Στις 4.2.2012 το μεσημερι εγινε η μεγαλυτερη πορεια του αναρχικου χωρου στο κεντρο της Αθηνας. Συμμετειχαν γυρω στις 5000 ατομα, ολων των ηλικιων και η αντιδραση των περαστικων ηταν απο ουδετερα φιλικη ως ενθερμα θετικη. Δεν ελαβε χωρα κανενα επεισοδιο και ολα κυλισαν ομαλα, αλλα καθολου υποτονικα.Κανενα καναλι δεν εδειξε εστω ενα πλανο, κανενα καναλι δεν εκανε την παραμικρη αναφορα στο οτι 5000 συνανθρωποι μας διαδηλωναν με δυναμικο τροπο. Και τα καναλια ηταν εκει. Αλλα δεν εδειξαν ΤΙΠΟΤΑ. Επειδη δεν εγινε ετσι οπως θα τους βολευε. Επειδη τα σκυλια της ασφαλειας δεν ειχαν τα κοτσια να δημιουργησουν κανενα εκτροπο, επειδη δεν ανοιξε μυτη και δεν μπορεσαν να τραβηξουν ουτε ενα πλανο με σκηνες καταστροφης.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: eagainst
Ο κόσμος άρχισε να συρρέει από νωρίς και γύρω στις 13.30, όταν η πορεία ξεκίνησε, οι συγκεντρωμένοι ξεπερνούσαν τους 5.000. Στην οδό Αθηνάς αρκετοί παρευρισκόμενοι κοίταζαν τους διαδηλωτές, αφού η αγορά και όλα τα εμπορικά ήταν ανοικτά. Μοιράστηκαν, επίσης, πολλά φυλλάδια που οι περισσότεροι διάβαζαν με ενδιαφέρον.
Η εικόνα στην Σταδίου με τα πολυτελή εμπορικά καταστήματα, άλλαξε. Ήταν σχεδόν όλα κλειστά. Τα ΜΑΤ παρακολουθούσαν την πορεία από παράλληλες οδούς (Πανεπιστημίου και Ευρυπίδου). Από το μπροστινό μέρος της πορείας υπήρχε η αίσθηση πως ολόκληρη η Σταδίου ήταν γεμάτη διαδηλωτές. Ο παλμός ήταν αρκετά δυνατός.
Στο Σύνταγμα, τα ΜΑΤ είχαν αποκλείσει από χαμηλά την Β. Γεωργίου και η πορεία ανέβηκε στην Όθωνος, φτάνοντας μπροστά στη Βουλή (που φυλασσόταν πολύ καλά από πολλές διμοιρίες). Στη συνέχεια, η πορεία πέρασε δυναμικά μπροστά από τη Βουλή και παρόλο που αρκετοί διαδηλωτές φώναζαν τα γνωστά συνθήματα, δείχνοντας πως ήταν έτοιμοι για όλα, δεν εκτοξεύτηκε το παραμικρό αντικείμενο προς τα ΜΑΤ. Συνεχίζοντας ειρηνικά, η πορεία διαλύθηκε στα Προπύλαια.
Πάντα πολλοί από εμάς έχουμε την αίσθηση ότι το αν θα γίνουν επεισόδια σε μία συγκέντρωση/πορεία, εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις δυνάμεις καταστολής. Η Αστυνομία είναι που σχεδόν πάντα αποφασίζει (ανάλογα με τις διαταγές που λαμβάνει) αν θα πυροδοτήσει το κλίμα ώστε οι διαδηλωτές ν’ αντιδράσουν/απαντήσουν δυναμικά, είτε με σκοπό ν’ αμυνθούν, είτε π.χ. για ν’ ανακαταλάβουν την πλατεία (τον περασμένο Ιούνιο που γίνονταν οι λαϊκές συνελεύσεις).
Πάντα, Αστυνομία, ΜΜΕ και κόμματα προσπαθούσαν, ανάλογα από την οπτική γωνία που επέλεγαν να δουν τα πράγματα και τη γραμμή που ήθελαν να περάσουν, να διαμορφώσουν στην κοινωνία την εικόνα ότι ο α/α χώρος δρα «ανεξέλεγκτα, προκλητικά και βίαια, δίνοντας κακή εικόνα για τη χώρα μας στο εξωτερικό» (ακροδεξιοί (π)ηθικολόγοι και Νεοφιλεύθεροι), ή «προβοκατόρικα, αυθόρμητα, απερίσκεπτα, χωρίς στρατηγική» (κόμματα αριστεράς και παντογνώστες των ορθών επαναστατικών πρακτικών κλπ.). Σήμερα που στην συγκέντρωση συμμετείχαν μόνο οι βίαιοι, προκλητικοί, προβοκάτορες… αναρχικοί, οι οποίοι βρέθηκαν απέναντι σ’ όλη την Ελληνική Αστυνομία που φύλασσε τη Βουλή, πρόσωπο με πρόσωπο με φουσκωτούς μπάτσους, αρματωμένους σαν αστακούς και υπό τα βλέμματα αγνώστου αριθμού ασφαλιτών, δεν εκτοξεύτηκε ούτε ένα νεράντζι…
Τί άλλαξε;
Πρώτη εκδοχή: οι δυνάμεις της αστυνομίας δεν προκάλεσαν τους διαδηλωτές επειδή ήξεραν πως αν το τολμούσαν οι συγκεντρωμένοι θ’ αντιστέκονταν αμυνόμενοι με τον πιο δυναμικό τρόπο, μετατρέποντας την Αθήνα σε πεδίο μάχης. Δεν βόλευε την Κυβέρνηση (σε σχέση και με την πολιτική συγκυρία) να ακολουθήσει αυτό το δρόμο προκαλώντας; Ή μήπως ήταν ανόρεχτοι και φοβισμένοι οι μπάτσοι;
Δεύτερη εκδοχή:
ο χώρος ωρίμασε αρκετά μετά από τόσες δράσεις – συγκεντρώσεις και πορείες από το Δεκέμβριο του 2008, – ώστε να μπορεί πλέον να βλέπει πιο καθαρά ποια στιγμή πρέπει να υπάρξει σύγκρουση και ποια όχι. Επίσης, φαίνεται πως, σιγά σιγά γίνεται όλο και πιο δύσκολο να παρεισφρήσουν ασφαλίτες στα μπλοκ των α/α.
Το κίνημα ωριμάζει, κατανοώντας ότι σκοπός είναι να πλησιάσει την υπόλοιπη κοινωνία και όχι η κοινωνία να πλησιάσει αυτό. Καταφέρνει να συνδυάζει την δυναμική αντίσταση με την πολιτική σκέψη. Και όσο αυτό ωριμάζει, τόσο περισσότερο φαίνεται να διογκώνεται, ενώ, σχεδόν καμιά άλλη δύναμη του ευρύτερου αντικαπιταλιστικού μετώπου δεν δείχνει να αποκτά τέτοια δυναμική. Όταν π.χ. οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς μετά βίας μαζεύουν μερικές εκατοντάδες άτομα στις πορείες τους και ενώ υποτίθεται ότι «υπερέχουν οργανωτικά», ο α/α χώρος αποδεικνύει πως μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο εντός του κινήματος και μάλιστα όχι μόνο στο συγκρουσιακό κομμάτι αλλά σε κάθε επίπεδο.
Σήμερα αφέθηκαν οι μικροδιαφορές που υπάρχουν μεταξύ των διάφορων τάσεων του α/α χώρου (αναρχικών, αναρχοκομμουνιστών, αντιεξουσιαστών, αναρχοατομικιστών, αυτόνομων) και ενωμένοι έκαναν μια επίδειξη θέλησης και αποφασιστικότητας. Ο πολιτικός χώρος αναρχικών-αντιεξουσιαστών απέδειξε ότι αν θέλει μπορεί ν’ αγωνιστεί και να επιδιώξει τους στόχους του είτε μέσω της σύγκρουσης είτε ειρηνικά. Μακριά από ηγετίσκους, γραφειοκρατικές ηγεσίες, κάθετες οργανωτικές μορφές, φάνηκε αρκετά έτοιμος να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο κίνημα που βρίσκεται στα σπάργανα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι παρουσιάζουν τα δελτία των 8.
Επόμενο βήμα: να έρθει σ’ επαφή με κοινωνικές ομάδες που ζουν μέσα σ’ έναν εφιάλτη για τον οποίο εμείς μιλάμε καιρό τώρα. Φαίνεται ότι είναι κάτι που ο α/α χώρος μπορεί να το πετύχει. Ίσως οι μπάτσοι «κάτω από τα κράνη να έχουν σκατά και να μην καταλαβαίνουν τίποτα από λευτεριά», όπως λέει και το σύνθημα, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με ολόκληρη την κοινωνία. Η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί. Με ωριμότητα και αποφασιστικότητα ας βοηθήσουμε στη ριζοσπαστικοποίηση και αποσυντηρητικοποίηση της υπνωτισμένης αυτής κοινωνίας, της οποίας αναπόσπαστο κομμάτι είμαστε κι εμείς οι ίδιοι. Όλοι μαζί μπορούμε…
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: eagainstΟ κόσμος άρχισε να συρρέει από νωρίς και γύρω στις 13.30, όταν η πορεία ξεκίνησε, οι συγκεντρωμένοι ξεπερνούσαν τους 5.000. Στην οδό Αθηνάς αρκετοί παρευρισκόμενοι κοίταζαν τους διαδηλωτές, αφού η αγορά και όλα τα εμπορικά ήταν ανοικτά. Μοιράστηκαν, επίσης, πολλά φυλλάδια που οι περισσότεροι διάβαζαν με ενδιαφέρον.
Η εικόνα στην Σταδίου με τα πολυτελή εμπορικά καταστήματα, άλλαξε. Ήταν σχεδόν όλα κλειστά. Τα ΜΑΤ παρακολουθούσαν την πορεία από παράλληλες οδούς (Πανεπιστημίου και Ευρυπίδου). Από το μπροστινό μέρος της πορείας υπήρχε η αίσθηση πως ολόκληρη η Σταδίου ήταν γεμάτη διαδηλωτές. Ο παλμός ήταν αρκετά δυνατός.
Στο Σύνταγμα, τα ΜΑΤ είχαν αποκλείσει από χαμηλά την Β. Γεωργίου και η πορεία ανέβηκε στην Όθωνος, φτάνοντας μπροστά στη Βουλή (που φυλασσόταν πολύ καλά από πολλές διμοιρίες). Στη συνέχεια, η πορεία πέρασε δυναμικά μπροστά από τη Βουλή και παρόλο που αρκετοί διαδηλωτές φώναζαν τα γνωστά συνθήματα, δείχνοντας πως ήταν έτοιμοι για όλα, δεν εκτοξεύτηκε το παραμικρό αντικείμενο προς τα ΜΑΤ. Συνεχίζοντας ειρηνικά, η πορεία διαλύθηκε στα Προπύλαια.
Πάντα πολλοί από εμάς έχουμε την αίσθηση ότι το αν θα γίνουν επεισόδια σε μία συγκέντρωση/πορεία, εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις δυνάμεις καταστολής. Η Αστυνομία είναι που σχεδόν πάντα αποφασίζει (ανάλογα με τις διαταγές που λαμβάνει) αν θα πυροδοτήσει το κλίμα ώστε οι διαδηλωτές ν’ αντιδράσουν/απαντήσουν δυναμικά, είτε με σκοπό ν’ αμυνθούν, είτε π.χ. για ν’ ανακαταλάβουν την πλατεία (τον περασμένο Ιούνιο που γίνονταν οι λαϊκές συνελεύσεις).
Πάντα, Αστυνομία, ΜΜΕ και κόμματα προσπαθούσαν, ανάλογα από την οπτική γωνία που επέλεγαν να δουν τα πράγματα και τη γραμμή που ήθελαν να περάσουν, να διαμορφώσουν στην κοινωνία την εικόνα ότι ο α/α χώρος δρα «ανεξέλεγκτα, προκλητικά και βίαια, δίνοντας κακή εικόνα για τη χώρα μας στο εξωτερικό» (ακροδεξιοί (π)ηθικολόγοι και Νεοφιλεύθεροι), ή «προβοκατόρικα, αυθόρμητα, απερίσκεπτα, χωρίς στρατηγική» (κόμματα αριστεράς και παντογνώστες των ορθών επαναστατικών πρακτικών κλπ.). Σήμερα που στην συγκέντρωση συμμετείχαν μόνο οι βίαιοι, προκλητικοί, προβοκάτορες… αναρχικοί, οι οποίοι βρέθηκαν απέναντι σ’ όλη την Ελληνική Αστυνομία που φύλασσε τη Βουλή, πρόσωπο με πρόσωπο με φουσκωτούς μπάτσους, αρματωμένους σαν αστακούς και υπό τα βλέμματα αγνώστου αριθμού ασφαλιτών, δεν εκτοξεύτηκε ούτε ένα νεράντζι…
Τί άλλαξε;Πρώτη εκδοχή: οι δυνάμεις της αστυνομίας δεν προκάλεσαν τους διαδηλωτές επειδή ήξεραν πως αν το τολμούσαν οι συγκεντρωμένοι θ’ αντιστέκονταν αμυνόμενοι με τον πιο δυναμικό τρόπο, μετατρέποντας την Αθήνα σε πεδίο μάχης. Δεν βόλευε την Κυβέρνηση (σε σχέση και με την πολιτική συγκυρία) να ακολουθήσει αυτό το δρόμο προκαλώντας; Ή μήπως ήταν ανόρεχτοι και φοβισμένοι οι μπάτσοι;
Δεύτερη εκδοχή:
ο χώρος ωρίμασε αρκετά μετά από τόσες δράσεις – συγκεντρώσεις και πορείες από το Δεκέμβριο του 2008, – ώστε να μπορεί πλέον να βλέπει πιο καθαρά ποια στιγμή πρέπει να υπάρξει σύγκρουση και ποια όχι. Επίσης, φαίνεται πως, σιγά σιγά γίνεται όλο και πιο δύσκολο να παρεισφρήσουν ασφαλίτες στα μπλοκ των α/α.
Το κίνημα ωριμάζει, κατανοώντας ότι σκοπός είναι να πλησιάσει την υπόλοιπη κοινωνία και όχι η κοινωνία να πλησιάσει αυτό. Καταφέρνει να συνδυάζει την δυναμική αντίσταση με την πολιτική σκέψη. Και όσο αυτό ωριμάζει, τόσο περισσότερο φαίνεται να διογκώνεται, ενώ, σχεδόν καμιά άλλη δύναμη του ευρύτερου αντικαπιταλιστικού μετώπου δεν δείχνει να αποκτά τέτοια δυναμική. Όταν π.χ. οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς μετά βίας μαζεύουν μερικές εκατοντάδες άτομα στις πορείες τους και ενώ υποτίθεται ότι «υπερέχουν οργανωτικά», ο α/α χώρος αποδεικνύει πως μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο εντός του κινήματος και μάλιστα όχι μόνο στο συγκρουσιακό κομμάτι αλλά σε κάθε επίπεδο.
Σήμερα αφέθηκαν οι μικροδιαφορές που υπάρχουν μεταξύ των διάφορων τάσεων του α/α χώρου (αναρχικών, αναρχοκομμουνιστών, αντιεξουσιαστών, αναρχοατομικιστών, αυτόνομων) και ενωμένοι έκαναν μια επίδειξη θέλησης και αποφασιστικότητας. Ο πολιτικός χώρος αναρχικών-αντιεξουσιαστών απέδειξε ότι αν θέλει μπορεί ν’ αγωνιστεί και να επιδιώξει τους στόχους του είτε μέσω της σύγκρουσης είτε ειρηνικά. Μακριά από ηγετίσκους, γραφειοκρατικές ηγεσίες, κάθετες οργανωτικές μορφές, φάνηκε αρκετά έτοιμος να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο κίνημα που βρίσκεται στα σπάργανα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι παρουσιάζουν τα δελτία των 8.
Επόμενο βήμα: να έρθει σ’ επαφή με κοινωνικές ομάδες που ζουν μέσα σ’ έναν εφιάλτη για τον οποίο εμείς μιλάμε καιρό τώρα. Φαίνεται ότι είναι κάτι που ο α/α χώρος μπορεί να το πετύχει. Ίσως οι μπάτσοι «κάτω από τα κράνη να έχουν σκατά και να μην καταλαβαίνουν τίποτα από λευτεριά», όπως λέει και το σύνθημα, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με ολόκληρη την κοινωνία. Η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί. Με ωριμότητα και αποφασιστικότητα ας βοηθήσουμε στη ριζοσπαστικοποίηση και αποσυντηρητικοποίηση της υπνωτισμένης αυτής κοινωνίας, της οποίας αναπόσπαστο κομμάτι είμαστε κι εμείς οι ίδιοι. Όλοι μαζί μπορούμε…
http://wp.me/pyR3u-9TP
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου