Μην ανησυχείς, αντίθετα με τους απάνθρωπους πολιτικούς σου, τελικά εγώ δεν θα σε κατηγορήσω.
Αρχικώς, όμως, παραδέξου το:
Πες: "Ήμουν το πουτανάκι τους."
Έγλυφες στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, και στη δουλειά,
κι ήσουν το πουτανάκι του δασκάλου, του καθηγητή, και του εργοδότη.
Λάδωνες στο νοσοκομείο, στην υπηρεσία, και στην εφορία,
κι ήσουν το πουτανάκι του γιατρού, του μηχανικού, και του φοροεισπράκτορα.
Γράφτηκες στην κομματική νεολαία, αργότερα στο (όποιο) κόμμα, και μετά στο κομματικό συνδικαλιστικό όργανο,
κι ήσουν το πουτανάκι του εκάστοτε μηχανισμού.
Δανείστηκες για να πάρεις 4x4, να φτιάξεις εξοχικό, και να παίξεις στο χρηματιστήριο,
κι έγινες το πουτανάκι των τραπεζών και των χρηματιστηριακών οίκων.
Είπες στα παιδιά σου να γίνουν γιατροί, δικηγόροι, ή μπάτσοι, για να έχουν εξουσία και να τα κονομήσουν,
κι έκανες και τα παιδιά σου σαν τα μούτρα σου: πουτανάκια.
Κι όταν έγινες πια παρτάκιας, λαμόγιο, και απάνθρωπος,
οι πολιτικοί που σε είχαν για πουτανάκι τους σε διαπόμπευσαν.
και σε είπε κουμουνιστή, φασίστα, και μαλάκα.
Τώρα ήρθε η ώρα να φωνάξεις: "Δεν είμαι πια το πουτανάκι σας!"
Είμαι σίγουρος πως δεν θα ξαναψηφίσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ή ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ,
αλλά ό,τι κι αν ψηφίσεις, θυμήσου πως αφού δεν θέλεις να είσαι πια το πουτανάκι τους,
θα πρέπει να πάψεις να αναζητάς παλιούς ή νέους νταβατζήδες.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία είπε ο ποιητής.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, του αποτελέσματος των εκλογών, στους επόμενους αγώνες κατέβα χωρίς τους επίδοξους νταβατζήδες σου, και βροντοφώναξέ το:
"Δεν έχω πια ανάγκη τους νταβατζήδες!"
"Δεν είμαι πια το πουτανάκι σας!"
"Δεν είμαι πια το πουτανάκι κανενός!"
Με αγάπη, Διογένης ο σκύλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου