Η (σχεδόν) παράλογη και ευτράπελη περιπέτεια του Μήτσου.

Ο Μήτσος, άεργος (γιατί οι πάκιδες και οι λάθρο μας παίρνουν τις δουλειές), 30 ετών, πατριώτης εθνικιστής και (τουλάχιστον σύμφωνα με την Τ.Ο. Χρυσής Αυγής Μπαρμπούτσαινας) γνήσιος Έλλην και γνήσιος απόγονος του Λεωνίδα (ο Μήτσος, πολλές φορές διαβάζοντας την εφημερίδα της οργάνωσης στην καφετέρια του κυρ Θανάση – όταν δεν έβλεπε την Πανάθα – φανταζόταν οτι ήταν η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ του Λεωνίδα, φακ γεα). Αυτός ο Μήτσος λοιπόν, παρέα με τους υπόλοιπου συναγωνιστές όρμηξαν στο χύμα τσίπουρο του κυρ Θανάση και δως του και μεζέδες και κέρνα μετά και ούζα και στο τελείωμα μπύρα, γιατί με μια μπύρα στο τελείωμα είσαι κομπλέ, το έλεγε και ο Κώστας που κάποτε είχε μια γκόμενα νοσηλεύτρια και ήξερε από αυτά. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν γκωλοτρυπίδια και να αρχίσουν να φωνάζουν συνθήματα στην καφετέρια-μπαρ-ουζερί- παράνομη χαρτοπαιχτική λέσχη και φρουτάκια δίπλα απο τις τουαλέτες χτυπήστε τρεις φορές και ρωτήστε αν παίζει κανα «χαρτί». Συνθήματα τα οποία ενόχλησαν τους υπόλοιπους θαμώνες, με αποτέλεσμα ο κυρ Θανάσης (ο οποίος ήταν επίσης και καταδότης στην αστυνομία γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και πρέπει να τα έχεις καλά με όλους και ιδιαίτερα με τα σώματα ασφαλείας «μεροκαματιάρης άνθρωπος είμαι») να τους δώσει ένα πλαστικό μπουκάλι τσίπουρο με άρωμα βενζινόκολλα (εμένα έτσι μ’ αρέσει έλεγε ο κυρ Θανάσης, έχει χαρακτήρα) και να τους διώξει ευγενικά.

Έτσι πήραν οι τρείς το δρόμο του γυρισμού. Στον οποίο δρόμο και συγκεκριμένα στη διασταύρωση Αλεξίου και Κόθωνος, έπεσαν πάνω σε τρείς πακιστανούς που κόλλαγαν αφίσες της αντικαπιταλιστικής αντισυστημικής συμμαχίας για να βγάλουν μεροκάματο. Τα παλικάρια μας χωρίς να χάσουν καιρό όρμηξαν πάνω τους. Ο Μήτσος έβγαλε από το φλάι μπουφάν του ένα καλά κρυμμένο πτυσσόμενο γκλόμπ και άρχισε να κυνηγάει τον Αλί, μετανάστη από το Πακιστάν, στα στενά της Μπαρμπούτσαινας. Ο Αλί ξαφνικά βρέθηκε σε αδιέξοδο και από πίσω ο Μήτσος να ουρλιάζει συνθήματα.
Το γκλόμπ του Μήτσου κατέβηκε πέντε φορές στο κρανίο του άτυχου Αλί, κάθε φορά και πιο ματωμένο. Ο ήχος του κρανίου που σπάει, σαν καρπούζι που πέφτει από ύψος γέμισε με χαρά και αυτοπεποίθηση τον Μήτσο. Τον Μήτσο που μικρός ήθελε να γίνει μια περίοδο πυροσβέστης για να σώζει ανθρώπους, να σώζει ζωές.

Ένα φως έλουσε τον Μήτσο. Ένα απόκοσμο φως που προερχόταν από το διαστημικό όχημα Πήγασος της ομάδας ΕΛ.
Ο Μήτσος ξύπνησε μέσα στο διαστημόπλοιο.
«ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ» φώναξε στον Λεωνίδα. Ναι, τον Λεωνίδα από τους 300. «Δεν παίζει, είχα δίκιο έτσι; Είστε… αρχαίοι Έλληνες!»
«Ναι, Δημήτριε» απάντησε ο Λεωνίδας. «Είχες δίκιο, όλοι σας είχατε δίκιο. Είμαστε οι αρχαίοι πολεμιστές της Ελλάδας και αυτό είναι το όχημα μας. Ψάχνουμε να βρούμε τους πιο ανδρείους πολεμιστές για να μας βοηθήσουν να πάρουμε πίσω την Αγιά Σοφιά. Ο Καιρός Γαρ Εγγύς, Δημήτριε»
«Γουάτ δε φακ! Είχα δίκιο! Είχαμε δίκιο! Υπάρχετε! Όλα όσα»
«Ναι Δημήτριε», τον διέκοψε ο Λεωνίδας «όλα όσα πιστεύεις ισχύουν και έχεις 100% απόλυτο δίκιο. Υπάρχει μια συνωμοσία ενάντια στην Ελλάδα. Μια νεγροεβραιομασωνική συνωμοσία που προσπαθεί να καταστρέψει την πατρίδα και το αίμα μας. Απόψε απέδειξες οτι έχεις το θάρρος και την πίστη για μεγάλα πράγματα. Θα σου γνωρίσω μερικούς ανθρώπους που σε θαυμάζουν. Από ‘δώ ο Ανδρούτσος, σε παρακολουθεί από τότε που ήσουν μικρό παιδάκι και έπαιζες στην παιδική παράσταση για το 21. Δεξιά του ο Περικλής και πιο πέρα ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Από εδώ ο Μεταξάς και ο Χίτλερ.»
«ΧΑΙΛ ΜΑΙΝ ΦΥΡΕΡ!» ούρλιαξε ο Μήτσος και βάρεσε μια πεζοναυτική μπροστά του. Ο Χίτλερ του έσφιξε το χέρι.
«Και από εδώ, ο Χριστός και η Παναγία, αρματωμένοι και ετοιμοπόλεμοι» είπε ο Λεωνίδας και τον οδήγησε σε ένα δωμάτιο όπου ο Χριστός και η Παναγία ετοίμαζαν πυρομαχικά.
«Μένει μόνο ένα πράγμα Δημήτριε, πρέπει να σου πω οτι επιλέχθηκες να ηγηθείς των δυνάμεών μας.»
«Αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμή, όνειρο, είναι οτι πιο γαμάτο μου έχει συμβεί» είπε ο Μήτσος κλαίγοντας από συγκίνηση.
«Νόου τάιμ του κράι, Δημήτριε. Μένει μόνο μια τελευταία δοκιμασία, ως ένδειξη πίστεως εις τον αγώνα μας. Πρέπει να σου κάνουμε τέστ αγνότητας για να αποδείξεις οτι δεν είσαι πισωγλέντης.»
«Τεστ… τι;» ρώτησε ο Μήτσος ενώ ο Λεωνίδας τον οδήγησε σε ένα αποστειρωμένο δωμάτιο με ένα χειρουργικό τραπέζι στο κέντρο.
«Μην φοβάσαι Δημήτριε. Απλά θα ελέγξουμε τον πρωκτό σου, αν έχει μπεί κάποιο ξένο σώμα μέσα.»
«Με … αυτό;» ρώτησε ο Μήτσος δείχνοντας ένα μεταλλικό παλούκι μισού μέτρου που κρεμόταν από ένα βραχίονα»
«Ναι, με το ευλογημένο παλούκι της Αγια Σωτήρος. Κοίτα… έχουμε μπεί στο ΕΣΠΑ με δυσκολία και απαιτούν δικαιολογητικά και… είναι και αυτοί οι ελεγκτές, ξέρεις τι τεκμήριο έχει ένα πολεμικό διαστημόπλοιο ενός χιλιομέτρου; Τέσπα Μήτσο οι καιροί είναι δύσκολοι οπότε κάνε το καθήκον σου και τα λοιπά, τώρα μην είσαι δύσκολος ρε φίλε, ένα τσίμπημα είναι»
Ο Μήτσος με βαριά καρδιά δέχθηκε το παλούκι στον κώλο του για να αποδείξει την ελληνικότητα του. Με βαρύ κεφάλι επίσης ξύπνησε στο κέντρο υγείας Μπαρμπούτσαινας το επόμενο πρωί. Με τον Ιάσωνα Δέρα, γιατρό, πάνω από το κεφάλι του.

«Δημήτρη…ωχ, από που να αρχίσω»
«Πού είναι… το διαστημόπλοιο.. ο Λεωνίδας…Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!» φώναξε ζαλισμένος ο Μήτσος.
«Δημήτρη ήσουν σε ντελίριο όλο το βράδυ» άρχισε ο γιατρός. «μας έλεγες για αρχαίους Έλληνες και… τέλος πάντων, είναι αντίδραση στο σοκ του βιασμού.. χθες τα ξημερώματα σε πέτυχε μια ομάδα πακιστανών, λίγο πριν είχες χτυπήσει έναν δικό τους που τώρα.. μετα βίας τη βγάζει καθαρή. Σε έπιασαν, σε έδειραν, σε βίασαν στεγνά όλοι τους και σου έβαλαν μια εξάτμιση ενός παλιού τογιότα στον πρωκτό σου… σαν κλύσμα. Μια… σκουριασμένη εξάτμιση. Αν δεν ήσουν φασίστας του κερατά θα ήταν πολύ τραγική η ιστορία σου. Αλλά… πραγματικά δε με νοιάζει.. Ψόφα..»
«Τ….ιι;» ψέλλισε συντετριμμένος ο Μήτσος. «κκκ αααι όλα τα… είμαι ο … θα οδηγήσω το στρατό»
«Ναι, είχες ντελίριο από τα ηρεμιστικά που σου δώσαμε, από τα κέρατά σου που ήπιες και από το σοκ του βιασμού. Θα σε αφήσω τώρα. Α, και κάνοντας εξετάσεις βρήκαμε οτι έχεις καρκίνο… στον κώλο… μάλλον θα ψοφήσεις… αρχίδι.» ήταν τα τελευταία λόγια του γιατρού.

——————-
Μεταφορά όβερ, και επισήμανση προς τον “Μήτσο τον φασίστα της γειτονίας”.
Διάβασε καλά το κείμενο και να αποφεύγεις τα παπάκια και τις αφισοκολλήσεις… Κρίμα δεν είναι να πας όπως σου πρέπει?

ΠΗΓΗ: //ΠαραλληλοΓράφος//