Είναι θυσία σε βρώμικο βωμό!

Δεν έχει κέρδος να προσέχεις τον εργάτη...



Όλοι θυμούνται τις μαύρες συνθήκες στις οποίες δουλεύουν οι εργάτες της ναυπηγικής, της οικοδομής, της ναυτιλίας κλπ, όταν συμβεί κάποιο "ατύχημα" και σκοτωθεί κόσμος.
Όταν βέβαια τους θυμούνται, διότι τα τελευταία χρόνια αυτές οι θυσίες των εργατών περνούν στα ψιλά των ειδήσεων και των συνειδήσεών μας.
Οι εργοδότες επιμένουν ότι τα εργατικά ατυχήματα προκαλούνται κυρίως από αβλεψίες των εργαζομένων και τους αποδίδουν συνήθως προσωπικές ευθύνες στις δίκες που γίνονται μετα από ατυχήματα.
Χρηματίζουν πολλές φορές και τις οικογένειες των θυμάτων, για να μην έχουν περαιτέρω μπλεξίματα με το Νόμο, και έτσι βρίσκουν "συμβιβαστικές λύσεις".
Όταν οι οικογένειες αρνούνται να χρηματιστούν, τότε να 'ναι καλά οι ,συνήθως πρόθυμοι να χρηματιστούν, δικαστές και εισαγγελείς.
Δόξα τω Ευρώ, το δικαστικό σώμα βρίθει Καλούσηδων και Μπουρμπούλιων...



Προσωπικές αβλεψίες λένε...

Ε μα φυσικά, όταν υποβιβάζεις τόσο πολύ το επίπεδο διαβίωσης του εργάτη, τότε μειώνεται και η αυτοεκτίμηση και η ... "αυτο-κοστολόγηση" της ζωής του.
Όταν ο οικοδόμος ζει καθημερινώς επί οχτάωρο με ντάλα ήλιο στη σκαλωσιά 40 μέτρα απ τη γη, είναι προφανές ότι κάποια στιγμή που θα είναι λίγο άυπνος, λίγο αφηρημένος, λίγο απρόσεχτος, τότε αυξάνεται πολύ ο κίνδυνος να χάσει την ισορροπία του ή να κάνει ένα μοιραίο λάθος.
Το θέμα είναι ότι πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων σημαίνει να λαμβάνονται μέτρα προστασίας για περιπτώσεις μοιραίων λαθών, κακών υπολογισμών, αβλεψιών κλπ.
Δεν μπορεί να υπολογίζουμε ότι ο εργάτης είναι δυνατόν να διατηρεί την ίδια προσοχή οχτώ ώρες την ημέρα, κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα για 40 χρόνια...

Οι εργοδότες παρουσιάζουν τα εργατικά ατυχήματα σχεδόν ως... αυτοκτονίες!
Εγώ τα ονομάζω εργατικές δολοφονίες λόγω εγκληματικής αμέλειας με ενδεχόμενο δόλο.



Όσο για τη Ζώνη του Περάματος εκεί συντελούνται εγκλήματα από τους εργοδότες.
Πόσες εκρήξεις σε υπό επισκευή πλοία έχουν αποτεφρώσει εργαζομένους;
Πόσες σάπιες σκαλωσιές έχουν καταπιεί τους εργάτες;

Όσο για τη ναυτιλία;
Πόσα γκαζάδικα έχουν βυθιστεί αύτανδρα για να πάρει την αποζημίωση ο αληταράς ο εφοπλιστής;
Πόσα και ποια μεγαλο-λαμόγια ξεκίνησαν την εφοπλιστική τους καριέρα βουλιάζοντας, μέσω έκρηξης, ένα γκαζάδικο με εργάτες και ναυτικούς μέσα; Δεν μπορώ να πω ονόματα, θα με πάνε μέσα.
Κι αν τα πω θα γίνει κάτι;
Κάποιος Καλούσης θα παρέμβει και θα τους σώσει.
Θα βάλουν και δικηγόρο το Μαντούβαλο ή τον Κεχαγιόγλου και άντε να αποδείξεις μετά αν ισχύει ή όχι.
Έτσι κι αλλιώς οι τελευταίες κυβερνήσεις που εξαφανίζουν τα επιδόματα βαρείας και ανθυγιεινής εργασίας, μάλλον συμφωνούν με τους εργοδότες ότι πρόκειται περί... αυτοκτονιών, άρα γιατί να πληρώνει το Κράτος ασφάλιστρα σε ... αυτόχειρες εργάτες;

Όλα και όλοι στο βωμό του κέρδους.
Ακόμη κι αν θυσία γίνονται ανθρώπινες ζωές, οικογένειες, γειτονιές...

Ας αφιερώσω στα θύματα των εργατικών ατυχημάτων ένα τραγούδι των Active Member, του συμβόλου του Περάματος, ένα τραγούδι που γράφτηκε με αφορμή το εργατικό ατύχημα στο Πέραμα, εκεί που στις 25/08/08 ο αγώνας για το μεροκάματο σκότωσε 8 ανθρώπους.

Αctive Member Είναι θυσία σε βρώμικο βωμό.

Είναι θυσία ρε σε βρώμικο βωμό γι’ αυτό ακούστε τι θα πω.

Κάπου και εσύ θα’ χεις ακούσει ιστορίες
ή από εδώ και εκεί τις μαρτυρίες
για εργάτες που χαθήκανε στο πέραμα στη ζώνη
για ένα μεροκάματο που το όνειρο σκοτώνει.
Για ζωές κρεμασμένες πάνω σε σκαλωσιές
να δουλεύουν μουρμουρίζοντας το χθες
να ζητάνε απ’το Θεό, να βγουνε λέει με το καλό
απ’ τα σκοτεινά αμπάρια για να δουν τον ουρανό.
Μα αλήθεια είναι θυσία σε βρώμικο βωμό
γι’ αυτό φωνάζω δυνατά ρε και γαμώ
τους εργατοπατέρες, τα στημένα σωματεία
και κάθε γαμημένη εταιρία.
Που τα’χει κάνει πλακάκια μ’αυτές τις αδερφές
που έχουν γαλόνια στις άσπρες τις στολές
κι αυτό το κράτος που είναι αδύναμο να βάλει
κάποιες βάσεις σωστές και να επιβάλει.
Όλα τα μέτρα εκεί που παίζονται ζωές
μα θα μου πεις ρε βλάκα τι είναι αυτά που λες
αυτοί θέλουν καλά στημένη την απάτη
δεν έχει κέρδος να προσέχεις τον εργάτη.
Πρέπει να καίει η λαμαρίνα να πονάει το ματσακόνι
και γρήγορα η δουλειά ρε να τελειώνει
γι’ αυτό φωνάζω ψηλά στον ουρανό
πως όλα αυτά είναι θυσία σε βρώμικο βωμό.

Είναι θυσία σε βρώμικο βωμό.
Είναι θυσία.

Γι’ αυτό μ’ αυτά τα λίγα λόγια βγάζω τον θυμό μου. Για όλα αυτά που γίνονται κάτω απ’ τον γκρίζο ουρανό εκεί στο πέραμα. Και δεν ξεχνάω ρε όσους πέθαναν άδικα. Και δεν με νοιάζει εσείς τι λέτε. Και πως τους δικαιολογείτε όλους αυτούς τους μαλάκες που φταίνε. Εγώ δεν ξεχνάω και πονάω μαζί μ’ αυτούς που ακόμα ελπίζουν.
Γιατί όλα αυτά είναι θυσία σε βρώμικο βωμό.

http://toixo-toixo.blogspot.com