Εχουν με αλματώδεις ρυθμούς αυξηθεί τον τελευταίο καιρό τα περιστατικά στην Ελλάδα που αποδεικνύουν διείσδυση απροκάλυπτα ρατσιστικών λογικών και τακτικών στον τρόπο αντιμετώπισης των ανθρώπων με αναπηρία και διαχείρισης των θεμάτων που τους αφορούν. Δυστυχώς, οικονομική κρίση δεν μπορεί παρά να σημαίνει και κοινωνική κρίση, η οποία από την πλευρά της σημαίνει έξαρση του ρατσιστικού φαινομένου. Από την πληθώρα των σχετικα πρόσφατων περιστατικών ρατσιστικής αντιμετώπισης των ανθρώπων με αναπηρία σταχυολογούμε τα αντιπροσωπευτικότερα και αποκαλυπτικότερα:
*Από τα μέσα Απριλίου το υπουργείο παιδείας δια της μεθόδου των δημοσιογραφικών διαρροών έθεσε αιφνίδια ζήτημα κατάργησης του ειδικού δημοτικού σχολείου Κωφών Αθήνας (στους Αμπελόκηπους). Θα ανέμενε κανείς, ότι η επιχειρηματολογία του υπουργείου θα αρκείτο στην παράθεση οικονομικών δεδομένων ( τόσο στοιχίζει η ύπαρξη του σχολείου για τόσα παιδιά, άρα δεν συμφέρει κ.ο.κ.) ώστε να τηρούνται αν μη τι άλλο τα προσχήματα. Δεν συνέβη έτσι. Ενώ γίνεται μιά στοιχειώδης μνεία στα οικονομικά δεδομένα του προβλήματος (διότι δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά), οι αιχμές της επιχειρηματολογίας έχουν έναν ιδιότυπο (ηθικολογικού τύπου) παιδαγωγικό χαρακτήρα, τον πυρήνα του οποίου “κοσμεί” ένα σπάνιο ρατσιστικό μαργαριτάρι! Συγκεκριμένα: Με αφορμή την συνύπαρξη στους χώρους του δημοτικού σχολείου της σχολής Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας που διδάσκει ενήλικες κωφούς, διατυπώνεται προβληματισμός για την χρήση κοινών τουαλετών με τους μαθητές δημοτικού. Η κοινή χρήση κρίνεται επίφοβη – φτάνουμε στο σπάνιο ρατσιστικό μαργαριτάρι – διότι όπως αναλύεται ... “στα άτομα με ειδικές ανάγκες οι ορμές ορισμένες φορές είναι πιό έκδηλες”! Περαιτέρω σχόλιο κρίνεται περιττό...*Μαθητής με σύνδρομο DOWN σε δημοτικό σχολείο χωριού της Λάρισας (25ο δημοτικό σχολείο Λαρίσης) παρεμποδίστηκε να παρελάσει με τους συμμαθητές του στην πρόσφατη επέτειο της 25ης Μαρτίου. Υπαίτιοι της παρεμπόδισης του νεαρού μαθητή ήταν ο δάσκαλός του κι ο διευθυντής του σχολείου. Η παρεμπόδιση λειτούργησε σχεδόν σοκαριστικά για τους αναπηρικούς φορείς, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος τύπος ρατσισμού (αποκλεισμός από την παρέλαση στις σχολικές γιορτές) στρέφεται ... εθιμικά ενάντια στους μετανάστες, τα τελευταία χρόνια οι μαθητές με αναπηρία δεν ήταν στοχοποιημένοι. Με δημόσια παρέμβαση – καταγγελία της η εθνική συνομοσπονδία ΑμεΑ αξίωσε παραδειγματική τιμωρία των αυτουργών του ρατσιστικού αποκλεισμού αλλά και τα δέοντα από πλευράς υπουργείου παιδείας (αποστολή εγκυκλίων προς όλες τις διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) ώστε η ρατσιστική παρεμπόδιση του μαθητή με αναπηρία της Λάρισας να λειτουργήσει αποτρεπτικά για οποιαδήποτε άλλη στο μέλλον. Ουδεμία απο πλευράς υπουργείου παιδείας η ανταπόκριση...
*Η ρατσιστική επίθεση εναντίον του παραολυμπιονίκη και δημοτικού συμβούλου δήμου Ροδίων Θανάση Μπαράκα είχε ως αυτουργό την τοπική της Ρόδου εφημερίδα “Γνώμη”, ξεπέρασε δε και τα πλέον στοιχειώδη των προσχημάτων. Σε ένα οριακής ρατσιστικής λογικής παραληρηματικό δημοσίευμα (στις 21 Μαρτίου) υπό τον τίτλο “Αδυναμία εκπροσώπησης” , ο με απώλεια όρασης δις εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος ευθέως χαρακτηρίζεται ακατάλληλος για διοικητικούς ρόλους διότι “δεν έχει τα μάτια του δεκατέσσερα”! Μετά το δημοσίευμα ακολούθησε ξεσηκωμός των τοπικών αλλά και των εθνικής εμβέλειας αναπηρικών φορέων αιτουμένων το προφανές: Την ενεργοποίηση των φορέων της πολιτείας ώστε αν μη τι άλλο να υποχρεωθεί η τοπική εφημερίδα να ζητήσει δημόσια συγνώμη. Καμμιά πίεση δεν ασκήθηκε, καμμιά συγνώμη δεν ζητήθηκε, αντίθετα λίγες μέρες μετά η εφημερίδα θρασύτατα επανήλθε υπεραμυνόμενη της ρατσιστικής της επίθεσης στο όνομα της ... ελευθερίας του τύπου!
*Εντονη ρατσιστική οσμή αναδύει και η υπόθεση της αποχώρησης επτά ακτιβιστών με αναπηρία από την θεωρούμενη ως βαθιά αντιρατσιστική δράση Ζωντανή Βιβλιοθήκη (Ζ.Β.) Με δημόσια καταγγελία τους οι αποχωρούντες, εγκαλούν ομάδα μετεχόντων στην Ζ.Β. για πατερναλιστική λογική έναντι των ΑμεΑ και για προσπάθειες οικονομικής εκμετάλλευσης της κοινωνικής συνθήκης της αναπηρίας εν αγνοία των ανθρώπων με αναπηρία που έδιναν ανύποπτα το “παρών” στην Ζ.Β. Συγκεκριμένα, οι αποχωρήσαντες (στις 10 Απριλίου) καταγγέλουν ότι πρώην συνάδελφοί τους στην Ζ.Β. “χρησιμοποιούσαν” την παρουσία τους στις δράσεις της Ζ.Β. ως ... επιχείρημα για να προτείνουν αμοιβόμενη υλοποίηση προγραμμάτων σε έναν τουλάχιστον ιδιωτικό φορέα. Η καταγγελία είναι αποδείξιμη (οι καταγγέλοντες έχουν στην διάθεσή τους τα απαραίτητα τεκμήρια). Αυτό που η καταγγελία τους υποδηλώνει είναι ότι ακόμα και σε δράσεις κατ’ εξοχήν αντιρατσιστικές όπως η Ζ.Β. καταφέρνουν στους “κρίσιμους” καιρούς μας και διεισδύουν πατερναλιστικές λογικές αντιμετώπισης των ανθρώπων με αναπηρία.
*Στα παραπάνω περιστατικά πρέπει να προστεθούν και κάμποσες επιφανειακές προσεγγίσεις υπό την ανοχή ή και με την συνεργασία – δυστυχώς - αναπηρικών φορέων που αναπαράγουν ρατσιστικά στερεότυπα για την αναπηρία και τους ανθρώπους με αναπηρία. Στην κατηγορία αυτή εντάσσουμε διάφορα επικοινωνιακά “καραγκιοζιλίκια” που υποτίθεται ότι έχουν ως στόχο την κατανόηση των συνθηκών που βιώνουν οι άνθρωποι με αναπηρία δια της μεθόδου της δήθεν ταύτισης των μη αναπήρων με τους αναπήρους , που επιτυγχάνεται – υποτίθεται – με την πειραματική αφαίρεση μιάς αίσθησης. Προ ημερών, για παράδειγμα, με πρωτοβουλία του δημοτικού συμβούλου Αθηναίων Γιώργου Αμυρά, δημοτικοί λειτουργοί έδεσαν τα μάτια τους και περπάτησαν στην Αθήνα για να βιώσουν – υποτίθεται – τα συναισθήματα που βιώνει ένας δημότης με απώλεια όρασης λόγω της έλλειψης προσβασιμότητας. Ο πλέον ... ευσυγκίνητος εκ των “περπατητών” επικεφαλής της δημοτικής αστυνομίας συμπέρανε μετά την περιπατητική του εμπειρία ότι – στο ...περίπου η διατύπωσή του - “νιώθω τυχερός που δεν είμαι τυφλός, σήμερα κατάλαβα την δυστυχία που βιώνουν οι τυφλοί συμπολίτες μου”. Αυτό μπόρεσε, αυτό κατάλαβε ο ευσυγκίνητος περπατητής των Αθηνών, καμμιά ευθύνη δεν του χρεώνεται, πόσο μάλλον όταν την συγκεκριμένη διαδικασία – καραγκιοζιλίκι νομιμοποίησε με την παρουσία/συμμετοχή του και ο Φάρος Τυφλών Ελλάδος.
*Λίγες μέρες μετά, σε μιά αντίστοιχη διαδικασία – καραγκιοζιλίκι ο πρώην Συνήγορος του Πολίτη και νυν δήμαρχος Αθηναίων στρογγυλοκάθισε σε αναπηρικό αμαξίδιο για να βιώσει – υποτίθεται - τα συναισθήματα που καθημερινά βιώνει ένας αληθινός χρήστης. Φανταστικό μα την αλήθεια! Ο πρώην Συνήγορος, ο υποτίθεται εξοικειωμένος με την δικαιωματική προσέγγιση της αναπηρίας και των θεμάτων αναπηρίας, πρωταγωνιστής σε ένα εξώφθαλμα ρατσιστικό “παιχνίδι της εικόνας” που βάναυσα προσβάλλει κάθε έννοια δικαιωματικής προσέγγισης. Φαίνεται ότι δεν αρκούν στον Γ. Καμίνη οι νόμοι που ορίζουν τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία, πρέπει να βιώσει και τα συναισθήματα υποτιθέμενης δυστυχίας που η μη εφαρμογή τους συνεπάγεται για τους ανθρώπους με αναπηρία ώστε να πειστεί να τους εφαρμόσει! Τι καλούνται μέσω αυτού του (ρατσιστικού) σχήματος να πράξουν οι άνθρωποι με αναπηρία για να τον πείσουν ακόμα περισσότερο; Τι άλλο από το να κραυγάζουν με την μεγαλύτερη δυνατή ένταση το ποίημα – μύθο της δυστυχίας τους, να αναπαράγουν όσο πιό πειστικά μπορούνε τον μύθο περί a-priori αναπηρικής δυστυχίας, τον βαθύτερο όλων των ρατσιστικών μύθων. Τους καλεί η εξουσία, μάλιστα δε η αναγνωρισμένη ως η πλέον δικαιωματική της εκδοχή. Υποταγή στα ρατσιστικά στερεότυπα και αναπαραγωγή τους ο μοναδικός προτεινόμενος δρόμος, όσοι πιστοί και φτωχοί τω πνεύματι προσέλθετε, αλληλούια!
Ολα τα παραπάνω – και κάμποσα άλλα – περιστατικά, παθογένειες και συμπτώματα των καιρών είναι ακραία ανησυχητικά. Αν μη τι άλλο απαιτείται από τους διανοούμενους του χώρου της αναπηρίας και από τους συνειδητοποιημένους πολέμιους της ρατσιστικής αθλιότητας πλήρης εγρήγορση. Οπως όλα δείχνουν, βρισκόμαστε μόλις στην αρχή ενός μαύρου κύκλου που έχει μέλλον μπροστά του ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου