ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: eagainst
Οι εκλογές θεωρούνται ότι είναι η κορυφαία εκδήλωση της πολιτικής. Κι όμως, σήμερα αποδεικνύεται πόσο λάθος είναι να πιστεύεις ότι μια ψήφος μπορεί να αλλάξει τα πράγματα ή να δημιουργήσει ρωγμές στην εξουσία. Πόσο λάθος είναι να πιστεύεις ότι το παιχνίδι παίζεται στο κοινοβούλιο. Δε θέλουμε, λοιπόν, να παίξουμε στο γήπεδο του αντίπαλου. Δεν αναγνωρίζουμε ούτε το γήπεδο, ούτε τη διαιτησία, ούτε τους κανόνες της.
Η δική μας μπάλα, είναι στα δικά μας χέρια και παίζουμε για να ανοίξουμε τα γήπεδα και να ξεχυθούν επιτέλους όλοι στις αλάνες. Παίζουμε γιατί μόνο έτσι ζούμε και χαιρόμαστε. Εκτός κανόνων και βλέποντας κατάματα την πραγματικά θλιβερή ζωή που μας επιβάλλουν. Τις πολλαπλές αυτοκτονίες που παραμερίζονται γρήγορα …λόγω εκλογικής ενασχόλησης. Τις απολύσεις που συνεχίζουν με αμείωτο ρυθμό. Την πείνα που θερίζει ολοένα και περισσότερους.
Σε αυτήν την κατάσταση σοκ και δέους που ζούμε, η πάλη για τη ζωή που ονειρευόμαστε δεν μπορεί να περνάει από τις εκλογές. Γι’ αυτή τη ζωή, που θα καθορίζεται από τις πράξεις που αποφασίζουν οι ζωντανές συνελεύσεις συλλογικοτήτων τοπικών και εργατικών, σε συνεργασία μεταξύ τους, με έμφαση στην ισότητα των ατόμων, οι χρυσές αλυσίδες της απάθειας και της ανάθεσης δεν μας ταιριάζουν.
Την κατάληψη και αυτοδιαχείριση εργασιακών χώρων που ονειρευόμαστε δεν τις ορίζουν οι εκλογές. Την ελεύθερη και δωρεάν διάδοση των αγαθών επιβίωσης που με αργά και σταθερά βήματα αρχίζει να χτίζεται δεν την ορίζουν οι εκλογές. Την οργάνωση και παροχή της δωρεάν υγείας και παιδείας δεν την ορίζουν οι εκλογές. Την παραγωγή ενέργειας με σεβασμό στη φύση και την ισότιμη και δωρεάν διανομή της, δεν την ορίζουν οι εκλογές.
Τη ζωή μας έτσι όπως τη θέλουμε, μπορούμε μόνο εμείς να τη χτίσουμε, χωρίς το αστικό κοινοβούλιο. Όλη αυτή η πάλη δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμπυκνωθεί σε απλά κουκιά, που νομιμοποιούν τους δολοφόνους, οικονομικούς και μη, και, ακόμα χειρότερα, δημιουργούν τις προϋποθέσεις να αποφασίζουν άλλοι για μας χωρίς εμάς.
Υ.Γ.: «Που λέτε φίλοι, εγώ το βρίσκω να ‘ναι πολύ πολιτικό, να ‘μαι πουλί μαύρο σε τοίχους κι όχι καράβι σε έρημο ντοκ».
Από το πρωτοσέλιδο του 8ου τεύχους της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί
Σε αυτήν την κατάσταση σοκ και δέους που ζούμε, η πάλη για τη ζωή που ονειρευόμαστε δεν μπορεί να περνάει από τις εκλογές. Γι’ αυτή τη ζωή, που θα καθορίζεται από τις πράξεις που αποφασίζουν οι ζωντανές συνελεύσεις συλλογικοτήτων τοπικών και εργατικών, σε συνεργασία μεταξύ τους, με έμφαση στην ισότητα των ατόμων, οι χρυσές αλυσίδες της απάθειας και της ανάθεσης δεν μας ταιριάζουν.
Την κατάληψη και αυτοδιαχείριση εργασιακών χώρων που ονειρευόμαστε δεν τις ορίζουν οι εκλογές. Την ελεύθερη και δωρεάν διάδοση των αγαθών επιβίωσης που με αργά και σταθερά βήματα αρχίζει να χτίζεται δεν την ορίζουν οι εκλογές. Την οργάνωση και παροχή της δωρεάν υγείας και παιδείας δεν την ορίζουν οι εκλογές. Την παραγωγή ενέργειας με σεβασμό στη φύση και την ισότιμη και δωρεάν διανομή της, δεν την ορίζουν οι εκλογές.
Τη ζωή μας έτσι όπως τη θέλουμε, μπορούμε μόνο εμείς να τη χτίσουμε, χωρίς το αστικό κοινοβούλιο. Όλη αυτή η πάλη δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμπυκνωθεί σε απλά κουκιά, που νομιμοποιούν τους δολοφόνους, οικονομικούς και μη, και, ακόμα χειρότερα, δημιουργούν τις προϋποθέσεις να αποφασίζουν άλλοι για μας χωρίς εμάς.
Υ.Γ.: «Που λέτε φίλοι, εγώ το βρίσκω να ‘ναι πολύ πολιτικό, να ‘μαι πουλί μαύρο σε τοίχους κι όχι καράβι σε έρημο ντοκ».
Από το πρωτοσέλιδο του 8ου τεύχους της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου