«Καλά έδωσες το σπίτι σου σε ξένο;»

Τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες έψαχνα για ενοικίαση νέου σπιτιού, καθώς η χρόνια άνεργη ιδιοκτήτρια του σπιτιού όπου διαμένω, για προσωπικούς, κατανοητούς για μένα λόγους, θέλει να μένει στο ιδιόκτητο σπίτι της. Η περιοχή είναι από τις πυκνοκατοικημένες και υποβαθμισμένες. Στο διάστημα αυτό παρατήρησα, για πρώτη φορά στα 29 χρόνια σπουδών και εργασίας στην Ελλάδα, το ρατσισμό να αγγίζει και το θέμα της ενοικίασης κατοικιών. Μερικοί εκδηλώνουν ολοκάθαρο το ρατσισμό τους, λέγοντας στο τηλέφωνο ότι δεν θέλουν να δώσουν το σπίτι σε ξένους. Άλλοι ζητούν να μάθουν τον τόπο καταγωγής του ξένου και, αν είναι από χώρες του λεγόμενου "τρίτου κόσμου", τότε αρχίζουν να δυσφορούν και να αναζητούν άλλοθι για να μην το ενοικιάζουν.

Σε σχέση με το παρελθόν, ενώ τώρα η κοινωνία περνάει οικονομική κρίση και η χώρα βρίσκεται κοντά στη χρεοκοπία, ενώ έχουν μειωθεί μισθοί, συντάξεις, επιδόματα και βοηθήματα, ενώ η ανεργία άγγιξε το 23%, το επίπεδο της φτώχειας ήδη ξεπέρασε το 20% και έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των κλειστών μαγαζιών (άγγιξε το 30%), τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο φαινόμενο: Οι δρομοι γέμισαν ενοικιαστήρια. Μια βόλτα εύκολα πείθει... Γέμισαν οι κολώνες, τα δέντρα, οι είσοδοι πολυκατοικιών και κατοικιών. Τέτοιες εποχές πριν από λίγα χρόνια το φαινόμενο ήταν εύκολο να ερμηνευτεί: ως αποτέλεσμα της αποφοίτησης των παλιών φοιτητών και της επιστροφή τους στις πόλεις καταγωγής τους, της έλευση των νέων φοιτητών και της ανόδου στην αγορά πρώτης κατοικίας, λόγω της ανόδου του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα ενοικιαστή. Τώρα υπάρχουν άλλες αιτίες για το φαινόμενο αυτό.

Γιατί έχουμε περισσότερα ενοικιαστήρια; Ενώ η κατάσταση θα έπρεπε να οδηγήσει τα μέλη της κοινωνίας που πλήττονται από τα οικονομικά μέτρα σε αναζήτηση νέων εισοδηματικών πηγών, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πολλά σπίτια και μαγαζιά μένουν άδεια, ανοίκιαστα, επειδή κάποιοι ιδιοκτήτες αρνούνται να τα ενοικιάζουν σε αλλοδαπούς και μετανάστες.
Αυτό στο παρελθόν, πριν δηλαδή από δυο και τρία χρόνια, δεν συνέβαινε, παρότι η οικονομική κατάσταση των πολιτών στην Ελλάδα ήταν πολύ καλύτερη από ό,τι είναι τώρα. Τότε, οι αλλοδαποί έβρισκαν σπίτια εύκολα και οι Έλληνες πρόσθεσαν στο ταμείο τους άλλα εισοδήματα. Τώρα αυτό δεν συμβαίνει.

Επειδή μια μερίδα πολιτών υιοθέτησε το ρατσισμό ως τρόπο ζωής. Κάποιοι πιστεύουν ότι η μείωση της ανεργίας θα προέλθει από την απέλαση των ξένων εργατών και μεταναστών, σε μια χώρα που ούτε βιομηχανική είναι και με τον αγροτικό τομέα διαλυμένο. Δεν αντιλαμβάνονται, ίσως, ότι αυτή η "λύση" θα επιδείνωνε την ήδη επιβαρυμένη οικονομική κατάσταση ενός αριθμού πολιτών-ιδιοκτήτων οικιών και μαγαζιών. Ειδικά εκείνων που από τους μισθούς και τις συντάξεις κατάφεραν, στα πέτρινα εκείνα χρόνια και μετά από πολλά χρόνια εργασίας, να αποκτήσουν ένα μικρό διαμέρισμα, στο υπόγειο, στο ισόγειο ή στους πρώτους ορόφους των πολυκατοικιών. Και από αυτό το διαμέρισμα οι ιδιοκτήτες είχαν κάθε μήνα ένα μικρό εισόδημα από το ενοίκιο που τους έδινε ο αλλοδαπός ή ο μετανάστης. Η "λύση" που προτείνεται θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση στο επίπεδο της φτώχειας και τον αριθμό των φτωχών πολιτών στην Ελλάδα. Δηλαδή, υπάρχει ένας αριθμός πολιτών στην Ελλάδα που προτιμάει να είναι ταυτόχρονα, άνεργος, φτωχός και ρατσιστής, που δεν ενδιαφέρεται να λύσει ούτε το δικό του οικονομικό πρόβλημα ούτε των άλλων, αλλά να εξαθλιώνει όλο και περισσότερο την κοινωνία της Ελλάδας.

Υπάρχουν πολίτες που φοβούνται να ενοικιάσουν τα σπίτια, γιατί φοβούνται τα σχόλια των συγγενών και των γειτόνων, και το γενικότερο κλίμα που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια εναντίον των αλλοδαπών και μεταναστών. Φράσεις όπως «καλά, έδωσες το σπίτι σου σε ξένο;» ή «άφησες μετανάστες να μένουν σπίτι σου» ακούγονται και γράφονται όλο και πιο συχνά. Το φασιστικό και ρατσιστικό κλίμα και οι «επιχειρήσεις σκούπας», που έχει πολλές φορές πραγματοποιήσει η ελληνική αστυνομία, έφεραν στους ιδιοκτήτες στη φάκα της «ανασφάλειας» και στο να αποφεύγουν να νοικιάζουν τα σπίτια τους σε ξένους και μετανάστες, γιατί σκέπτονται, ίσως, ότι μπορεί μια μέρα να μαζέψει η «σκούπα της αστυνομίας» και τον δικό τους ενοικιαστή και να χάσουν έτσι τα ενοίκια. Επειδή στους ιδιοκτήτες υπάρχει βέβαια ο φόβος που καλλιεργήθηκε, ότι οι περισσότεροι ξένοι και μετανάστες είναι παράνομοι Άρα είναι επισφαλείς ενοικιαστές και ίσως κατηγορηθούν από την αστυνομία ή ρατσιστικές οργανώσεις για υπόθαλψη «λαθρομεταναστών» ή ότι δεν είναι «Έλληνες». Φοβούνται μήπως ακούσουν: «Καλά Έλληνας είσαι και κάνεις αυτά». Δηλαδή, η κατάσταση φτάνει στο επίπεδο της «προδοσίας της πατρίδας και του έθνους».

Τα περισσότερα σπίτια προς ενοικίαση είναι σε πολύ κακή κατάσταση, με μικρό εμβαδόν. Βρίσκονται συνήθως σε ισόγεια, υπόγεια ή πρώτους ορόφους και έχουν έλλειψη χώρων και φωτός. Είναι σπίτια που δύσκολα πια ενοικιάζονται από ελληνικές οικογένειες, ακόμα και τώρα που μεγάλος μέρος της κοινωνίας έχει περάσει στην ανεργία και στη φτώχεια. Στα περισσότερα αυτά σπίτια διέμειναν ξένοι και μετανάστες που δούλευαν σε σκληρές δουλειές.

Η οικονομική κρίση, η ανεργία και η φτώχεια είναι που ανάγκασαν έναν αριθμό ξένων εργατών και μεταναστών να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, να γυρίσουν στις πατρίδες τους, στα πατρικά τους σπίτια, και να εγκαταλείψουν το όνειρο για μια καλύτερη ζωή -κι όχι τα μαχαιρώματα και τα ρατσιστικά πογκρόμ. Γιατί οι μετανάστες-ξένοι εργάτες δεν θα εγκατέλειπαν τις πατρίδες τους, αν δεν ζούσαν στην κόλαση, την κόλαση των πολέμων και των εθνικών εκκαθαρίσεων, αν δεν ζούσαν την απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Οι Αλβανοί εργάτες και αγρότες, πριν από δέκα χρόνια, θυμάμαι πολύ καλά, ζούσαν ένα καθεστώς διώξεων και τρομοκρατίας, παρόμοιο με αυτό των Πακιστανών. Όχι μόνο άντεξαν και κατάφεραν να παραμένουν στην Ελλάδα, αλλά πρόκοψαν και δημιούργησαν οικογένειες και περιουσίες στην Ελλάδα και στην πατρίδα τους. Για να μπορεί να γίνει αυτόν δόθηκε σκληρός αγώνας από αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές οργανώσεις, παρόμοιος με αυτόν που τώρα δίνεται για τους μετανάστες από άλλες χώρες.

Γράφτηκε από τον Nasim Alatras

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: //ΠαραλληλοΓράφος//

ΠΗΓΗ: 1againstracism