεις την αναγκαιότητα ενότητας του αγωνιζόμενου λαού και τελικά να δημιουργείς ακόμη ένα περιορισμένων δυνατοτήτων κόμμα που θα διασπάσει περαιτέρω το ήδη πολυδιασπασμένο πολιτικό φάσμα των αντιμνημονιακών-αντικατοχικών δυνάμεων, ενισχύοντας στην πράξη το αντίπαλο στρατόπεδο.

Στα πλαίσια της σύμπραξης αυτής αλλοιώθηκαν σχεδόν όλα τα προτάγματα του Ε.ΠΑ.Μ. που μας συσπείρωσαν στον κοινό αγώνα. Αντί της ανατροπής του καθεστώτος κατοχής περάσαμε στην απονομιμοποίησή του, οι δωσίλογοι μετατράπηκαν σε ενόχους, η έξοδος από την ευρωζώνη και το ευρώ και η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος περνάει στα δευτερεύοντα με έκκληση για δημοψήφισμα και η μη αναγνώριση του χρέους μετατρέπεται σε «παύση πληρωμών προς τους δανειστές».

Ακόμη και ο τρόπος που συμφωνήθηκε και ανακοινώθηκε αυτή η πολιτική συνεργασία, σε επίπεδο κορυφής, πριν τη συνεδρίαση του αρμόδιου οργάνου του ΕΠΑΜ, του Εθνικού Συντονιστικό Συμβουλίου, το οποίο και βρέθηκε προ τετελεσμένων, καταδεικνύει ένα κενό δημοκρατικής λειτουργίας που δε συνάδει με τις αρχές που πρέπει να διέπουν τη συγκρότηση ενός πραγματικού παλλαϊκού μετώπου.   

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε ότι το ΕΠΑΜ μέσα από αυτή την πολιτική επιλογή θα χάσει την προηγούμενη δυναμική ανάπτυξής του, θα καταγραφεί όχι ως μια ευρεία κοινωνικοπολιτική συμμαχία, αλλά ως ένα ιδεολογικά στιγματισμένο κομματίδιο, θα καταστρέψει δυνατότητες μελλοντικής συνεργασίας, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, με σημαντικά κομμάτια του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού και το σπουδαιότερο θα αυτοκαταργηθεί χάνοντας τον πραγματικό παλλαϊκό και μετωπικό του χαρακτήρα.

Με βάση τα προηγούμενα, και παρότι συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο στη βάση των κύριων προταγμάτων που αναφέρθηκαν προηγουμένως, δηλώνουμε ότι αποχωρούμε από το ΕΠΑΜ ακριβώς γιατί, λόγω συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών, πλέον δε μπορεί να αποτελέσει το φορέα που θα ενώσει το λαό στη βάση αυτών των στόχων.

ΥΓ: Με απόλυτο σεβασμό στους έντιμους και ειλικρινείς συναγωνιστές που επέλεξαν να συνεχίσουν να αγωνίζονται μέσα από την οργάνωση του ΕΠΑΜ, δε θα θέλαμε σε καμία περίπτωση αυτή η δήλωση να χαρακτηριστεί ως επίθεση εναντίον τους, παρά μόνο σαν μια αιτιολόγηση της συγκεκριμένης πολιτικής απόφασης που λάβαμε.

Κακαρίνος Γιώργος

Κουνενη Πέννυ

Ντεξής Στέλιος

Πάντσιος Άγγελος

Τσαβαχίδης Σόλωνας

Φωτόπουλος Δημήτρης