Οι νεοναζί χωρίς μάσκα (μέρος 1)

Γιατί, ρώτησε ο κος Κούνερ, έγινες εθνικιστής εκείνη τη στιγμή;
Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή.
Μα γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύσουμε τη βλακεία, διότι κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν…
(Μπέρτχολντ Μπρεχτ)

Σε περιόδους μεγάλων κοινωνικών κρίσεων και κυρίως σε περιόδους μεγάλης ανέχειας (όπως είναι και αυτή που διανύουμε), οι κάθε λογής φασιστικές οργανώσεις βρίσκουν πεδίο δράσης προσπαθώντας να προσεταιρισθούν όσους περισσότερους εξαθλιωμένους “πολίτες” είναι δυνατόν,εκμεταλλευόμενες την απελπισία και την έλλειψη πολιτικοποίησης και κοινωνικής, πολιτικής και ταξικής συνείδησης, προβαίνοντας σε ένα χειρίστου είδους λαϊκισμό.

Η φασιστική δημαγωγία κινείται πάντα γύρω από τους ίδιους άξονες, στοχεύοντας στο θυμικό του υποψήφιου κοινού: συνωμότες – “αντιπατριώτες” – πολιτικοί αντίπαλοι (κυρίως αναρχικοί και αριστεροί) – μετανάστες, είναι οι φορείς του “Κακού” – αυτοί που ευθύνονται για την καταρράκωση των εθνικοπατριωτικοχριστιανικών ιδεωδών και τη σήψη της κοινωνίας που παραδίδεται τάχα σε σκοτεινούς προδότες οδηγούμενη στο χάος και στην απώλεια της εθνικής ταυτότητας.

Συνδυάζοντας την πίστη στο έθνος, με την πίστη στη θρησκεία (π.χ το ιδεολόγημα του ελληνοχριστιανισμού), επιδιώκουν να προσελκύσουν όσους ανθρώπους απογοητεύτηκαν από τη λειτουργία του ψευδοδημοκρατικού πολιτεύματος, παγιδεύοντας τους σ’ ένα φανατικό κομματικό στρατό που επιτίθεται σε μετανάστες στο όνομα της δήθεν φυλετικής καθαρότητας και υιοθετώντας, προσχηματικά, συνθήματα, πολιτικές αναλύσεις και μεθόδους δράσης προοδευτικών πολιτικών χώρων, προσαρμοσμένες βέβαια στον άρρωστο λαϊκισμό της ακροδεξιάς. Ταυτόχρονα, φροντίζουν ν’ αποκρύπτουν και πολλές φορές ν’ απαρνούνται – επίσημα τουλάχιστον – το πραγματικό ιδεολογικό τους υπόβαθρο, μη αναφερόμενοι στο ναζισμό (Nationalsozialismus, δηλαδή εθνικοσοσιαλισμό) στην προσπάθειά τους να προβάλλουν ένα προφίλ περισσότερο λαϊκό, παρά την πραγματική δολοφονική και συστημική τους υπόσταση.

Ένα πρώτο παράδειγμα ναζιστικού κόμματος, αποτελεί το γερμανικό ακροδεξιό κόμμα NPD (το οποίο εξυμνούσε πρόσφατα η Χρυσή Αυγή…). Πρόσφατα αποκαλύφθηκε η ύπαρξη 130 πρακτόρων-πληροφοριοδοτών του Υπουργείου Προστασίας του Συντάγματος στο ναζιστικό κόμμα, με δεκάδες εξ αυτών σε σημαντικές θέσεις στην ιεραρχία του. Καθώς η κυβέρνηση της Γερμανίας επιδιώκει να κηρύξει παράνομη την εν λόγω συμμορία (λόγω της κατακραυγής της κοινής γνώμης για τις πρόσφατες αποκαλύψεις που θα αναφερθούν παρακάτω), την εμποδίζει η ταυτόχρονη στελέχωση παραστρατιωτικών ακροδεξιών ομάδων με τους ίδιους ακριβώς πράκτορες, όπως τονίζει το γερμανικό Spiegel. Ανάλογες αποκαλύψεις που όμως δεν έτυχαν δημοσίευσης από τα ΜΜΕ υπήρξαν και στην Ελλάδα, με ντοκουμέντα που μπορείτε να δείτε εδώ, με τον αρχηγό του ναζιστικού κόμματος να αποτελεί υπάλληλο της ΚΥΠ…Έργο των πρακτόρων, όπως φαίνεται, είναι οαποπροσανατολισμός μερίδας της κοινής γνώμης, ώστε να περάσουν ομαλά σκληροί περιοριστικοί νόμοι και να καταργηθούν πολλά δημοκρατικά δικαιώματα. Το έργο αυτό φαίνεται πως προσπαθεί να

αντιγραφεί και στη χώρα μας…

Συνεχίζοντας στην αναφορά μας στη Γερμανία, πρόσφατα αποκαλύφθηκε η δράση μιας ακροδεξιάς τρομοκρατικής ομάδας που δολοφόνησε έναν έλληνα (τον Θεόδωρο Βουλγαρίδη) και οκτώ τούρκους μικροεπιχειρηματίες (τι έχουν να πουν γι’ αυτό οι ντόπιοι ρατσιστές ; ) και μια υπάλληλο της αστυνομίας. Δύο από τους νεοναζί αυτοκτόνησαν όταν η αστυνομία έφθασε στα ίχνη τους. Οι κατά συρροή αυτοί δολοφόνοι προκάλεσαν κύμα αντιδράσεων κατά του ρατσιστικού κόμματος NPD, με την πλειονότητα των πολιτών να απαιτούν τη διάλυση του. Από το 1989 η γερμανική κοινωνία μετρά τουλάχιστον 189 ρατσιστικές δολοφονίες, με τα έγγραφα που απεδείκνυαν την εμπλοκή συγκεκριμένων οργανώσεων να έχουν καταστραφεί, όπως αναφέρει η αντιφασιστική οργάνωση στην Κολωνία.

Οι νεοναζιστικές οργανώσεις δεν αρκούνται βέβαια στις δολοφονίες. Αν δεν καταφέρουν να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία, προβαίνουν σε ευθεία επίθεση εναντίον της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η βρετανική ρατσιστική οργάνωση English Defence League. Κατά τη διάρκεια των πρόσφατων γενικευμένων απεργιών στην Αγγλία, ενάντια στις μειώσεις μισθών και τον σκληρό νεοφιλελευθερισμό που επιβάλλει η κυβέρνηση Cameron, η ακροδεξιά οργάνωση απείλησε με επιθέσεις τους απεργούς. Πρόσφατα, η ίδια ακροδεξιά οργάνωση προσπάθησε να επιτεθεί στους διαδηλωτές του Occupy London, που είχαν στήσει συνελεύσεις έξω από τον καθεδρικό ναό του St Paul. Τελευταία μάλιστα, η οργάνωση επιτέθηκε σε συνδικαλιστές, αντιρατσιστές και μεμονωμένους διαδηλωτές μετά από απεργιακές κινητοποιήσεις, προσπαθώντας να σπείρει το μίσος και το φόβο σε όσους αντιστέκονται. Φυσικά, τα εκατομμύρια που κατέβηκαν στο δρόμο ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική απέτρεψαν κάθε έξοδο των ακροδεξιών στο δρόμο….

Το αβίαστο συμπέρασμα που βγαίνει πάντως είναι ότι οι οργανώσεις του ευρύτερου ακροδεξιού φάσματος, όταν δεν δημαγωγούν προς άγρα οπαδών, συμμαχούν με το κράτος που κατά τα λοιπά καταγγέλλουν, παίζοντας το ρόλο του “μπράβου” – ρόλος επικίνδυνος και καταστροφικός όχι μόνο για τους προφανείς λόγους αλλά και γιατί έτσι δημιουργούν, σε κάποιο βαθμό, και ένα άλλοθι για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, διαχέοντας την αντίληψη ότι “οι αγανακτισμένοι πολίτες είναι αυτοί που αντιστέκονται στα κινήματα, η ίδια η κοινωνία – όχι το Κράτος…”.

Έτσι και η εγχώρια ναζιστική συμμορία, Χρυσή Αυγή, παρέα με το ΛΑ.Ο.Σ. επιτίθενται ευθέως σε κάθε μέσο αντίστασης της κοινωνίας. Διαβάζουμε από το κείμενο στη σελίδα της Χ.Α με τίτλο “Όχι στην απεργία, ναι στη στάση πληρωμών“(1) τα εξής: “«Άρα τι νόημα έχει η απεργία; Για να ταλαιπωρηθεί ο άλλος Έλληνας, ο άλλος εργαζόμενος;..οι απεργίες ενισχύουν το μίσος μεταξύ των Ελλήνων…Ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη συγκυρία οι απεργίες ευνοούν την κυβέρνηση», ταυτιζόμενη απόλυτα με την προπαγάνδα των συντηρητικών ΜΜΕ. Θυμόμαστε επίσης το κύμα μίσους που εκτόξευε η συγκεκριμένη οργάνωση και οι παρατρεχάμενοι βόθροι του διαδικτύου ενάντια στις λαϊκές συνελεύσεις που λάμβαναν χώρα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, θυμόμαστε τους φασίστες που με καλυμμένα τα πρόσωπα τους βοηθούσαν το κράτος, ως παρακράτος, στο έργο της καταστολής. Έτσι, η φράση του Μιχαλολιάκου “Δώστε όπλα στους Χρυσαυγίτες για να καθαρίσουν το κέντρο της Αθήνας” φαίνεται πως κρύβει από πίσω το «Δώστε όπλα στους Χρυσαυγίτες να καθαρίσουν τους δρόμους από διαδηλωτές και να αναγκάσουν τους απεργούς να πάνε πίσω στις δουλειές τους», ανάλογο με την δράση του EDL που αναφέρθηκε παραπάνω. Αυτός είναι ο πραγματικός ρόλος των φασιστοσυμμοριών: φιλολαϊκό γαύγισμα και ταυτόχρονα φιλοεξουσιαστικό γλείψιμο – ρόλος που επιτέλους πρέπει να αποκαλυφθεί σε ολόκληρη την κοινωνία και όχι μόνο σε όσους είναι πραγματικά πολιτικοποιημένοι.

Συνέχεια για την τακτική των νεοναζιστικών συμμοριών στο Δεύτερο Μέρος του άρθρου (θα δημοσιευτεί σύντομα)

Σημειώσεις
(1) Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο εδώ

eagainst.com