Οι δρόμοι γέμισαν με οργή και η Πουέρτα δελ Σολ της Μαδρίτης έγινε η Ταχρίρ της Ευρώπης. Χιλιάδες νέοι έχουν κατασκηνώσει εκεί από την περασμένη Κυριακή και σε πλατείες πολλών πόλεων της Ισπανίας,. Εξ απίνης κατέλαβε το ισπανικό πολιτικό κατεστημένο το Κίνημα της 15ης Μάη που πήρε την ονομασία του από τις διαδηλώσεις που συμμετείχαν χιλιάδες φοιτητές, επισφαλώς εργαζόμενοι, άνεργοι σε πενήντα ισπανικές πόλεις την Κυριακή 15/5 με σύνθημα “Δεν τους ψηφίζουμε”. Καλούν τον κόσμο να μποϊκοτάρει τα κατεστημένα κόμματα της Ισπανίας που με τις ίδιες ψευδείς και υποκριτικές υποσχέσεις διεκδικούν τις περιφέρειες και τους δήμους της χώρας, την Κυριακή 22 Μαΐου.
Την έκκληση για τις διαδηλώσεις απεύθυνε η συσπείρωση "Αληθινή Δημοκρατία Τώρα", που συνενώνει πολλά και ποικίλα κινήματα , 500 τον αριθμό, και για την κινητοποίηση χρησιμοποιήθηκαν εντατικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στα ρεπορτάζ αναφέρεται ότι η Ενωμένη Αριστερά υποστηρίζει το κίνημα.
Η συσπείρωση αυτή, σύμφωνα με την εφημερίδα El Pais, συγκροτήθηκε τον Απρίλιο σε ένα πανεπιστήμιο και συνένωσε τους νέους και όχι μόνο κάτω από το σύνθημα “Δεν έχω δουλειά, δεν έχω σπίτι, δεν έχω σύνταξη, δεν φοβάμαι”. Η πολιτική πλατφόρμα της στρέφεται κατά των αντικοινωνικών μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση Θαπατέρο για να περιορίσει τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού, για την οποία η συσπείρωση αναφέρει ότι “πέφτει στο κρεβάτι με τους τραπεζίτες”. Οι νέοι Ισπανοί διαμαρτύρονται για την πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης εις βάρος των εργαζομένων και ενάντια στους φορείς αυτής της πολιτικής, για την ανατριχιαστική ανεργία που έχει φτάσει στις ηλικίες κάτω των 25 ετών στο επίπεδο του 45% , ένα ποσοστό που συναντά κανείς στις αραβικές χώρες που εξεγέρθηκαν και το παράδειγμά τους αναμφίβολα έχει επηρεάσει . Ο τίτλος “Ταχρίρ στη Μαδρίτη” που εμφανίστηκε σε αρκετές ευρωπαϊκές εφημερίδες είναι ενδεικτικός.
Ανάμεσα στα κινήματα που συμμετέχουν ξεχωρίζει το “Νέοι Χωρίς Μέλλον”, το οποίο είχε οργανώσει κινητοποιήσεις τον περασμένο Απρίλιο, συγκεντρώνοντας 2.000 νέους, αλλά τις τελευταίες ημέρες διογκώθηκε και εξαπλώθηκε, συναντώντας άλλα κινήματα που έθεταν ζητήματα δημοκρατίας, διαφθοράς του κράτους και των πολιτικών, αλλά και κινήματα αλληλεγγύης προς την εξεγερμένη Τυνησία και Αίγυπτο. Επίσης η πρωτοβουλία “Δεν τους Ψηφίζουμε” που κατηγορεί τα κυρίαρχα ισπανικά κόμματα ότι αξιοποιούν τον εκλογικό νόμο για να διαιωνίζουν μέσω του Κοινοβουλίου τη διαφθορά. Στη συσπείρωση δεν συμμετέχει κανένα συνδικάτο ούτε πολιτικό κόμμα.
Οι διαδηλωτές αποφάσισαν να επαναλαμβάνουν τις διαδηλώσεις κάθε νύχτα μέχρι την Κυριακή των εκλογών. Τα αντισυστημικά συνθήματά τους έχουν φρενιάσει τον συντηρητικό ισπανικό Τύπο που προσπαθεί να περιορίσει το πρόβλημα μόνο στην κυβέρνηση και να διαφυλάξει το καπιταλιστικό σύστημα από την οργή.
Παρά την απαγόρευση των διαδηλώσεων την περασμένη Τετάρτη από την Εκλογική Επιτροπή της Μαδρίτης, με την αιτιολογία ότι “επηρεάζουν τη στάση των ψηφοφόρων”, οι διαδηλωτές δεν έφυγαν από την Πουέρτα δελ Σολ . Η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή εξετάζει, σύμφωνα με το Spiegel online (19/5), να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις σε όλη την Ισπανία, γιατί οι τοπικές Εκλογικές Επιτροπές τηρούν διαφορετική στάση σε κάθε περιοχή.
Ο ευρωπαϊκός Τύπος βρίθει κολακειών για τη “χαμένη γενιά” της Ισπανίας που “επιτέλους βρήκε τη φωνή της”. Ανάμεσα σ΄ αυτές μπορεί να διαβάσει κανείς και κάποιες αλήθειες – πικρές για ορισμένους . Όπως ότι οι κινητοποιήσεις αυτές έγιναν ο σημαντικός, αν και απρόβλεπτος, παράγοντας των περιφερειακών εκλογών και ανάγκασαν τα κόμματα να πάρουν θέση υπέρ ή κατά των αιτημάτων τους.
Α. Αλαβάνου
(Πηγές: El Pais, Presseurope, Der Spiegel)
Την έκκληση για τις διαδηλώσεις απεύθυνε η συσπείρωση "Αληθινή Δημοκρατία Τώρα", που συνενώνει πολλά και ποικίλα κινήματα , 500 τον αριθμό, και για την κινητοποίηση χρησιμοποιήθηκαν εντατικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στα ρεπορτάζ αναφέρεται ότι η Ενωμένη Αριστερά υποστηρίζει το κίνημα.
Η συσπείρωση αυτή, σύμφωνα με την εφημερίδα El Pais, συγκροτήθηκε τον Απρίλιο σε ένα πανεπιστήμιο και συνένωσε τους νέους και όχι μόνο κάτω από το σύνθημα “Δεν έχω δουλειά, δεν έχω σπίτι, δεν έχω σύνταξη, δεν φοβάμαι”. Η πολιτική πλατφόρμα της στρέφεται κατά των αντικοινωνικών μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση Θαπατέρο για να περιορίσει τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού, για την οποία η συσπείρωση αναφέρει ότι “πέφτει στο κρεβάτι με τους τραπεζίτες”. Οι νέοι Ισπανοί διαμαρτύρονται για την πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης εις βάρος των εργαζομένων και ενάντια στους φορείς αυτής της πολιτικής, για την ανατριχιαστική ανεργία που έχει φτάσει στις ηλικίες κάτω των 25 ετών στο επίπεδο του 45% , ένα ποσοστό που συναντά κανείς στις αραβικές χώρες που εξεγέρθηκαν και το παράδειγμά τους αναμφίβολα έχει επηρεάσει . Ο τίτλος “Ταχρίρ στη Μαδρίτη” που εμφανίστηκε σε αρκετές ευρωπαϊκές εφημερίδες είναι ενδεικτικός.
Ανάμεσα στα κινήματα που συμμετέχουν ξεχωρίζει το “Νέοι Χωρίς Μέλλον”, το οποίο είχε οργανώσει κινητοποιήσεις τον περασμένο Απρίλιο, συγκεντρώνοντας 2.000 νέους, αλλά τις τελευταίες ημέρες διογκώθηκε και εξαπλώθηκε, συναντώντας άλλα κινήματα που έθεταν ζητήματα δημοκρατίας, διαφθοράς του κράτους και των πολιτικών, αλλά και κινήματα αλληλεγγύης προς την εξεγερμένη Τυνησία και Αίγυπτο. Επίσης η πρωτοβουλία “Δεν τους Ψηφίζουμε” που κατηγορεί τα κυρίαρχα ισπανικά κόμματα ότι αξιοποιούν τον εκλογικό νόμο για να διαιωνίζουν μέσω του Κοινοβουλίου τη διαφθορά. Στη συσπείρωση δεν συμμετέχει κανένα συνδικάτο ούτε πολιτικό κόμμα.
Οι διαδηλωτές αποφάσισαν να επαναλαμβάνουν τις διαδηλώσεις κάθε νύχτα μέχρι την Κυριακή των εκλογών. Τα αντισυστημικά συνθήματά τους έχουν φρενιάσει τον συντηρητικό ισπανικό Τύπο που προσπαθεί να περιορίσει το πρόβλημα μόνο στην κυβέρνηση και να διαφυλάξει το καπιταλιστικό σύστημα από την οργή.
Παρά την απαγόρευση των διαδηλώσεων την περασμένη Τετάρτη από την Εκλογική Επιτροπή της Μαδρίτης, με την αιτιολογία ότι “επηρεάζουν τη στάση των ψηφοφόρων”, οι διαδηλωτές δεν έφυγαν από την Πουέρτα δελ Σολ . Η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή εξετάζει, σύμφωνα με το Spiegel online (19/5), να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις σε όλη την Ισπανία, γιατί οι τοπικές Εκλογικές Επιτροπές τηρούν διαφορετική στάση σε κάθε περιοχή.
Ο ευρωπαϊκός Τύπος βρίθει κολακειών για τη “χαμένη γενιά” της Ισπανίας που “επιτέλους βρήκε τη φωνή της”. Ανάμεσα σ΄ αυτές μπορεί να διαβάσει κανείς και κάποιες αλήθειες – πικρές για ορισμένους . Όπως ότι οι κινητοποιήσεις αυτές έγιναν ο σημαντικός, αν και απρόβλεπτος, παράγοντας των περιφερειακών εκλογών και ανάγκασαν τα κόμματα να πάρουν θέση υπέρ ή κατά των αιτημάτων τους.
Α. Αλαβάνου
(Πηγές: El Pais, Presseurope, Der Spiegel)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου