Από τον Αυτόπτη Μάρτυρα
Μία ακατάσχετη τάση εμετού με πνίγει από το απόγευμα του Σαββάτου εξαιτίας όσων είδα και άκουσα στη συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ που εξελίχθηκε σε σύναξη αγρίων. Η τάση αυτή δυνάμωσε την επόμενη μέρα όταν διάβασα ανακοινώσεις παρατάξεων της ΕΣΗΕΑ που επιχειρούσαν να αποσιωπήσουν τον κανιβαλισμό και να κάνουν «ταμείο» πάνω στο πτώμα των δημοκρατικών διαδικασιών.
Οι υγιείς δυνάμεις της δημοσιογραφίας που αποστρέφονται το φασισμό, τον τραμπουκισμό και τη χυδαιότητα πρέπει να μάθουν τι έγινε εκεί. Πρέπει να μάθουν πώς σχηματίστηκε η μαύρη κηλίδα στο μέτωπο του κλάδου, όταν τραμπούκοι δε δίστασαν να χυμήξουν ακόμη και σ’ ένα ιερό σύμβολο του κλάδου, το Μανώλη Κυπραίο και να τον τραυματίσουν χτυπώντας τον στο κεφάλι. Ένα κεφάλι γεμάτο με μηχανήματα που τοποθετήθηκαν μέσα του για να αποκαταστήσουν την ακοή και την άρθρωσή του που κατέστρεψε η φονική κροτίδα των δυνάμεων ασφαλείας όταν εκτοξεύτηκε πάνω του και έσκασε μέσα μας. Ο τραυματισμός του Κυπραίου που είχε τη δύναμη ψυχής να θέσει σε πραγματικό κίνδυνο την υγεία του για να προστατεύσει μία γυναίκα από ένα άνανδρο πλήθος κάφρων, είναι ανήθικο να περιγράφεται ως «παράπλευρη απώλεια» μίας παραταξιακής μάχης («…Δυστυχώς τραυματίστηκε, ευτυχώς ελαφρά…», αναφέρεται σε παραταξιακή ανακοίνωση ).
Λοιπόν, δυστυχώς, το περασμένο Σάββατο δεν τραυματίστηκε, αλλά δολοφονήθηκε το ηθικό μας ανάστημα. Και μόνο που το ξαναφέρνω στο μυαλό μου για να μπορέσω να το περιγράψω, ο εμετός μού ανεβαίνει στο λαιμό: Κάποιος –είπαν ότι ήταν συνδικαλιστής της ΕΣΗΕΑ- όρμησε στο πάνελ μαζί με μία ομάδα αγρίων και γρονθοκόπησε στο στομάχι την πρόεδρο του ΕΔΟΕΑΠ εκδηλώνοντας εμπράκτως τη διαφωνία του μαζί της.
Πώς μεγάλωσε έτσι το Φίδι στο χώρο του Τύπου; Πότε ενηλικιώθηκε, πότε πρόλαβε να πηδήξει από τα τηλεοπτικά παράθυρα των Κασιδιάρηδων και να προσγειωθεί σε αίθουσα συνέλευσης των δημοσιογράφων, όπου βρέθηκε να βιντεοσκοπεί με τα κινητά μία χτυπημένη γυναίκα, αλαλάζοντας την ώρα που έκανε αιμόπτυση, «καλά να πάθεις»;
Αυτό που συνέβη το περασμένο Σάββατο ήταν ήττα της ηθικής και συντριβή της λογικής.
Η Τράπεζα της Ελλάδος λήστεψε τα αποθεματικά του ΕΔΟΕΑΠ. Η ληστεία μέσω PSI πραγματοποιήθηκε σε βάρος των αποθεματικών του συνόλου των ασφαλιστικών φορέων και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου που βρέθηκαν στα δίχτυα της Τράπεζας προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων για την οικονομική κατάρρευση των Ταμείων, των Πανεπιστημίων, των Νοσοκομείων κλπ. Όμως μόνο στο χώρο του Τύπου εκδηλώθηκε η στρέβλωση να επικεντρώνονται συνδικαλιστικές αντιδράσεις όχι εναντίον του ληστή (της Τράπεζας), αλλά εναντίον του θύματός του, (του ΕΔΟΕΑΠ). Μόνο στη συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ συνδικαλιστές διαφορετικών παρατάξεων, οι οποίοι κατά τα άλλα δεν ανταλλάσσουν μεταξύ τους ούτε καλημέρα, εμφανίστηκαν με «copy paste» κοινή επιχειρηματολογία που αναπαρήγαγε την ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδος. Ήταν η φυσική συνέχεια του κλίματος που επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί και πριν από το κούρεμα από διάφορα «παπαγαλάκια, τα οποία λοιδορούσαν τα δημοσιογραφικά Ταμεία (ΕΤΑΠ ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ) προσδίδοντας διαστάσεις περίπου «εθνικής προδοσίας» στις αρνήσεις των διοικήσεών τους να συμμετάσχουν οικειοθελώς στην αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της χώρας, δηλαδή στο κούρεμα.
Η πιάτσα είναι μικρή και οι δημοσιογράφοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Ανέβηκε στο βήμα ιατρικός συντάκτης να ζητήσει εξηγήσεις γιατί ο ΕΔΟΕΑΠ δεν πληρώνει
στην ώρα τους ιδιωτικά Ιατρικά Κέντρα... Η ίδια συνέλευση που ανέχθηκε ήσυχη την έκρηξη ευαισθησίας του ιατρικού συντάκτη για τα ταμειακά διαθέσιμα των εμπόρων της υγείας, αντιμετώπισε με ιδιαίτερη ενόχληση διακόπτοντας και λοιδορώντας συνάδελφο που πήρε το λόγο για να πει ότι ζει επειδή ο ΕΔΟΕΑΠ ήταν σε θέση να εκτινάξει για χάρη του την κατά κεφαλήν δαπάνη. Ο συνάδελφος που δήλωσε ότι υπέστη επιτυχώς στην Αμερική διπλή μεταμόσχευση, είχε πάρει το λόγο για να απαντήσει σε οικονομικό συντάκτη, ο οποίος είχε υπολογίσει ότι με βάση το ετήσιο λειτουργικό κόστος του ΕΔΟΕΑΠ, ο μέσος όρος της κατά κεφαλήν δαπάνης ανά σφαλισμένο ανέρχεται σε περίπου 3000 ευρώ, ποσό που αμφισβητούσε ότι λαμβάνουν σε πραγματικές υπηρεσίες οι ασφαλισμένοι.
Στη διάρκεια των σχεδόν 30 ετών που ασκώ δημοσιογραφία στην πρώτη γραμμή τωνμέσων στα οποία εργάστηκα, έμαθα να κάνω ρεπορτάζ ψάχνοντας πρωτίστως την απάντηση σε ένα θεμελιώδες ερώτημα: «ποιος ωφελείται κάθε φορά από ό,τι συμβαίνει»; Από αυτή την έκρηξη αγριότητας που εκδηλώθηκε το περασμένο Σάββατο με προφανή στόχο την πρόκληση διοικητικής κρίσης στον ΕΔΟΕΑΠ, ο μεγάλος ωφελημένος είναι ο ληστής και τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα που τον καθοδήγησαν και τον εξόπλισαν. Διότι:
- Πολλά από τα θύματα της ληστείας του PSI αντέδρασαν με προαναγγελία προσφυγών κατά της Τράπεζας της Ελλάδας. Προς το παρόν, όμως, μόνο η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ έχει δώσει εντολή να δρομολογηθεί η νομική διαδικασία στα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια απειλώντας να γίνει ο προπομπός της κατάρρευσης του PSI διά της αναγκαστικής ανακεφαλαίωσης του ασφαλιστικού κεφαλαίου που ληστεύθηκε.
-Μια διοίκηση σε κρίση δεν μπορεί να κλείσει τους λογαριασμούς του κλάδου με τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια τερματίζοντας το «πάρτι» ετών. Η σχετική διαδικασία έχει δρομολογηθεί στον ΕΔΟΕΑΠ. Μια διοικητική κρίση θα τη διέκοπτε επιτρέποντας την απρόσκοπτη συνέχεια του «πάρτι».
Το πρόβλημά μας των δημοσιογράφων είναι ότι συμπεριφερόμαστε στο συνδικαλισμό όπως στα «θέματα». Πάμε, όταν πάμε, βλέπουμε το κλίμα, κάνουμε λίγο δημόσιες σχέσεις, παίρνουμε τα «χαρτιά» και φεύγουμε. Στη συνέλευση του Σαββάτου η προσέλευση ήταν πρωτοφανής εξαιτίας της δραματικής πρόσκλησης της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ που καλούσε σε «πανστρατιά» για το Ταμείο. Προσήλθαν και υπέγραψαν περίπου 1400. Στα μισά είχαν αποχωρήσει περισσότεροι από τους μισούς. Την ώρα των αγριοτήτων βρίσκονταν στην αίθουσα και τους γύρω χώρους κάπου 400. Ήταν ο ίδιος ο ταμίας της ΕΣΗΕΑ που έδωσε το σύνθημα του κανιβαλισμού ζητώντας από τη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ να παραιτηθεί αμέσως, διαφορετικά εκείνη θα είχε την ευθύνη « για ό,τι επακολουθήσει». Η απάντηση της προέδρου ότι θα τηρούσε πιστά το καταστατικό εξαγρίωσε τους καθοδηγητές.
Ακολούθησαν όσα περιέγραψα στην αρχή αυτού του σημειώματος. Οι συνάδελφοι άρχισαν να αποχωρούν αηδιασμένοι. Έμειναν στην αίθουσα περίπου 250. Υπό την απειλή λυντσαρίσματος εγκλώβισαν μέλη του ΔΣ απαιτώντας υπό την καθοδήγηση ενεργών και «απομάχων» συνδικαλιστών της ΕΣΗΕΑ να συνεχιστεί η διαδικασία με ψηφοφορία αδιαφορώντας για τη λεπτομέρεια ότι σύμφωνα με το καταστατικό η διεξαγωγή ψηφοφοριών προϋποθέτει το 50+1 της συνέλευσης. Έτσι ο στόχος επετεύχθη. Η ΕΣΗΕΑ εξήγαγε την πρωτοφανή υπαρξιακή της κρίση στον ΕΔΟΕΑΠ και η Τράπεζα της Ελλάδος απέκτησε πολύτιμους «συνηγόρους» στην αντιδικία της με τα δημοσιογραφικά Ταμεία. Και τώρα ας αφήσουμε επιτέλους τον εμετό να ξεσπάσει…
Αυτόπτης μάρτυρας
Μία ακατάσχετη τάση εμετού με πνίγει από το απόγευμα του Σαββάτου εξαιτίας όσων είδα και άκουσα στη συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ που εξελίχθηκε σε σύναξη αγρίων. Η τάση αυτή δυνάμωσε την επόμενη μέρα όταν διάβασα ανακοινώσεις παρατάξεων της ΕΣΗΕΑ που επιχειρούσαν να αποσιωπήσουν τον κανιβαλισμό και να κάνουν «ταμείο» πάνω στο πτώμα των δημοκρατικών διαδικασιών.Οι υγιείς δυνάμεις της δημοσιογραφίας που αποστρέφονται το φασισμό, τον τραμπουκισμό και τη χυδαιότητα πρέπει να μάθουν τι έγινε εκεί. Πρέπει να μάθουν πώς σχηματίστηκε η μαύρη κηλίδα στο μέτωπο του κλάδου, όταν τραμπούκοι δε δίστασαν να χυμήξουν ακόμη και σ’ ένα ιερό σύμβολο του κλάδου, το Μανώλη Κυπραίο και να τον τραυματίσουν χτυπώντας τον στο κεφάλι. Ένα κεφάλι γεμάτο με μηχανήματα που τοποθετήθηκαν μέσα του για να αποκαταστήσουν την ακοή και την άρθρωσή του που κατέστρεψε η φονική κροτίδα των δυνάμεων ασφαλείας όταν εκτοξεύτηκε πάνω του και έσκασε μέσα μας. Ο τραυματισμός του Κυπραίου που είχε τη δύναμη ψυχής να θέσει σε πραγματικό κίνδυνο την υγεία του για να προστατεύσει μία γυναίκα από ένα άνανδρο πλήθος κάφρων, είναι ανήθικο να περιγράφεται ως «παράπλευρη απώλεια» μίας παραταξιακής μάχης («…Δυστυχώς τραυματίστηκε, ευτυχώς ελαφρά…», αναφέρεται σε παραταξιακή ανακοίνωση ).
Λοιπόν, δυστυχώς, το περασμένο Σάββατο δεν τραυματίστηκε, αλλά δολοφονήθηκε το ηθικό μας ανάστημα. Και μόνο που το ξαναφέρνω στο μυαλό μου για να μπορέσω να το περιγράψω, ο εμετός μού ανεβαίνει στο λαιμό: Κάποιος –είπαν ότι ήταν συνδικαλιστής της ΕΣΗΕΑ- όρμησε στο πάνελ μαζί με μία ομάδα αγρίων και γρονθοκόπησε στο στομάχι την πρόεδρο του ΕΔΟΕΑΠ εκδηλώνοντας εμπράκτως τη διαφωνία του μαζί της.
Πώς μεγάλωσε έτσι το Φίδι στο χώρο του Τύπου; Πότε ενηλικιώθηκε, πότε πρόλαβε να πηδήξει από τα τηλεοπτικά παράθυρα των Κασιδιάρηδων και να προσγειωθεί σε αίθουσα συνέλευσης των δημοσιογράφων, όπου βρέθηκε να βιντεοσκοπεί με τα κινητά μία χτυπημένη γυναίκα, αλαλάζοντας την ώρα που έκανε αιμόπτυση, «καλά να πάθεις»;
Αυτό που συνέβη το περασμένο Σάββατο ήταν ήττα της ηθικής και συντριβή της λογικής.
Η Τράπεζα της Ελλάδος λήστεψε τα αποθεματικά του ΕΔΟΕΑΠ. Η ληστεία μέσω PSI πραγματοποιήθηκε σε βάρος των αποθεματικών του συνόλου των ασφαλιστικών φορέων και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου που βρέθηκαν στα δίχτυα της Τράπεζας προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων για την οικονομική κατάρρευση των Ταμείων, των Πανεπιστημίων, των Νοσοκομείων κλπ. Όμως μόνο στο χώρο του Τύπου εκδηλώθηκε η στρέβλωση να επικεντρώνονται συνδικαλιστικές αντιδράσεις όχι εναντίον του ληστή (της Τράπεζας), αλλά εναντίον του θύματός του, (του ΕΔΟΕΑΠ). Μόνο στη συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ συνδικαλιστές διαφορετικών παρατάξεων, οι οποίοι κατά τα άλλα δεν ανταλλάσσουν μεταξύ τους ούτε καλημέρα, εμφανίστηκαν με «copy paste» κοινή επιχειρηματολογία που αναπαρήγαγε την ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδος. Ήταν η φυσική συνέχεια του κλίματος που επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί και πριν από το κούρεμα από διάφορα «παπαγαλάκια, τα οποία λοιδορούσαν τα δημοσιογραφικά Ταμεία (ΕΤΑΠ ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ) προσδίδοντας διαστάσεις περίπου «εθνικής προδοσίας» στις αρνήσεις των διοικήσεών τους να συμμετάσχουν οικειοθελώς στην αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της χώρας, δηλαδή στο κούρεμα.
Η πιάτσα είναι μικρή και οι δημοσιογράφοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Ανέβηκε στο βήμα ιατρικός συντάκτης να ζητήσει εξηγήσεις γιατί ο ΕΔΟΕΑΠ δεν πληρώνει
στην ώρα τους ιδιωτικά Ιατρικά Κέντρα... Η ίδια συνέλευση που ανέχθηκε ήσυχη την έκρηξη ευαισθησίας του ιατρικού συντάκτη για τα ταμειακά διαθέσιμα των εμπόρων της υγείας, αντιμετώπισε με ιδιαίτερη ενόχληση διακόπτοντας και λοιδορώντας συνάδελφο που πήρε το λόγο για να πει ότι ζει επειδή ο ΕΔΟΕΑΠ ήταν σε θέση να εκτινάξει για χάρη του την κατά κεφαλήν δαπάνη. Ο συνάδελφος που δήλωσε ότι υπέστη επιτυχώς στην Αμερική διπλή μεταμόσχευση, είχε πάρει το λόγο για να απαντήσει σε οικονομικό συντάκτη, ο οποίος είχε υπολογίσει ότι με βάση το ετήσιο λειτουργικό κόστος του ΕΔΟΕΑΠ, ο μέσος όρος της κατά κεφαλήν δαπάνης ανά σφαλισμένο ανέρχεται σε περίπου 3000 ευρώ, ποσό που αμφισβητούσε ότι λαμβάνουν σε πραγματικές υπηρεσίες οι ασφαλισμένοι.
Στη διάρκεια των σχεδόν 30 ετών που ασκώ δημοσιογραφία στην πρώτη γραμμή τωνμέσων στα οποία εργάστηκα, έμαθα να κάνω ρεπορτάζ ψάχνοντας πρωτίστως την απάντηση σε ένα θεμελιώδες ερώτημα: «ποιος ωφελείται κάθε φορά από ό,τι συμβαίνει»; Από αυτή την έκρηξη αγριότητας που εκδηλώθηκε το περασμένο Σάββατο με προφανή στόχο την πρόκληση διοικητικής κρίσης στον ΕΔΟΕΑΠ, ο μεγάλος ωφελημένος είναι ο ληστής και τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα που τον καθοδήγησαν και τον εξόπλισαν. Διότι:
- Πολλά από τα θύματα της ληστείας του PSI αντέδρασαν με προαναγγελία προσφυγών κατά της Τράπεζας της Ελλάδας. Προς το παρόν, όμως, μόνο η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ έχει δώσει εντολή να δρομολογηθεί η νομική διαδικασία στα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια απειλώντας να γίνει ο προπομπός της κατάρρευσης του PSI διά της αναγκαστικής ανακεφαλαίωσης του ασφαλιστικού κεφαλαίου που ληστεύθηκε.
-Μια διοίκηση σε κρίση δεν μπορεί να κλείσει τους λογαριασμούς του κλάδου με τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια τερματίζοντας το «πάρτι» ετών. Η σχετική διαδικασία έχει δρομολογηθεί στον ΕΔΟΕΑΠ. Μια διοικητική κρίση θα τη διέκοπτε επιτρέποντας την απρόσκοπτη συνέχεια του «πάρτι».
Το πρόβλημά μας των δημοσιογράφων είναι ότι συμπεριφερόμαστε στο συνδικαλισμό όπως στα «θέματα». Πάμε, όταν πάμε, βλέπουμε το κλίμα, κάνουμε λίγο δημόσιες σχέσεις, παίρνουμε τα «χαρτιά» και φεύγουμε. Στη συνέλευση του Σαββάτου η προσέλευση ήταν πρωτοφανής εξαιτίας της δραματικής πρόσκλησης της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ που καλούσε σε «πανστρατιά» για το Ταμείο. Προσήλθαν και υπέγραψαν περίπου 1400. Στα μισά είχαν αποχωρήσει περισσότεροι από τους μισούς. Την ώρα των αγριοτήτων βρίσκονταν στην αίθουσα και τους γύρω χώρους κάπου 400. Ήταν ο ίδιος ο ταμίας της ΕΣΗΕΑ που έδωσε το σύνθημα του κανιβαλισμού ζητώντας από τη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ να παραιτηθεί αμέσως, διαφορετικά εκείνη θα είχε την ευθύνη « για ό,τι επακολουθήσει». Η απάντηση της προέδρου ότι θα τηρούσε πιστά το καταστατικό εξαγρίωσε τους καθοδηγητές.
Ακολούθησαν όσα περιέγραψα στην αρχή αυτού του σημειώματος. Οι συνάδελφοι άρχισαν να αποχωρούν αηδιασμένοι. Έμειναν στην αίθουσα περίπου 250. Υπό την απειλή λυντσαρίσματος εγκλώβισαν μέλη του ΔΣ απαιτώντας υπό την καθοδήγηση ενεργών και «απομάχων» συνδικαλιστών της ΕΣΗΕΑ να συνεχιστεί η διαδικασία με ψηφοφορία αδιαφορώντας για τη λεπτομέρεια ότι σύμφωνα με το καταστατικό η διεξαγωγή ψηφοφοριών προϋποθέτει το 50+1 της συνέλευσης. Έτσι ο στόχος επετεύχθη. Η ΕΣΗΕΑ εξήγαγε την πρωτοφανή υπαρξιακή της κρίση στον ΕΔΟΕΑΠ και η Τράπεζα της Ελλάδος απέκτησε πολύτιμους «συνηγόρους» στην αντιδικία της με τα δημοσιογραφικά Ταμεία. Και τώρα ας αφήσουμε επιτέλους τον εμετό να ξεσπάσει…
Αυτόπτης μάρτυρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου