Εξάρχεια, Ομόνοια, ΓΑΔΑ

Αυτή ήταν η διαδρομή που χθες ακολούθησα καθώς με προσήγαγαν για εξακρίβωση. Eίναι μια τακτική που εφαρμόζεται το τελευταίο διάστημα με σκοπό, μέσω της ταλαιπωρίας της όλης διαδικασίας, την αποτροπή της κυκλοφορίας του κόσμου πριν τις μεγάλες συγκεντρώσεις. Γράφω για να δει ο κόσμος κάποιες πτυχές της διαδικασίας που όλοι ακούμε αριστερά-δεξιά αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος, ούτε για τη μια πλευρά ούτε για την άλλη.

Η προσαγωγή μου έγινε έξω από ένα μανάβικο στην Τοσίτσα την ώρα που ψώνιζα ντομάτες. Μου ζητήθηκε ταυτότητα, την έδειξα αλλά για κάποιο λόγο δεν έπεισε τον αρχηγό της διμοιρίας των ΜΑΤ και χρειαζόταν εξακρίβωση. Με συνόδευσαν δύο ΜΑΤ στο υπουργείο πολιτισμού, μιά σπρώχνοντας, μια σταματώντας με, σαν να ήμουν σκύλος - έχει σημασία που το λέω. Απο εκεί με πήρε ένα περιπολικό στο οποίο έπαιζαν δυνατά σκυλάδικα (βλέπετε;) και το οποίο τράκαρε με ένα μηχανάκι στον δρόμο απο το Μουσείο στην Ομόνοια. Φυσικά, δεν κατέβηκε ποτέ κανείς να δει αν όντως ήταν καλά αυτός με το μηχανάκι. Φτάσαμε Ομόνοια, με βάζουν σε μια κλούβα με το πλέον ετερόκλητο πλήθος, δύο πρεζάκηδες που βαρούσαν ντάγκλες, μια πωλήτρια ετών 40 (φανταστείτε φάτσα από πολυκατάστημα καλλυντικών), ένα ζευγαράκι φοιτητές και τρία παιδιά από το Πακιστάν, ό,τι να'ναι δηλαδή.

Μετά από αναμονή μιας ώρας φεύγουμε για ΓΑΔΑ. Κάποιοι έλεγαν ότι θα μας αφήσουν όταν τελείωνε η πορεία των έξι και αν γίνονταν επεισόδια θα μας κρατούσαν ακόμα περισσότερο. Άλλοι έλεγαν 9 ώρες. Δεν μπορεί, έλεγα, μια εξακρίβωση είναι. Μπήκα μέσα στη ΓΑΔΑ χωρίς να με έχει ψάξει κανείς και ούτε μου έγινε έλεγχος μέχρι που έφυγα. Δηλαδή, για μια προσαγωγή από το πιο «επικίνδυνο» σημείο, δεν γίνεται καν σωματικός έλεγχος.

Ανεβαίνουμε στον 11ο και εδώ αρχίζει το πάρτι.
Να σημειωθεί ότι είμαστε η πρώτη φουρνιά προσαγωγών και ο όροφος είναι ακόμη άδειος, θεωρητικά δηλαδή θα τελειώναμε σε 10 λεπτά το αργότερο. Να όμως που ο υπεύθυνος αρνείται να ξεκινήσει τη διαδικασία αν δεν έχει αρκετό κόσμο. Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω μια μικρή παρένθεση και να περιγράψω το νέο είδος μπάτσου. Ο νεομπάτσος είναι 19-20 χρονών, φοράει άρωμα και εναλλακτική ζακέτα, έχει ζελέ στο μαλλί, ρολόι-στροφόμετρο και φυσικά έχει iphone με τη μούρη του με σουφρωμένα χειλάκια και ήχο κλήσης Κα -Κο-Μα-θη-με-νο, σουρεάλ τελείως. Αυτό, λοιπόν, το ίδιο άτομο είναι που σε σπρώχνει, σου λέει να μην καπνίζεις ενώ αυτός το κάνει, σε κοιτάζει που ταλαιπωρείσαι και γελάει μες τα μούτρα σου.

Το σύνολο των προσαγωγών έφτασε τις 150. Φανταστείτε έναν όροφο που δεν αερίζεται, με τη πλειοψηφία να καπνίζουν στους διάδρομους και όπως είπα παραπάνω, ένα πλήθος που δεν «κολλαει» με τίποτα. Η διαδικασία κράτησε 5 ώρες, στοιβαγμένος σε έναν όροφο στην Αλεξάνδρας και να περιμένεις το αόριστο ενώ δεν έχεις παρανομήσει με κάποιο τρόπο. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε εγώ και δύο άλλα παιδιά που θα πηγαίναμε Εξάρχεια για τις δουλειές μας, τα πράγματα μας κλπ. ζητήσαμε ένα χαρτί από κάποιον ότι μας έγινε εξακρίβωση και ότι αυτές τις 5 ώρες ήμασταν όντως στη ΓΑΔΑ και όχι βόλτα. Φυσικά δεν πήραμε τίποτα γιατί «δεν είναι δυνατόν να δώσει η αστυνομία τέτοιο χαρτί».

Φυσικά στα Εξάρχεια τον έναν από εμάς που είχε ταυτότητα τον ξαναγύρισαν για εξακρίβωση!! Προσπαθώ να είμαι αντικειμενικός και ψύχραιμος άλλα μετά από κάτι τέτοιο πώς να συμπεριφερθείς σαν νομοταγής πολίτης και γιατί; Βέβαια, προσωπικά το τελειωτικό χτύπημα ήρθε από τους «δικούς» μου ανθρώπους, που όταν μετά από αυτή την ταλαιπωρία έφτασα στα Εξάρχεια, με αντιμετώπισαν σαν ηρώα. Βγαίνω εδω και 8 χρόνια στα Εξάρχεια σχεδόν σε καθημερινή βάση, δεν με έχει κεράσει ποτέ κανείς, χθες με κέρασαν 4 άτομα και φυσικά το χειρότερο ήταν στο τέλος, όταν ένα «Κεφάλι» της αναρχίας και των Εξαρχείων με πλησίασε μισομεθυσμένος και μου είπε μπράβο και ότι είχε ένα άγχος μη πάω άκαπνος...

*Ο Θοδωρής Σκυφτούλης είναι δημοσιογράφος.

protagon.gr