Καλές μου φίλες και φίλοι, αγαπημένοι μου συνάδελφοι. Κάνω αυτή την μικρή παρέμβαση στον διάλογο αυτό-μιας και με αφορά-να σας πω ότι όλα αυτά που διαδραματίστηκαν τους μόνους που δεν τιμούν, είναι εμάς και τους εαυτούς μας.
Καταλαβαίνω πως είμαστε αγανακτισμένοι, φοβισμένοι, εξαγριωμένοι, βλέποντας την κοινωνία μας, τα πιστεύω μας, τα όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα, να γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα. Δείχνουμε να έχουμε χάσει την ελπίδα μας για το μέλλον και την αξιοπρέπειά μας. Είμαι σίγουρος πως κάποιοι στην Τρόικα και στην κυβέρνηση θα χάρηκαν πολύ με αυτά που έγιναν.
Η αλήθεια είναι πως η σφαλιάρα που μου δόθηκε ήταν κατά λάθος (ελπίζω). Αυτό που ένοιωσα περισσότερο όμως ήταν η «σφαλιάρα» στην ψυχή μου.
Ντράπηκα.
Περισσότερο πόνεσε η ψυχή μου παρά το μέρος που έγινε η επέμβαση.
Αυτός ο πόνος περνά με φάρμακα.
Μιας σφαλιάρας για την οποία «πόνεσε» όλος ο κλάδος μας.
Πληγώθηκε η Δημοκρατία.
Όταν με κάποιον διαφωνείς υπάρχει ο υγιής τρόπος της αμφισβήτησης και της νομικού διεξόδου. Ο όχλος και οι αποφάσεις «εν θερμώ» μόνο κακά προμηνύουν και κατασκευάζουν. Εμείς που είμαστε θύματα της βίας, εμείς που παλεύουμε κατά της βίας, εμεί που ζητάμε την τήρηση των νόμων και της δικαιοσύνης, δεν μπορεί να συμπεριφερόμαστε έτσι.
Ολοι μας στο ίδιο χαράκωμα είμαστε. Και ο εχθρός μας απέναντι είναι η Τρόικα και οι νενέκοι της. Δεν είναι ο διπλανός μας. Ο διπλανός μας είναι σύμμαχος και συμπολεμιστής.Μήπως αν μείνουμε χωρίς φάρμακα ή περίθαλψη, θα ρωτήσουν τον άλλον αν είσαι «αριστερός» ή «δεξιός»; Κανένας δεν θα έχει φάρμακα. Κανένας!
Είναι βέβαιο, πως μας διαλύουν σαν κλάδο γιατί έχουμε γίνει πλέον ενοχλητικοί. Γιατί φαίνεται πως κάνουμε-οι περισσότεροι-καλά τη δουλειά μας. Χρειαζόμαστε ομόνοια και ενότητα. Το όπλο που τρέμουν όλοι οι επί της γης εχθροί της Δημοκρατίας. Και στα παλιά τους τα παπούτσια των τροϊκανών, αν οι εργαζόμενοι στον Τύπο, θα μείνουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συντάξεις.
Οι σκλάβοι πρέπει να είναι σκυφτοί και πειθήνιοι. Ή πιστεύετε πως μας βλέπουν ως κάτι διαφορετικό; Και μη ξεχνάτε πως πέρα από το ζήτημα του ΕΔΟΕΑΠ, έχουμε να παλέψουμε για τους χιλιάδες άνεργους συναδέλφους μας και αυτούς που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας ή είναι απλήρωτοι δουλεύοντας παράλληλα.
Τα δράματα και οι καθημερινές ιστορίες τρέλας εκεί βρίσκονται. Συνάδελφοί μας αργοπεθαίνουν από την φτώχια και εμείς ανταλλάσουμε κοσμητικά επίθετα γροθιές ή σφαλιάρες, «εις το όνομα της δικαιοσύνης»…
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα τα καταφέρουμε.
Θα ματώσουμε, θα αγανακτήσουμε, θα υποφέρουμε. Μα θα κερδίσουμε.
Υπό μία προϋπόθεση: Να είμαστε ενωμένοι. Διαφορετικά ας διαλυθούν όλα μια ώρα αρχύτερα και ας μην αναρωτηθούμε αργότερα ποιος έβαλε φωτιά στο δέντρο, αλλά γιατί εμείς δεν τη σβήσαμε… Σας ευχαριστώ Μανώλης Κυπραίος
Από το χρήστη Μανώλης Κυπραίος στις ΟΙ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ... την 26/6/2012
Καταλαβαίνω πως είμαστε αγανακτισμένοι, φοβισμένοι, εξαγριωμένοι, βλέποντας την κοινωνία μας, τα πιστεύω μας, τα όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα, να γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα. Δείχνουμε να έχουμε χάσει την ελπίδα μας για το μέλλον και την αξιοπρέπειά μας. Είμαι σίγουρος πως κάποιοι στην Τρόικα και στην κυβέρνηση θα χάρηκαν πολύ με αυτά που έγιναν.
Η αλήθεια είναι πως η σφαλιάρα που μου δόθηκε ήταν κατά λάθος (ελπίζω). Αυτό που ένοιωσα περισσότερο όμως ήταν η «σφαλιάρα» στην ψυχή μου.
Ντράπηκα.
Περισσότερο πόνεσε η ψυχή μου παρά το μέρος που έγινε η επέμβαση.
Αυτός ο πόνος περνά με φάρμακα.
Μιας σφαλιάρας για την οποία «πόνεσε» όλος ο κλάδος μας.
Πληγώθηκε η Δημοκρατία.
Όταν με κάποιον διαφωνείς υπάρχει ο υγιής τρόπος της αμφισβήτησης και της νομικού διεξόδου. Ο όχλος και οι αποφάσεις «εν θερμώ» μόνο κακά προμηνύουν και κατασκευάζουν. Εμείς που είμαστε θύματα της βίας, εμείς που παλεύουμε κατά της βίας, εμεί που ζητάμε την τήρηση των νόμων και της δικαιοσύνης, δεν μπορεί να συμπεριφερόμαστε έτσι.
Ολοι μας στο ίδιο χαράκωμα είμαστε. Και ο εχθρός μας απέναντι είναι η Τρόικα και οι νενέκοι της. Δεν είναι ο διπλανός μας. Ο διπλανός μας είναι σύμμαχος και συμπολεμιστής.Μήπως αν μείνουμε χωρίς φάρμακα ή περίθαλψη, θα ρωτήσουν τον άλλον αν είσαι «αριστερός» ή «δεξιός»; Κανένας δεν θα έχει φάρμακα. Κανένας!
Είναι βέβαιο, πως μας διαλύουν σαν κλάδο γιατί έχουμε γίνει πλέον ενοχλητικοί. Γιατί φαίνεται πως κάνουμε-οι περισσότεροι-καλά τη δουλειά μας. Χρειαζόμαστε ομόνοια και ενότητα. Το όπλο που τρέμουν όλοι οι επί της γης εχθροί της Δημοκρατίας. Και στα παλιά τους τα παπούτσια των τροϊκανών, αν οι εργαζόμενοι στον Τύπο, θα μείνουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συντάξεις.
Οι σκλάβοι πρέπει να είναι σκυφτοί και πειθήνιοι. Ή πιστεύετε πως μας βλέπουν ως κάτι διαφορετικό; Και μη ξεχνάτε πως πέρα από το ζήτημα του ΕΔΟΕΑΠ, έχουμε να παλέψουμε για τους χιλιάδες άνεργους συναδέλφους μας και αυτούς που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας ή είναι απλήρωτοι δουλεύοντας παράλληλα.
Τα δράματα και οι καθημερινές ιστορίες τρέλας εκεί βρίσκονται. Συνάδελφοί μας αργοπεθαίνουν από την φτώχια και εμείς ανταλλάσουμε κοσμητικά επίθετα γροθιές ή σφαλιάρες, «εις το όνομα της δικαιοσύνης»…
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα τα καταφέρουμε.
Θα ματώσουμε, θα αγανακτήσουμε, θα υποφέρουμε. Μα θα κερδίσουμε.
Υπό μία προϋπόθεση: Να είμαστε ενωμένοι. Διαφορετικά ας διαλυθούν όλα μια ώρα αρχύτερα και ας μην αναρωτηθούμε αργότερα ποιος έβαλε φωτιά στο δέντρο, αλλά γιατί εμείς δεν τη σβήσαμε… Σας ευχαριστώ Μανώλης Κυπραίος
Από το χρήστη Μανώλης Κυπραίος στις ΟΙ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ... την 26/6/2012
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ BLOG Άνεργοι Δημοσιογράφοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου