Οι άνθρωποι που πλημμύρισαν την πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους, χτες το βράδυ, ήταν όλων των ηλικιών. Τις καθημερινές, στην πλατεία η πλειοψηφία των διαδηλωτών είναι νέοι – τις Κυριακές έχουμε όλες τις ηλικίες.
Χτες το βράδυ, είχα την ευκαιρία να πιάσω κουβέντα με πολλούς διαδηλωτές. Αυτό μου αρέσει στις διαδηλώσεις: μιλάς με όλους, λες και είσαστε φιλαράκια – σαν συμμαθητές ή παλιόφιλοι από τον στρατό.
Κάποια στιγμή, βρεθήκαμε δίπλα σε δυο ζευγάρια γύρω στα 55. Αρχίσαμε να συζητάμε για τα τεκταινόμενα και μετά από λίγο η μια κυρία –που ήταν πολύ κωλοπετσωμένη και την γούσταρα τρελά- μου λέει «Ρε παιδί μου, είναι ποτέ δυνατόν να είμαι εγώ στη διαδήλωση και τα παιδιά μου να έχουν πάει για καφέ; ».
Αυτή η φράση ξύπνησε μέσα μου τον δαιμόνιο ρεπόρτερ, οπότε -από εκείνη τη στιγμή και μετά- άρχισα να κάνω ρεπορτάζ. Ρωτούσα τους μεσήλικες πού είναι τα παιδιά τους.
Εντάξει, έχει πέσει πολλή μετανάστευση. Αν δεν είχαν φύγει τόσοι νέοι Έλληνες για να βρουν δουλειά στο εξωτερικό, χτες η διαδήλωση θα έφτανε ως το Σούνιο.
Αρκετοί μου είπαν πως τα παιδιά τους ήταν κι αυτά στη διαδήλωση. Από την άλλη, όμως, ήταν πολλοί εκείνοι που μου είπαν πως τα παιδιά τους
δεν ενδιαφέρονται καθόλου για όσα συμβαίνουν στη χώρα τον τελευταίο χρόνο. Μια άλλη κυρία μου είπε «Δουλεύω, μαγειρεύω, πλένω, σιδερώνω, καθαρίζω – και στις διαδηλώσεις εγώ πρέπει να πηγαίνω; Ο γιος μου δεν θα κάνει τίποτα;».
Μπορεί οι μεγαλύτεροι να γνωρίζουν περισσότερο την κουλτούρα μιας διαδήλωσης -λόγω εμπειριών-, αλλά δεν είναι δυνατόν να διαδηλώνει ο μπαμπάς και η μαμά, και ο γιος με την κόρη να κωλοβαράνε.
Οι Έλληνες αγαπούν τα παιδιά τους και συνηθίζουν να κάνουν περισσότερα για αυτά από όσα πρέπει, αλλά είναι κομματάκι ξεφτίλα να τα εκπροσωπούν και στις διαδηλώσεις.
Υποθέτω πως σε μερικά σπίτια χτες το απόγευμα κάποιος γιος ή κάποια κόρη θα είπε στους γονείς του, στον παππού του και τη γιαγιά του: «Άντε, εδώ είστε ακόμα; Σηκωθείτε να πάτε να διαδηλώσετε κατά του Μνημονίου! Το μέλλον μου δεν το σκέφτεστε; Σε τι χώρα θα ζήσω εγώ; Εγώ τώρα πάω για καφέ και το καλό που σας θέλω, μόλις γυρίσω να έχετε στη μηχανή φωτογραφίες από τη διαδήλωση, για να βεβαιωθώ ότι πήγατε».
Όλες οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις είναι υπόθεση των νέων. Αν δεν κατέβουν στον δρόμο οι 20ρηδες, δεν αλλάζει τίποτα.
Η σύγχρονη Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα.
http://pitsirikos.net
Χτες το βράδυ, είχα την ευκαιρία να πιάσω κουβέντα με πολλούς διαδηλωτές. Αυτό μου αρέσει στις διαδηλώσεις: μιλάς με όλους, λες και είσαστε φιλαράκια – σαν συμμαθητές ή παλιόφιλοι από τον στρατό.
Κάποια στιγμή, βρεθήκαμε δίπλα σε δυο ζευγάρια γύρω στα 55. Αρχίσαμε να συζητάμε για τα τεκταινόμενα και μετά από λίγο η μια κυρία –που ήταν πολύ κωλοπετσωμένη και την γούσταρα τρελά- μου λέει «Ρε παιδί μου, είναι ποτέ δυνατόν να είμαι εγώ στη διαδήλωση και τα παιδιά μου να έχουν πάει για καφέ; ».
Αυτή η φράση ξύπνησε μέσα μου τον δαιμόνιο ρεπόρτερ, οπότε -από εκείνη τη στιγμή και μετά- άρχισα να κάνω ρεπορτάζ. Ρωτούσα τους μεσήλικες πού είναι τα παιδιά τους.Εντάξει, έχει πέσει πολλή μετανάστευση. Αν δεν είχαν φύγει τόσοι νέοι Έλληνες για να βρουν δουλειά στο εξωτερικό, χτες η διαδήλωση θα έφτανε ως το Σούνιο.
Αρκετοί μου είπαν πως τα παιδιά τους ήταν κι αυτά στη διαδήλωση. Από την άλλη, όμως, ήταν πολλοί εκείνοι που μου είπαν πως τα παιδιά τους
δεν ενδιαφέρονται καθόλου για όσα συμβαίνουν στη χώρα τον τελευταίο χρόνο. Μια άλλη κυρία μου είπε «Δουλεύω, μαγειρεύω, πλένω, σιδερώνω, καθαρίζω – και στις διαδηλώσεις εγώ πρέπει να πηγαίνω; Ο γιος μου δεν θα κάνει τίποτα;».
Μπορεί οι μεγαλύτεροι να γνωρίζουν περισσότερο την κουλτούρα μιας διαδήλωσης -λόγω εμπειριών-, αλλά δεν είναι δυνατόν να διαδηλώνει ο μπαμπάς και η μαμά, και ο γιος με την κόρη να κωλοβαράνε.
Οι Έλληνες αγαπούν τα παιδιά τους και συνηθίζουν να κάνουν περισσότερα για αυτά από όσα πρέπει, αλλά είναι κομματάκι ξεφτίλα να τα εκπροσωπούν και στις διαδηλώσεις.
Υποθέτω πως σε μερικά σπίτια χτες το απόγευμα κάποιος γιος ή κάποια κόρη θα είπε στους γονείς του, στον παππού του και τη γιαγιά του: «Άντε, εδώ είστε ακόμα; Σηκωθείτε να πάτε να διαδηλώσετε κατά του Μνημονίου! Το μέλλον μου δεν το σκέφτεστε; Σε τι χώρα θα ζήσω εγώ; Εγώ τώρα πάω για καφέ και το καλό που σας θέλω, μόλις γυρίσω να έχετε στη μηχανή φωτογραφίες από τη διαδήλωση, για να βεβαιωθώ ότι πήγατε».
Όλες οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις είναι υπόθεση των νέων. Αν δεν κατέβουν στον δρόμο οι 20ρηδες, δεν αλλάζει τίποτα.
Η σύγχρονη Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα.
http://pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου