Έχει γίνει πια κοινός τόπος στις σκέψεις χιλιάδων πολιτών, πως έχει έρθει η ώρα για λαϊκή εξουσία. Για μία νέα μορφή διακυβέρνησης που θα διασφαλίζει την επικέντρωση της νομοθετικής εξουσίας στο λαϊκό συμφέρον, την ακεραιότητα της εκτελεστικής και των οργάνων της και την απρόσκοπτη και αδιάλειπτη λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Βέβαια για την πραγματοποίηση της επιθυμίας, της ανάγκης αυτής, το ελάχιστο που καλούμαστε οι πολίτες αυτής της χώρας να κάνουμε, είναι το να ψηφίσουμε στις εκλογές που έρχονται σε λίγες μέρες. Να επιλέξουμε μία πρόταση διακυβέρνησης που θα περιλαμβάνει εμάς τους ίδιους, κατά τα πρότυπα του πρώτου άρθρου του Συντάγματος που ήδη διαθέτουμε αλλά και ήδη έχουμε κουρελιάσει τόσες φορές που δεν μπορούμε να μετρήσουμε πια.
Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Ήδη από το πρώτο άρθρο, γίνεται ξεκάθαρο πως η Δημοκρατία μας είναι Κοινοβουλευτική (δηλαδή αντιπροσωπευτική με ένα κοινοβούλιο να λειτουργεί σαν μετριαστής moderator της λαϊκής έκφρασης). Είναι και Προεδρευόμενη (και ουχί Προεδρική opos Ameriki). Διαθέτει δηλαδή στην κορυφή του δέντρου της, το πιο λαμπρό αστέρι, τον Πρόεδρο της. Όπως όλα τα αστέρια (ή τα περισσότερα αν θέλετε) έτσι και το αστέρι της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι ένας απλανής αλλά με εξαιρετική λάμψη (φυσική ή τεχνητή, μικρό ρόλο παίζει). Και μέχρι εκεί.
Ο ρόλος του είναι να στέκει και να "λάμπει". Αν συνδυαστεί αυτό και με τις ανθρώπινες αδυναμίες και πάθη που σίγουραα διεθέτει το αστέρι μας, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως δεν μιλάμε για κάποιον χρήσιμο αλλά κυρίως για κάποιον μοιραίο στην αδράνεια του.
Ας γυρίσουμε στα ρομαντικά πάλι. Πως ορίζει το Σύταγμα πως ασκούνται οι εξουσίες που πηγάζουν από τον Λαό; Με ποια κριτήρια; Είναι άραγε αρκετό το να γράφουμε (και φυσικά να παραβιάζουμε συστηματικά) το ότι όλες οι εξουσίες ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα; Για παράδειγμα στο Άρθρο 2 έχουμε μερικά δείγματα του "όπως ορίζει το Σύνταγμα"
Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
Η Ελλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.
Μία ματιά στο πολύ πολύ πρόσφατο παρελθόν μας αποδεικνύει πως μέχρι πρόσφατα είχαμε μία "Δημοκρατία" και όχι μία Δημοκρατία. Η Πολιτεία που δεν σέβεται τον άνθρωπο ενώ αυτό αποτελεί Συνταγματική της υποχρέωση, σίγουρα δεν είναι δημοκρατική. Ούτε και "..επιδιώκει τη δικαιοσύνη" αφού ξέρουμε όλοι πολύ καλά, σε αυτόν τον τόπο η δικαιοσύνη -όπως και ο σεβασμός προς τους πολίτες, πάντα αποτελούσαν εμπόδια για τη "...σωτηρία της χώρας".
Και βέβαια αυτοί που ούτε σεβάστηκαν τον άνθρωπο, ούτε τον πολίτη, ούτε το Σύνταγμα, ούτε τη χώρα, αλλά αντίθετα καταπάτησαν κάθε έννοια συνταγματικής νομιμότητας, όχι μόνο έμειναν ατιμώρητοι αλλά ....διεκδικούν και τη νομιμοποίηση τους δια της επικείμενης ψηφοφορίας. Και ο λαός, ο "κυρίαρχος" καλείται να μοιραστεί την ενοχή και να νομιμοποιήσιε τα συνταγματικά εγκλήματα του "Συνταγματολόγου", του ΓΑΠ, του Σαμαρά, του Παπακωνσταντίνου, του θηριώδους κυνισμού, Πάγκαλου και της παρέας τους.
Και θα υπάρξουν πολίτες που θα νομιμοποιήσουν τους εγκληματίες. Και μάλιστα για δύο λόγους:
Πρώτος λόγος ο φόβος. Δυστυχώς στη χώρα τούτη ψηφίζουν και όσοι φοβούνται. Ακομα και αν πρόκειται για την ύψιστη υποχρέωση ενός πολίτη απέναντι στη χώρα του (και συνεπώς ο φόβος δεν έχει χώρο γιατί ο φοβισμένος πολίτης είναι χειρότερος από το χειρότερο όπλο μαζικής καταστροφής). Ο πολίτης που νοιώθει φόβο για τους μπαμπούλες του Βενιζέλου και του Σαμαρά, δε νοιώθει δέος μπροστά στην ίδια του την ψήφο. Εάν αυτό δεν τον καθιστά ακατάλληλο για ψηφοφόρο, τότε τι θα μπορούσε να τον καταστήσει ακατάλληλο ως πολίτη γενικά;
Δεύτερος λόγος, το ότι οι πολίτες προσέρχονται στις κάλπες για να επιλέξουν μεταξύ των εικονικών πραγματικοτήτων ενός μέλλοντος που υπόσχονται οι αγχωμένοι υποψήφιοι -και που συνήθως ξεχνιέται το ίδιο βράδυ των εκλογών - και όχι των χειροπιαστών και ήδη πεπραγμένων.
Για παράδειγμα, ο Σαμαράς υπόσχεται να μη κόψει μισθούς και συντάξεις, όταν έχει ήδη δεσμευτεί στα αφεντικά του, ρητά, γραπτά και κατηγορηματικά. Καλεί τον κόσμο να τον ψηφίσει για ένα μέλλον που σβήνει με ένα "συγγνώμη" και ήδη τη συγγνώμη αυτή την έχει στο στόμα του. Η συγγνώμη του άνανδρου.
Άλλο παράδειγμα; Ο Βενιζέλος με την εύφορη κοιλάδα των υποσχέσεων του, κλείνει το μάτι για φιλολαικές πολιτικές. Όμως φευ. Αυτή η κοιλάδα των υποσχέσεων του Βενιζέλου είναι γεμάτη ΄ήδη με χιλιάδες νεκρούς από πείνα. Την πείνα των χαμένων υποσχέσεων και του πολιτικού του κυνισμού.
Το κακό είναι πως η κοιλάδα έχει χώρο και για ακόμα περισσότερους νεκρούς.
Όσο για τις φιλικές σχέσεις που επιδιώκει η Ελλάδα, αυτό είναι απλά μία παρεξήγηση. Παρεξήγηση γιατί οι φιλίες χτίζονται πάνω στην αξιοπρέπεια και των δύο μερών που αλληλοπροσεγγίζονται και ποτέ δε βασίζονται στη δουλοπρέπεια και κουτοπόνηρη υστεροβουλία.
Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού· τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις.
Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων και από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ' (29) Ιουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
Το εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Κράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.
Το κείμενο της Αγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. Η επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδας και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη.
Προτιμώ να αντιπαρέλθω. Ειπαμε πως στεκόμαστε μεταξύ Δύσης και Ανατολής αλλά εδώ το πράγμα υπερβαίνει κατά πολύ κάθε ιδιότητα που μπορεί να ορίζει την έννοια Άνθρωπος.
Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Επιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνο σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα, με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που προβλέπει ειδικότερα ο νόμος.
Μόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
Τίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
Ερμηνευτική δήλωση: Η διάταξη της παραγράφου 6 δεν αποκλείει να προβλέπεται με νόμο η υποχρεωτική προσφορά άλλων υπηρεσιών, εντός ή εκτός των ενόπλων δυνάμεων (εναλλακτική θητεία), από όσους έχουν τεκμηριωμένη αντίρρηση συνείδησης για την εκτέλεση ένοπλης ή γενικά στρατιωτικής υπηρεσίας.
Δε χρειάζονται ούτε ερμηνευτικές δηλώσεις, ούτε επεξηγήσεις για το τι σημαίνει η πρώτη γραμμή του άρθτου αυτού. Απλά και σκέτα "Οι ΈΛληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου". Ναι.
Υπάρχουν ΈΛληνες και Έλληνες. Όλες οι ερμηνείες και οι επεξηγήσεις τελικά, μοιάζουν εκ του πονηρού, καθότι δημιουργούν προϋποθέσεις για τη γέννηση κατηγοριών πολιτών.
Τώρα αν de facto έχουν προκύψει "κάστες" που γεννήθηκαν από τη συστηματική προσπάθεια των μελών της ελίτ αυτού του τόπου, να βρίσκεται πάντα στην κορυφή της ιεραρχίας, να είναι αυτοί που αποφασίζουν, να είναι αυτοί που ηγούνται. Να είναι αυτοί που δεσποτεύουν τον λαό, αυτόν που -θεωρητικά- γεννάει τις εξουσίες που πρέπει να ασκούνται (αυτές οι εξουσίες) για το συμφέρον του ίδιου λαού.
Αυτό βέβαια δεν ισχύει (όπως αποδείχτηκε πρόσφατα και αποδεικνύεται συχνά τα τελευταία χρόνια) όταν η ισότητα ενώπιον του νόμου βλάπτει τα συμφέροντα του ΣΕΒ του ΙΟΒΕ της ΤτΕ της ALPHA της Eurobank, της Πειραιώς ή της Οικογένειας Παπανδρέου κ.ά.
Τότε έρχονται οι "σωτήρες" για να βγάλουν τον λαό από την επικίνδυνη (για ποιον;) πλάνη.
Άρθρο 5
Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκρισηεθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.
Απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας. (Όποιος έχει απορίες ας απευθυνθεί στον κο. Θεόδωρο Πάγκαλο)
Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκρισηεθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.
Απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας. (Όποιος έχει απορίες ας απευθυνθεί στον κο. Θεόδωρο Πάγκαλο)
Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ' αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.
Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων.
Ερμηνευτική δήλωση: Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.
Πως να σχολιάσει κανείς το δικαίωμα στην ελεύθερη (ελεύθερη και από το φόβο;) γνωμη; Πως να σχολιάσει κανείς το απαραβίαστο τς ατομικής ελευθερίας που εγγυάται το Σύνταγμα (αλλά όχι ο Χρυσοχοϊδης) και πως να σχολιάσει κανείς την προστασία της υγείας του πολίτη (...όπως ο νόμος ορίζει αλλά αυτό είναι θέμα Λοβέρδου)
Αλλά είπαμε. Το Σύνταγμα είναι γραμμένο σε χαρτί και σε μνήμες υπολογιστών για να τσαλακώνεται εύκολα.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου