Παλη εναντια στα Ναρκωτικα

Η αυριανή Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών, η 26η Ιούνη, γιορτάζεται φέτος σε περίοδο όξυνσης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, κατά συνέπεια και όξυνσης των αδιεξόδων που δημιουργεί και θρέφει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.


Σ' αυτό το φόντο υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για διόγκωση του φαινομένου της τοξικοεξάρτησης, γεγονός που έχει αρχίσει ήδη να καταγράφεται από το 2010, με αύξηση του αριθμού των χρηστών που ζητούν αποθεραπεία από προγράμματα απεξάρτησης.

Αναδύεται έτσι, όλο και πιο έντονα, η ανάγκη ενίσχυσης της πρωτογενούς πρόληψης κατά των εξαρτήσεων, αλλά και της απεξάρτησης. Ομως η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στον τομέα των ναρκωτικών, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, κάθε άλλο παρά αυτές τις ανάγκες υπηρετεί.


Στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής είναι ο συμβιβασμός με τα ναρκωτικά και η διαχείριση του προβλήματος στην κατεύθυνση της συντήρησής του.


Αντί της απεξάρτησης, δηλαδή των λεγόμενων «στεγνών» προγραμμάτων, ενισχύονται τα
προγράμματα υποκατάστασης, δηλαδή τα προγράμματα που χορηγούν νόμιμες δόσεις μεθαδόνης, βουπρενορφίνης κλπ.

Την ίδια στιγμή που υποχρηματοδοτούνται τα «στεγνά» προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, ιδρύονται νέες μονάδες υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ, ενώ ανοίγει ο δρόμος για κρατική χρηματοδότηση σε διαφόρων ειδών ιδιωτικές κλινικές που σήμερα λειτουργούν παράνομα - οι περισσότερες είναι άκρως επικίνδυνες - και εμπορεύονται τον ανθρώπινο πόνο και τη λειψή πληροφόρηση οικογενειών που βιώνουν το πρόβλημα των ναρκωτικών.


Στον τομέα της πρόληψης, οι αποσπασματικές προσπάθειες που είχαν ξεκινήσει στο παρελθόν με τα υπάρχοντα σήμερα Κέντρα Πρόληψης, κινδυνεύουν να υποχωρήσουν κι αυτές, αφού τα Κέντρα φυτοζωούν και στον ορίζοντα είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να χρειαστεί να αναζητούν χορηγούς για να μπορέσουν να λειτουργήσουν ή να... κοστολογήσουν και να πουλούν τις υπηρεσίες τους.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση επαναφέρει τη συζήτηση για αποποινικοποίηση ναρκωτικών έως και νομιμοποίηση κάποιων από αυτά, στη βάση της αντιεπιστημονικής αντίληψης περί διαχωρισμού των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά.


Η πολιτική αυτή είναι επικίνδυνη, έως και εγκληματική.
Ο αγώνας κατά των ναρκωτικών είναι αγώνας για τη ζωή.

Κόντρα στη μοιρολατρία και το συμβιβασμό με το πρόβλημα, που ενισχύεται από την ασκούμενη πολιτική, η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι ο χρήστης μπορεί να απεξαρτηθεί, μπορεί να νικήσει τον αγώνα της ζωής.
Το φαινόμενο της τοξικομανίας είναι κοινωνικό. Δεν είναι «μοιραίο» να υπάρχει. Συνδέεται με το καπιταλιστικό σύστημα και η οριστική εξάλειψή του θα έρθει μόνο με το γκρέμισμα της σάπιας κοινωνίας των εκμεταλλευτών.
Ομως μια πολιτική που θα έχει στόχο τη «μείωση της ζήτησης» των ναρκωτικών κι όχι τη «μείωση της βλάβης», θα μπορούσε από σήμερα να έχει αποτελέσματα.


Γι' αυτό είναι υπόθεση της εργατικής τάξης, συνολικά του λαϊκού κινήματος, πιο αποφασιστικά και επιτακτικά να εντείνει την πάλη του ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, να απαιτήσει ένα ολοκληρωμένο, ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα πρωτογενούς πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης.

Αυτός ο δρόμος αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική λύση για την αντιμετώπιση των τραγικών συνεπειών που έχουν τα ναρκωτικά, κυρίως στους νέους ανθρώπους που μπλέκουν σ' αυτά τα δίχτυα.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

http://www.gkordis.com/2011/06/blog-post_25.html