...πρέπει να αρχίσει
ο «αγανακτισμένος» ρωμιός
Αναλογισθείτε ποιά ήταν τα θέματα, που απασχολούσαν τη θεοκρατούμενη Ρωμιοσύνη τις τελευταίες δεκαετίες: Να ξαναλειτουργήσει η θεολογική σχολή τής Χάλκης, να αναγνωριστεί η οικουμενικότητα τού πατριαρχείου, να μην ονομαστούν οι σκοπιανοί μακεδόνες, να αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες κι άλλα τέτοια φαιδρά. Παράλληλα με τούς ανόητους αυτούς «εθνικούς» του στόχους, ο ρωμιός δεν παρέλειπε να διασπαθίζει συνεχώς το δημόσιο χρήμα με οικονομικές καταχρήσεις, μίζες, ιερά σκάνδαλα με σάπια κοτόπουλα, βατοπέδια κ.λπ. κ.λπ., αλλά και να κατασπαταλάει τα ευρωπαϊκά πακέτα στήριξης σε εξοχικά σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα, πισίνες, ταξίδια στο εξωτερικό κ.ά.. |  |
Δεν καταχράστηκαν χρήματα μόνο οι μεγάλοι τής άρχουσας τάξης (πολιτικάντηδες, ιεράρχες, μεγαλοεκδότες, δημοσιογράφοι κ.ά.). Πνιγμένοι στη διαφθορά, ο ένας ρωμιός έκλεβε τον άλλον. Έκλεβε στο ζύγι, στο συνεργείο, στο ταξίμετρο, στα τρόφιμα κ.λπ. κ.λπ. Παράλληλα, κούναγε πλαστικές σημαιούλες κάτω από τα μπαλκόνια των πολιτικάντηδων και συνωστιζόταν στα γραφεία τους, για να πετύχει κάποια ευνοϊκή μετάθεση τού κανακάρη του στο στρατό ή να διορίσει τα παιδιά του ή τα ανήψια του, χωρίς να έχουν τα απαραίτητα προσόντα, σε καμμιά ήσυχη θεσούλα στο δημόσιο.
Περήφανος για τη δήθεν αρχαιοελληνική καταγωγή του, ο βαθύτατα εθνικιστής και άφρων ρωμιός, δάκρυσε από χαρά, όταν ανέλαβε τούς Ολυμπιακούς Αγώνες με κόστος όμως, πολλαπλάσιο από τούς προηγούμενους των χαζοαμερικάνων.
Έτσι, ύστερα από τριάντα χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αντί η Ελλάδα να είναι αυτή τη στιγμή πρότυπο ανάπτυξης στα Βαλκάνια, «κατάφερε» -για μια ακόμα φορά- να χρεωκοπήσει. Ο ρωμιός όμως, αντί να κάνει την αυτοκριτική του, να διδαχθεί από τα λάθη του και να μην τα επαναλάβει στο μέλλον, έχει αγανακτήσει. Σημειωτέον, ότι η αγανάκτηση αυτή προέκυψε, μόλις ήρθε η ώρα «να γίνει ταμείο». Όσο δεν γινόταν ταμείο, παρέμενε βολεμένος κατασπαταλώντας τούς πόρους και δεν αγανακτούσε. Επί πλέον, δεν αγανάκτησε με τον εαυτό του, τον κύριο υπεύθυνο για το σημερινά του χάλια, αλλά με κάποιους άλλους.
Ίδιον τού βλακός είναι η έλλειψη αυτογνωσίας, να μεταθέτει δηλαδή τις ευθύνες για τα παθήματά του στούς άλλους. Τού ρωμιού μέχρι τώρα, τη μια τού έφταιγαν οι αμερικάνοι, την άλλη οι εβραίοι, οι τούρκοι, οι σκοπιανοί, οι ρώσοι, ο Κίσσινγκερ, η CIA, η ΚGB, ο Σόρος κ.λπ. κ.λπ.. Ποτέ του δεν έφταιξε ο ίδιος. Η αυτοκριτική βλέπετε, είναι δύσκολη υπόθεση, προϋποθέτει εξ άλλου παιδεία. Ποιό είναι το εύκολο λοιπόν; Να βγαίνει στην πλατεία και να φωνάζει αγανακτισμένος μεταθέτοντας και πάλι τις ευθύνες για την κατάντια του, αυτή τη φορά στη Μέρκελ, στο ΔΝΤ και στούς εγχώριους πολιτικάντηδες, τούς οποίους όμως, ο ίδιος ψήφισε (κάθε λαός εξ άλλου, έχει τούς πολιτικούς, που τού αξίζουν).
 Εθνικιστικές ρωμιοφαντασιώσεις: «Ο ελληνικός λαός, που κάποιοι τρέμουν και στο όνομά του...»!  Το εθνικιστικό παραλήρημα συνεχίζεται: Δεξιά: Ο ευγενής ρωμιός, που θα έρθουν οι κακοί βάρβαροι να τού αλώσουν τη χώρα, τον πολιτισμό κ.λπ. κ.λπ.. Αριστερά, ο ελληνικός λαός σα γροθιά κρατώντας μαυροκόκκινες σημαίες (που παραπέμπουν στην αναρχία), αλλά και τη γαλανόλευκη (διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Τής πατρίδος μου η σημαία...), ρίχνουν γροθιά στον πρωθυπουργό, στο καπέλο τού οποίου βρίσκονται καρφιτσωμένες οι σημαίες τής Αμερικής και τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ό,τι να ΄ναι...  Από τα μυαλά των περισσότέρων ρωμιών τής διασποράς, παρά το ότι ζουν σε πολιτισμένο περιβάλλον, δεν μπορεί να ξεφύγει η Ρωμιοσύνη, τής οποίας παραμένουν φανατικοί υπέρμαχοι σε όλη τους τη ζωή. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»:Συμβούλιο Απόδημης Ρωμιοσύνης). |
Όλα ξεκίνησαν πολύ πρόσφατα από τον αραβικό κόσμο. Ιράν (εκεί ουσιαστικά ξεκίνησε), Τυνησία, Αίγυπτο, Συρία κ.ά.. Μαζικές διαδηλώσεις, που εξελίχθηκαν γρήγορα σε βία, αιματοχυσίες, καταστολή, σφαγές, ανατροπές κυβερνήσεων. Οι διοργανωτές άγνωστοι. Κάποιοι είπαν ο λαός με μέσα το Facebook και το Twitter. Οι δυτικοί σταυροφόροι εξουσιαστές οσμίστηκαν πετρέλαιο και άλλα κέρδη, επωφελήθηκαν από την οργή των «αγανακτισμένων» αράβων και βρήκαν την ευκαιρία να πατήσουν την μπότα τους σε ξένα εδάφη για άλλη μία φορά, σε μία καινούργια ευρωπαϊκή σταυροφορία ενάντια στην Λιβύη τού κακού μουσουλμάνου Καντάφι. Ίσως λοιπόν να μην είναι τόσο εύκολο να βρούμε τούς διοργανωτές αυτής τής εξέγερσης, που άρχισε στον αραβικό κόσμο. Από την αρχή των γεγονότων στο Ιράν, το καθεστώς είχε δηλώσει, ότι πίσω από την επανάσταση, που γινόταν εκεί, βρισκόταν η Δύση!
Οι παπαγάλοι δημοσιογράφοι πάντως, έσπευσαν να διασπείρουν φόβους, ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να καεί από το κύμα αυτό των διαδηλώσεων. Όπως αναμενόταν, η φωτιά άναψε στην Ισπανία των πέντε εκατομμυρίων ανέργων (περίπου οι μισοί είναι νέοι). Μαζικές διαδηλώσεις ξεκίνησαν από την κεντρική πλατεία Puerta del Sol τής Μαδρίτης την 15η Μαΐου και σαν πυρκαγιά απλώθηκαν σε άλλες 150 ισπανικές πόλεις με αφορμή τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές τής Κυριακής 22ας Μαΐου, πάλι μέσω Facebook και Twitter.
Η σπίθα μεταπήδησε γρήγορα και στη χώρα μας, όπου κάποια πανώ στην πλατεία τής Μαδρίτης, προέτρεπαν τούς ισπανούς διαδηλωτές να διαδηλώνουν σιγά, «για να μην ξυπνήσουν τούς έλληνες, που κοιμούνταν». Τα Facebook και Twitter ήταν πάλι παρόντα, όπου κυρίως το πρώτο προέτρεπε και οργάνωνε τις συγκεντρώσεις. Σύνταγμα, Λευκός Πύργος, Πάτρα και πολλές ακόμα πόλεις. Το κίνημα των «αγανακτισμένων» τής Μ-15 (15ης Μαίου) είχε και νονό, αφού ταυτίστηκε με το περιεχόμενο τού βιβλίου τού γάλλου συγγραφέα Stephane Hessel, που έφερε τον τίτλο «Αγανακτήστε!». Πρώην αντιστασιακός, διπλωμάτης και ποιητής, ο Stephane Hessel έγραψε το 2010, σε ηλικία 93 χρόνων, ένα μανιφέστο, που πουλήθηκε σε 1,5 εκατομμύριο αντίτυπα μόνο στη Γαλλία, στο οποίο καλούσε τούς Γάλλους σε μία ειρηνική επανάσταση.
Η πιο αγνή σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις είναι η νεολαία, ίσως η μόνη, που δικαιούται να μιλάει, για το χάλι, που κληρονομεί και στο οποίο θα αναγκαστεί να ζήσει. Ακόμα και τα νέα παιδιά όμως, έχουν ήδη υποστεί την πλύση εγκεφάλου με εθνικισμούς, θεοκρατίες κ.λπ. από το εκπαιδευτικό σύστημα τής Ρωμιοσύνης (διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Ο μύθος τής διατήρησης των «εθνικών» χαρακτηριστικών τού ελληνικού έθνους, Με το ζόρι έλληνες! κ.ά.) κι είναι έτσι πολύ ευάλωτα σε κάθε είδους δημαγωγίες και χειραγωγήσεις. Για να αντιληφθούμε πώς σκέφτονται τα σημερινά «αγανακτισμένα» παιδιά, μιλήσαμε με μερικά από αυτά, μια παρέα, που βρήκαμε να παίζουν επιτραπέζιο παιχνίδι στο γρασίδι τής πλατείας Συντάγματος, τα οποία, όπως μάς είπαν, πήγαιναν -εν μέσω εξεταστικής περιόδου- καθημερινά εκεί. Αδυνατούν να κατανοήσουν, ότι η βελτίωση τής κοινωνίας δεν έρχεται με μαζώξεις των απαίδευτων μελών της. Μια κοινωνία βελτιώνεται, όταν βελτιωθεί κάθε ένα μέλος της ξεχωριστά κι αυτό επιτυγχάνεται με παιδεία και αυτογνωσία. Παραθέτουμε τις δηλώσεις τους χωρίς σχόλια: Κωνσταντίνος, μαθητής Λυκείου: «Εμείς ήρθαμε εδώ να διαδηλώσουμε. Έχουμε έρθει κι αρκετές άλλες μέρες. Είμαστε εδώ από τις δώδεκα το πρωί. Διαδηλώνουμε για την οικονομία· τα νέα οικονομικά μέτρα, αλλά σα μαθητές διαδηλώνουμε και για την παιδεία, γιατί και η παιδεία περνάει μια κρίση. Πιστεύουμε, ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει όλους τούς τομείς και την παιδεία. Όχι βέβαια, ότι κι από πριν ήταν κάτι το τρομερό, συγκροτημένο κι οργανωμένο, αλλά τώρα ξέφυγε τελείως. Δεν υπάρχουν λεφτά, για να δώσουν στην παιδεία, ώστε να μπορέσει να εξελιχθεί κι αυτό έχει ως πρόβλημα να μάς περιορίζει τις επιλογές, που μπορεί να έχουμε στο μέλλον, καθώς και το πώς θα αναπτυχθεί όχι μόνο η δική μας ζωή, αλλά και η ζωή τής οικογένειάς μας, διότι πολλές φορές μιά οικογένεια μπορεί να εξαρτάται από το μέλλον ενός παιδιού.»
Αγγελική, φοιτήτρια: «Είμαι εδώ από την πρώτη μέρα, κάθε μέρα. Μού αρέσει πάρα πολύ εδώ, γιατί είναι κάτι διαφορετικό, που δεν το είχαμε ξαναζήσει, ειδικά εμείς οι νεότεροι. Ακόμα κι αν δεν βγάλει τίποτε, που πιστεύω, ότι κάτι θα βγάλει, θα μάς έχει μείνει η εμπειρία. »Ακόμα και το ότι βγήκαμε, τα παιδιά τα γνωρίσαμε σήμερα, και καθόμαστε και παίζουμε, ακόμα και να σταματήσει αύριο αυτό, θα έχουμε βγεί από τα σπίτια μας πέντε μέρες, έξη μέρες, όσες είναι, και θα έχουμε γνωρίζει τόσους ανθρώπους. »Μάς είχαν κλεισμένους στα σπίτια μας με τόσο φόβο και βγήκαμε και είδαμε, ότι είμαστε τόσες μέρες εδώ και δεν έχει ανοίξει μιά μύτη. Ούτε και χθες, που ήταν εδώ τόσα άτομα.» Βαγγέλης, μαθητής Λυκείου: «Το βασικό πρόβλημα, δημιουργήθηκε όλο αυτό τον καιρό μετά από την Τράπεζα, που κάηκε κι ο κόσμος φοβόταν πολύ να βγει έξω για πολλούς και διάφορους λόγους, ότι θα τούς σκότωναν π.χ. ή ότι οι αστυνομικοί θα τούς έστελναν στο νοσοκομείο. Το ότι μαζεύτηκε τόσος κόσμος χθες, που ήταν πανευρωπαϊκή, ήταν κάτι πάρα πολύ σπουδαίο. Ήταν το πρώτο βήμα μετά το γεγονός. Ίσως λοιπόν στο μέλλον, ο κόσμος να ξαναβγεί έξω και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.» |
Αυτά για την ιστορία. Εδώ όμως, στην χώρα μας, στην τριτοκοσμική Ρωμιοσύνη τι γίνεται; Είναι μέχρι στιγμής θετικό, ότι οι «αγανακτισμένοι» συμπολίτες μας δεν υπόκεινται κάτω από κανένα κόμμα εξουσίας και καμμία αρχή. Αν και σύντομα έχω την εντύπωση, ότι θα καπελωθούν από τους εξουσιαστές, αν δεν έχει γίνει ήδη...
Ποιοί είναι όμως όλοι αυτοί οι «αγανακτισμένοι»; Σε ποιες τάξεις ανήκουν; Τι απαιτούν; Γιατί διαδηλώνουν; Τι σκοπό έχουν; Είδα και άκουσα από κοντά αγανακτισμένους νεολαίους, αναρχικούς, δεξιούς, πασόκους, αριστερούς, εθνικιστές, δημόσιους υπάλληλους, άνεργους, επιχειρηματίες, γέρους, παιδιά, μωρά, ακόμα και παπάδες! Πραγματικά πρωτόγνωρο πλήθος, «ό,τι νά ΄ναι», που λένε κι οι πιτσιρικάδες. Κάποιοι εκπρόσωποί τους μίλησαν για ανατροπή τού πολιτικού συστήματος, ανατροπή των διαδοχικών μνημονίων και πως δεν επιθυμούν να πληρώσουν. Κάποιοι άλλοι αόριστα φώναζαν για δημοκρατία (λες και ήξεραν περί τίνος πολιτεύματος πρόκειται) και μερικά ακόμη γενικόλογα. Πιστεύουν κάποιοι δηλαδή, ότι άμα αλλάξει το πολιτικό μας σύστημα, όλα θα διορθωθούν σ΄ αυτή τη χώρα.
Τα συνθήματα εκεί κάτω στην διαδήλωση είναι διάφορα, καθημερινά και ποικίλα. Επιθετικά κατά των πολιτικών, κατά τού συστήματος, κατά των τροϊκανών, κατά τής Μέρκελ, εθνικιστικά, αριστερίστικα, αναρχικά και όλα μαζί. Για τούς διαδηλωτές, η οκονομική φτώχεια, που μαστίζει τη χώρα μας, οφείλεται επίσης στούς βουλευτές, στούς πολιτικούς, στο ΠΑΣΟΚ, στη Δεξιά, στούς πλούσιους, στις τράπεζες, στούς σιωνιστές και πάει λέγοντας...
Παραθέτουμε φωτογραφίες από τις αφίσες και τα πανώ, που ήταν αναρτημένα στην πλατεία Συντάγματος (όσα τουλάχιστον μπορέσαμε να φωτογραφήσουμε) αυτή τη βδομάδα. Τα συνθήματα είναι ενδεικτικά τής σύγχυσης, που υπάρχει σήμερα στα μυαλά των διαδηλωτών· καθένας ζητάει ό,τι θέλει.  Διαμαρτυρίες για το παληό αεροδρόμιο.   Αρκετές φορές δηλώσεις του αντιπρόεδρου τής κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου, έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, όπως η περίφημη: «Μαζί τα φάγαμε». Η σχετικά πρόσφατη όμως -αναφερόμενη στούς ευρωπαίους εταίρους- δήλωσή του: «όταν οι πρόγονοί μας έχτιζαν Παρθενώνες, εσείς ήσασταν ακόμα πάνω στα δέντρα», μάλλον άρεσε και χάιδεψε τα αυτιά τής πλειοψηφίας των ρωμιών, δεδομένου, ότι δεν καταγράφηκαν διαμαρτυρίες. Εκεί, θεωρούν, ότι τα είπε καλά και παλικαρίσια στούς κουτόφραγκους...    Βασική σκέψη πολλών νεοελλήνων (κατ΄ όνομα νεοέλληνες) είναι να βγουν στις πλατείες να αλλάξουν την κοινωνία. Να μην κάτσουν στον καναπέ. Ξυπνήστε, σηκωθείτε από καναπέδες, ντιβάνια, καρέκλες, όπως λέει κι ο γνωστός γραφικός χριστιανο- ρωμιοουφολόγος εθνικιστής τής τηλεόρασης. Ένας άνθρωπος χωρίς παιδεία, που δεν γνωρίζει τί πρέπει ν΄ αλλάξει, είτε στο σπίτι κάτσει είτε στην πλατεία πάει, πάλι απαίδευτος θα είναι και πάλι άλυτο θα παραμένει το πρόβλημά του. Κι όσοι τέτοιοι και να μαζευτούν στις πλατείες, τίποτε πάλι δεν μπορεί να αλλάξει. Το πολύ - πολύ κι αυτό το κίνημα να χειραγωγηθεί εν τέλει, όπως γίνεται συνήθως (π.χ. Πολυτεχνείο).  Αυτό που πρέπει να αλλάξει, αλλά δεν μπορεί να το αντιληφθεί κανείς, είναι η νοοτροπίατού ντόπιου και κατ΄ επέκταση ολόκληρης τής χώρας, η οποία άν δεν αλλάξει πάραυτα, ακόμα κι άν γινόταν ένα θαύμα κι εξαφανιζόταν το χρέος σήμερα, με την ίδια νοοτροπία σε πέντε - δέκα χρόνια πάλι θα χρεωκοπούσαμε. Αυτό το σάπιο κράτος έχει εξ άλλου χρεωκοπήσει κι άλλες φορές στο παρελθόν, οι δε εκάστοτε «αγανακτισμένοι», πάντα τα ίδια λένε κι όμως, ξαναχρεωκοπούν.  Οι επαναστάσεις ανατρέπουν την καθεστηκυία τάξη και φέρνουν πάντα μια άλλη. Τα μαζικά κινήματα πάντα κάνουν μια τρύπα στο νερό. Ακόμα και η γαλλική επανάσταση, η επανάσταση, που βασίστηκε στο πολιτιστικό επίπεδο τής αναγέννησης και τού διαφωτισμού, καπελώθηκε και κατέληξε στο θεοκρατούμενο, δικτατορικό, εθνικιστικό κι επεκτατικό καθεστώς τού Ναπολέοντα.  Το «Δεν πληρώνω» ήδη πάει να καπελωθεί από τα κόμματα.   Αγανακτισμένοι αμεσοδημοκράτες στην πλατεία Συντάγματος. |
Το άρθρο λόγω έκτασης έχει αναρτηθεί σε δύο μέρη.
Τέλος Α΄ μέρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου